انهار
انهار
مطالب خواندنی

نيابت در رمي

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: آيا جايز است از طرف زنان، به خاطر ازدحام فوق العاده‎اي كه در اين سالها وجود دارد، در رمي نيابت كرد و يا بايد آنها رمي كنند، و همچنين در مورد طواف، با اين تفاوت كه ازدحام در رمي جمرات در شب تخفيف پيدا مي‎كند، ولي ازدحام در طواف شبانه روز تخفيف پيدا نمي‎كند.

پاسخ: زنها در فرض مرقوم مي توانند رمي را تا آخر ايام تشريق به تأخير بياندازند، و خودشان در صورت امكان در روز رمي كنند، و گرنه شب رمي نمايند، و اگر اين هم ممكن نيست مي‎توانند نايب بگيرند كه در روز رمي كند، و طواف را مي‎توانند در خارج از بيست و شش ذراع و نيم در صورت اتّصال طائفين به يكديگر انجام دهد.

سؤال: سنگ زدن در روز سيزدهم براي همه به سهولت ممكن است، در اين صورت شخصي كه از رمي در روز معذور و ناتوان است، و مي‎تواند قضاي همه روزها را تماماً در روز سيزدهم انجام دهد، آيا مي‎تواند شب دهم مثلاً رمي كند، كه فرداي آن بتواند قرباني و تقصير و يا حلق نمايد؟ و همچنين با فرض اينكه روز سيزدهم مي‎توانند به آساني جمره را رمي كنند، آيا نوبت به نيابت دادن به ديگري مي‎رسد؟

پاسخ: اگر از رمي درشب و روز معذور است،نايب بگيرد تا براي‎او درروز رمي نمايد، و در صورت تمكّن قضاي آنها را شخصاً در روز سيزدهم بجاي آورد.

سؤال: حاج پيش از رمي خود مي‎تواند براي ديگري رمي نمايد يا نه؟

پاسخ: مانعي ندارد.

سؤال: شخصي در اثر ناتواني نتوانسته رمي جمره كند، رفيقي داشته او را نايب گرفته، به عوض او هر سه جمره را زده، لكن اگر شب مي‎رفت براي او ممكن بود كه جمره را رمي كند، فعلاً ملتفت مسئله شده، كه حضرتعالي در مناسك فرموده‎ايد: «اگر زن عاجز باشد مي‎تواند كسي را اجيز بگيرد كه به عوض او سنگ بزند، ولي اگر شب ممكن شود مي‎تواند برود سنگ بزند، نمي‎دانيم اين حكم حتمي است و يا اختياري، چون نفرموده‎ايد كه بايد برود، فرموده‎ايد مي‎تواند برود و سنگ بزند، لذا مسئله را واضح‎تر بفرماييد.

پاسخ: در فرض سوال، چنانچه رمي در شب براي خودش ممكن باشد بايد خودش در شب رمي كند، و اگر ممكن نيست نايب بگيرد، كه در روز از طرف او رمي كند، و اگر به وطن برگشته احتياطاً اگر بتواند خودش به مني برود، و قضاي آن را روز بجا آورد، و اگر متمكّن نيست نايب بگيرد كه روز از طرف او رمي كند، و در هر صورت بايد رمي در ايام تشريق باشد.

سؤال: در سال گذشته عده‎اي زن و مرد به مكّه مشرف شديم، يك نفر از اهل علم فرمودند زنها را براي رمي جمرات با خود نبريد، چون بر اثر تراكم جمعيت براي آنها مشكل است، و شما از طرف آنها نيابتاً رمي نماييد، و ما هم اين عمل را انجام داديم، ولي اطمينان نداريم اسقاط تكليف از آنها شده، و حج صحيح باشد، نظر مبارك را مرقوم فرماييد تا براي ما اطمينان حاصل شود.

پاسخ: در فرض مذكور، حج صحيح است ولي مجرد ازدحام، در صورتي كه موجب عدم تمكن نشود، مجوز ترك رمي و نايب گرفتن نيست، و فعلاً بر آنها لازم است در صورت تمكن خودشان به مكّه بروند، و رمي را در وقت آن انجام دهند، و در صورت عدم تمكّن نايب بگيرند.

سؤال: اگر در نيابت رمي جمرات در صورت معذوريت به بيش از يك نفر نيابت بدهد از باب احتياط جايز است يا حتماً بايد به يك نفر امين و معتمد باشد؟ و همچنين نسبت به بقيه مناسك مانند قرباني و چه بسا همزمان انجام بدهند؟

پاسخ: نيابت دادن به بيش از يك نفر به عنوان احتياط در اموري كه قابل نيابت است مانند مسئله مذكوره در سوالاشكال ندارد.

سؤال: خانمي كه نيابتاً به حج آمده و قادر به رمي جمرات نمي‎باشد آيا مي‎تواند نايب بگيرد؟

پاسخ: اگر نمي‎تواند خود رمي مي‎كند بايد نائب بگيرد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -