انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

پوشاندن صورت

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: آيا زن محرم مي‎تواند صورت خود را با حوله پاك كند، يا حكم سر مرد را دارد كه نمي‎تواند روي آن را بپوشاند؟

پاسخ: احتياط مراعات شود.

سؤال: زنها كه در حال احرام براي پوشيدن و در آوردن مقنعه صورتشان پوشيده مي‎شود چه صورت دارد؟

پاسخ: بايد سعي كنند پوشيده نشود، و اگر عامداً و از روي علم پوشيده شود مانع ندارد.

353 س ـ با توجه به حرمت پوشيدن صورت براي زنان در حال احرام آيا چانه هم جزء صورت محسوب مي‎شود و بايد باز باشد، يا اينكه اگر مقنعه‎اي بر سر گذاشته شود كه چانه را تا لبها بپوشاند مانعي ندارد؟

پاسخ: پوشاندن چانه به نحو مذكور اشكال دارد، و زير چانه جزء صورت نيست.

سؤال: آيا زن محرمه مي‎تواند صورت خود را با حوله پاك كند؟

پاسخ: احتياط مراعات شود.

سؤال: آيا پوشاندن قسمتي از صورت براي زنان نيز حكم تمام را دارد؟

پاسخ: بلي آن هم جائز نيست.

سؤال: آيا در حال خواب زنان مي‎توانند صورت خود را با پارچه جهت جلوگيري از آزار حشرات بپوشانند؟

پاسخ: جايز نيست.

سؤال: زنان در حال احرام براي پوشاندن صورت خود از نامحرم آيا مي‎توانند صورتشان را با چادر يا چيزهاي ديگر بپوشانند و در صورت چسبيدن چادر به صورت آيا كفاره‎اي بر آنان لازم است؟

پاسخ: جايز است به جهت رو گرفتن از نامحرم مقداري از چادر يا چيز ديگري را كه به سر انداخته، تا محاذي چانه پائين بيندازد، ليكن احتياط لازم اين است كه آن را به دست يا به چوب دور از صورت نگاهدارد كه مثل نقاب نشود و در غير اين صورت يك گوسفند بر او لازم است.

سؤال: آيا پوشاندن صورت با چيزهاي غير متعارف مانند برگ درختان و... اشكال دارد؟

پاسخ: بلي اشكال دارد.

سؤال: آيا پوشاندن قدري از صورت در نماز براي اينكه يقين شود كه مقدار واجب را پوشانده است جايز است؟

پاسخ: اشكال ندارد ولي بايد بعد از نماز فوراً آن مقدار را باز كند.

سؤال: آيا زن محرم مي‎تواند بعض يا نصف صورت خود را با دست يا چيزي ديگر بپوشاند؟

پاسخ: با دست اشكال ندارد ولي با چيز ديگر نبايد بپوشاند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -