انهار
انهار
مطالب خواندنی

وقوف اضطراري

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: كوچ كردن از مشعر به مني قبل از نيمه شب يا بعد از آن، به جهت خوف ازدحام جمعيت براي پيرمردها و بيماران و زنان جايز است يا خير؟

پاسخ: براي مضطر و خائف و صاحب عذر و زنان، افاضه از مشعر به مني در شب جايز است، هر چند قبل از نصف شب باشد.

سؤال: اگر به گفته مدير گروه كه مي‎گويد درك وقوف اختياري مشعر براي او مشكل است و نمي‎تواند آن را درك نمايد اعتماد كند، و وقوف اختياري را ترك نمايد، آيا اشكالي ندارد؟

پاسخ: اگر براي شخص از گفته او اطمينان به وجود عذر حاصل شده، درك وقوف اضطراري كفايت مي‎كند.

سؤال: كسي كه نمي‎دانسته وقوف اختياري مشعر بين الطلوعين است، پس از آن وقوف اضطراري را درك كرده، وظيفه او چيست؟

پاسخ: اگر جهل او قصوري و عذري باشد نه تقصيري، و ترك وقوف اختياري از روي عذر باشد، مانع ندارد.

سؤال: شخصي وقوف عرفات و مقداري از وقوف ليلي مشعر را درك كرده، و عمداً قبل از طلوع فجر، براي بردن اثاث و كار ديگري به مني رفته است، و قصد داشته كه مجدداً به مشعر برگردد، ولي در مني خوابش برده، وظيفه او چيست؟

پاسخ: با فرض اينكه ترك اختياري مشعر عمدي نبوده، در فرض مرقوم، اضطراري كافي است، و چون شب نيّت وقوف نداشته بايد اضطراري روز را درك كند.

سؤال: آيا بانوان، مطلقاً مي‎توانند وقوف اضطراري ليلي مشعر را انجام دهند و قبل از اذان صبح از مشعر بروند يا اختصاص به معذورين دارد؟

پاسخ: بلي براي بانوان مطلقاً جايز است.

سؤال: در مراسم حج تمتّع سال جاري پس از وقوف در عرفات عده‎اي از برادران و خواهران واجد شرايط با علم و نيّت وقوف اضطراري از عرفات به سوي مشعر الحرام حركت نموده و مسئول كاروان آنها را بدون توقف در مشعر الحرام و جمع آوري سنگ مستقيماً شبانه به چادرهاي مني برده و فرداي آن روز همراه با ساير افراد كاروان به طور اختياري رمي جمره نموده‎اند توضيح اينكه سنگهاي آنها به وسيله ساير زوار جمع آوري شده بود. خواهشمند است در پاسخ مرقوم فرمائيد حج اين افراد صحيح است يا خير؟

پاسخ: در فرض سوال، چنانچه وقوف اضطراري وظيفه آنها بوده و انجام شده حج آنها صحيح است و مراد از وقوف، بودن حاج در مشعر است ولو در حال حركت باشد و سنگها را لازم نيست خود شخص جمع كرده باشد.

سؤال: پسر 12 ساله‎اي را محرم كرده‎اند به احرام حج و براي رعايت حال او از مشعرالحرام به همراه بانوان و معذورين فرستاده‎اند و در تمام شب در حال خواب بوده و پس از منقضي شدن وقت وقوف اضطراري متوجه شده‎اند آيا مجرّد عبور از مشعر الحرام كفايت از وقوف مي‎كند يا نه و بر فرض ثاني آيا وقوف اختياري عرفه تنها كفايت نمي‎كند و در هر حال حج را با اين به نحو به اتمام رسانده چه تكليفي بر اين صبّي مميّز است و آيا تكليفي بر ولّي هست يا نه؟

پاسخ: اگر قبل از وقت وقوف مشعر قصد وقوف مشعر را نموده و بخواب رفته تا وقت وقوف تمام شده صحت وقوف، بعيد نيست و اگر موقعي كه از مشعر عبور مي‎نموده قصد وقوف نموده همان وقوف در حال عبور كافي است و حجّش صحيح است و از جهت ترك وقوف بين الطلوعين بايد يك گوسفند بعنوان كفّاره ذبح كند و در صورتي كه از روي عذر، وقوف به مشعر ترك شده و فقط وقوف اختياري عرفه انجام شده باشد احتياط ترك نشود به اينكه اعمال را به قصد ما في الذمّه از عمره و حج انجام دهد و پس از آن چون هنوز مكلّف نيست وظيفه ديگري ندارد.

سؤال: آيا زنان مي‎توانند مقداري از شب را در مشعر بمانند و ذكر خدا بگويند و سپس به مني بروند؟ قبل از نيمه شب چطور؟

پاسخ: براي مضطر و خائف و صاحب عذر و زنان افاضه از مشعر به مني در شب جائز است، هر چند قبل از نصف شب باشد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -