انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

كـوچ از منـي

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: آيا زنها مي‎توانند شب دوازدهم ذي الحجه رمي جمرات نمايند، و همان شب به مكّه بروند، و ديگر به مني برنگردند، يا بايد مانند مردان تا ظهر در مني بمانند؟

پاسخ: بايد مانند مردان تا ظهر روز دوازدهم در مني بمانند، مگر از ماندن تا ظهر معذور باشند.

سؤال: حاج وظائف مني را انجام داده، و صبح دوازدهم براي بعض حوائج به مكّه آمده، آيا لازم است قبل از ظهر براي نفر بعد از ظهر به مني برگردد يا خير؟

پاسخ: اگر قبل از ظهر نفر كرد ضرري به حج او نمي‎رسد، هر چند عمداً باشد، ولكن معصيت كرده، و لازم است در صورت امكان، قبل از ظهر به مني برگردد، و در صورت جهل و نسيان چيزي بر او نيست.

سؤال: مدير كارواني زنها را قبل از ظهر دوازدهم، از مني خارج نمود، وظيفه آنان كه از مسأله اطلاع نداشتند، و يا اگر متوجه مسأله بودند، نمي‎توانستند بدون مدير كاروان و همراهان در مني بمانند چيست؟

پاسخ: با فرض اين كه عذر داشته مانع ندارد.

سؤال: قبلاً سوالشده است كه آيا كساني كه خوف مشقّت دارند مي‎توانند شب دوازدهم رمي جمره نموده، به مكّه رفته، و ديگر به مني برنگردند، و حضرت عالي جواب فرموده‎ايد: «در صورت عذر اشكال ندارد، ولي قبل از نصف شب نبايد بيرون بروند». با توجه به اين مسأله اين سوالمطرح مي‎شود كه آيا خدمه كاروانها نيز براي پذيرايي از اين قبيل زائرين مي‎توانند به همراه آنان در شب رمي نموده و به مكّه بروند و براي وقوف تا وقت شرعي روز دوازدهم ديگر به مني برنگردند؟

پاسخ: وقوف در روز دوازدهم واجب نيست، و آنچه واجب است كوچ نكردن قبل از زوال است، و اشخاص ذكر شده مي‎توانند بعد از نصف شب از مني بروند، و روز دوازدهم براي رمي به مني برگردند، و رمي شب براي آنها كافي نيست.

سؤال: اگر حاج شب دوازدهم بعد از نصف شب از مني خارج شد و به مكه رفت آيا لازم است قبل از ظهر (براي نفر بعد از ظهر از مني) به مني برگردد؟

پاسخ: بايد قبل از ظهر به مني برگردد.

سؤال: حاج شب 12 بعد از نيمه شب از مني خارج مي‎شود به مكه مي‎رود و پيش از ظهر به مني مي‎آيد و رمي جمرات مي‎نمايد و بعد از اذان ظهر از مني خارج مي‎شود آيا اشكال دارد؟

پاسخ: اشكال ندارد.

سؤال: بانواني كه پس از روز دوازدهم به سبب زيادي فوق العاده جمعيت در رفتن از مني به مكه بسيار به مشقت مي‎افتند آيا مي‎توانند پيش از اذان ظهر حركت كنند؟

پاسخ: حكم مردها را دارند كه مادامي كه ماندن آنها مستلزم عسر و حرج نباشد بايد تا ظهر بمانند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  
 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -