انهار
انهار
مطالب خواندنی

کیفیت وضوی ارتماسی

بزرگ نمایی کوچک نمایی


1-  امام خمینی ، اراكي: ليكن براي اين كه مسح سر و پاها با آب وضو باشد، مقداري از دست چپ را باقي گذارد، تا آن را با دست راست، ترتيبي بشويد.

گلپايگاني، بهجت، فاضل لنکرانی ، سبحاني: اگرموقعي كه دستها را در آ ب فرو مي برد نيت وضو كند و تا وقتي كه آنها را از آب بيرون مي آورد و ريزش آب تمام ميشود به قصد وضو باشد وضوي او صحيح است.

خوئي، تبريزي: ولي مسح با تري آن دست اشكال دارد، بنا براين دست چپ را نبايد ارتماسي شست.

سيستاني: و ظاهر آن است كه مسح با تري دستي كه ارتماسي شسته شده اشكال ندارد، هرچند خلاف احتياط است.

وحید خراسانی : اگر دست چپ را ارتماسي شست مقداري از آن را از طرف كف دست در آب فرو نبرد و با دست راست آن مقدار را بشويد.

نوري: ولي مسح با تري آن دست اشكال دارد بنا براين دست چپ را نبايد ارتماسي شست.

مکارم شیرازی : [و] در وضوي ارتماسي براي اينكه مسح سر و پاها با آ ب خارج نباشد بايد هنگامي كه دست راست و چپ را وضوي ارتماسي مي دهد قصد كند كه بعد از خازج شدن از آب تا وقتي كه آب روي دستها جريان دارد جزء وضو است، در غير اين صورت مسح سر و پاها اشكال دارد.

صافي: أحوط آن است كه صورت و دست راست را به قصد وضو در آب فرو برد و با دست راست دست چپ را به قصد وضو بشويد، و مسح سر و پاها را انجام دهد.

2- امام خمینی ، اراكي: ليكن براي اين كه مسح سر و پاها با آب وضو باشد، بايستي در شستن ارتماسي دستها، قصد شستن وضويي، هنگام بيرون آوردن دستها از آب باشد.

گلپايگاني، بهجت: و اگر موقع بيرون آوردن ازآب قصد وضو كند و تا وقتي كه ريزش آب تمام مي شود به قصد وضو باشد، وضوي او صحيح مي باشد.

شبیری زنجانی : يا دست را در داخل آب به قصد شستن از بالا به پايين تكان دهد و در فرض اول و سوم مسح با تري آن دست محل اشكال است همچنين اگر ازهنگام فرو بردن دست تا بيرون آوردن آن به قصد وضو باشد با تري آن دست خلاف احتياط است، بنا براين اگر بخواهد دست چپ را وضوي ارتماسي كند بنا براحتياط بايد تنها در هنگام بيرون آوردن دست، قصد وضو كند.

نوري: ولي مسح با تري آن دست اشكال دارد، بنا براين دست چپ رانبايد ارتماسي شست.

مکارم شیرازی : [و] در وضوي ارتماسي براي اينكه مسح سر و پاها با آب خارج نباشد بايد هنگامي كه دست راست و چپ را وضوي ارتماسي مي دهد قصد كند كه بعد از خارج شدن از آب تا وقتي كه آب روي دستها جريان دارد جزء وضو است، در غير اين صورت مسح سر و پاها اشكال دارد .[مکارم شیرازی  281]  

وحید خراسانی : بنا براحتياط واجب بيرون آوردن آب وضوي ارتماسي محقق نمي شود .

خوئي، تبريزي، فاضل لنکرانی ، سيستاني، صافي، مظاهري، سبحاني: اين مورد را در رساله خود نياورده اند.

3- امام خمینی ، گلپايگاني، اراكي، فاضل لنکرانی ، بهجت، شبیری زنجانی ، مکارم شیرازی ، نوري، مظاهري: پس اگر وقتي كه صورت و دستها را در آب فرو مي برد قصد وضو كند بايد صورت را از طرف پيشاني و دستها را از طرف آرنج در آب فرو برد و اگر موقع بيرون آوردن ازآب قصد وضو كند، بايد صورت را از طرف پيشاني و دستها را از طرف آرنج بيرون آورد..

خوئي، تبريزي، سيستاني: پس اگر وقتي كه صورت و دستها را در آب فرو مي بردد قصد وضو كند بايد صورت را از طرف پيشاني و دستها را از طرف آرنج در آب فرو برد.

وحید خراسانی : پس اگر وقتي كه دستها را در آب فرو مي برد قصد وضو كند بايد دستها را از طرف آرنج در آب فرو برد و همچنين بايد صورت را بنا براحتياط واجب از طرف پيشاني در آب فرو برد.

صافي: به اين نحو كه صورت را از طرف پيشاني و دستها را از طرف آرنج در آب فرو برد.

سبحاني: و براي تحقق آن دو صورت وجود دارد: 1- صورت و دستها را در آب فرو مي برد قصد وضوكند و صورت را از طرف پيشاني و دستها را از طرف آرنج در آب فرو برد.2- موقع بيرون آوردن ازآب قصد وضو كند، و صورت را از طرف پيشاني و دستها را از طرف آرنج بيرون آورد و بهتر اين است كه صورت اول را بر صورت دوم بدارد و بهتر از همه اين است كه وضوي ترتيبي بگيرد

4- مظاهري: و همچنين مي تواند قسمتي از يك عضو را ارتماسي و قسمتي را ترتيبي انجام دهد.

مکارم شیرازی : و بهتر است وضوي دست چپ را هميشه غير ارتماسي بگيرد تا براي مسح سر و پاها مشكلي پيش نيايد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -