انهار
انهار
مطالب خواندنی

آیت الله العظمــی نوری همدانی(مدظله)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال184: در مسجدى نماز جماعت برگزار مى شود اگر شخصى يا اشخاصى در آخر مسجد پشت صفها بطور فرادى نماز بخوانند نماز اين شخص يا اشخاص صحيح است يا خير؟

جواب:  چون خواندن نماز فرادى با اين وضع يك نوع اهانت به جماعت و امام جماعت تلقّى مى شود صحيح نيست.

سؤال185: اگر در مسجدى با خواندن نماز غفيله و تعقيبات بين دو نماز مغرب و عشاء عده اى در مسجد حاضر مى شوند ولى اگر دو نماز بلافاصله خوانده شود و نماز غفيله و تعقيبات حذف شود عده نمازگزاران دو برابر شود (چون در حالت اول به عت اطاه نماز و گرفتارى تعدادى از مؤمنين، گروهى نمى توانند در جماعت حاضر شوند) فضيلت كدام را بيشتر مى دانيد؟

جواب:  ظاهراً دومى ارجح است.

سؤال186: آيا تهمت زدن و افتراء بدون دليلى و فحاشى به حضرات محترم روحانى موجب فسق و خارج شدن امام جماعت از عدالت مشروطه در امام جماعت مى باشد يا خير؟ در ضمن اقتداء كردن به چنين افرادى چه حكمى دارد؟

جواب:  موضوعات مزبور در فوق از گناهان كبيره است.

سؤال187: اينجانب وارد مسجدى مى شوم و مى بينم دسته دسته و در جاى جاى مسجد، مردم به صورت فرادى نماز مى خوانند، و آقايى هم در قسمتى از مسجد با چند نفر نماز جماعت مى خوانند، كه عموم اين نماز خوآنهااو را عادل نمى دانند و اين وضعيت و برنامه هر روز مسجد است، اينجانب هم به جهت آنكه عدالت آقا برايم احراز نشده نمازم را مانند ديگران فرادى مى خوانم، آيا نمازم باطل است؟ (ناگفته نماند اين وضعيت به پيش يا بعد از نماز جماعت نامبرده اختصاص ندارد، بلكه اين نمازها پيوسته خوانده مى شود.)

جواب:  نماز فرادى خواندن در آن مكان كه جماعت اقامه شده است اهانت به جماعت است و جايز نيست.

سؤال188: با توجه به اينكه ثواب نماز جماعت در مسجد زياد است آيا من مى توانم بدون رضايت پدر و مادرم براى نماز به مسجد بروم؟ آنها مى گويند نبايد تنها به مسجد بروى و خودشان هم حاضر نمى شوند كه براى نماز با من به مسجد بيايند، لطفاً بفرماييد وظيفه من چيست؟

جواب:  در موردى كه مرقوم داشته ايد (مورد سؤال قرار گرفته است) اطاعت پدر و مادر لازم است آنها به طور مسلم بر اساس مصلحت شما حرف مى زنند.

سؤال189: شخصى در مسجد براى نماز جا مى گيرد و مى رود وضو بگيرد و شخص ديگر جانماز او را نار زده و در جاى او نماز مى خواند، نمازش صحيح است يا نه؟

جواب:  معصيت كرده ولى نماز او صحيح است.

سؤال190: مسجدى در يك محل بنا شده فعلاً بدون سقف است شركت خواهران به نماز جماعت در اين مكان مقدّس چه حكمى دارد؟

جواب:  اشكال ندارد.

سؤال191: در نماز جلوى امام جماعت بلندگو را مى گذارند تا با صداى او با شنيدن تكبير به ركوع و سجده بروند امام جماعت هم با قصد ذكر تكبيرها را مى گويد، اين جور نماز جماعت صحيح است يا خير؟

جواب:  صحيح است.

سؤال192: آيا نمازهاى قضاى ديگرى را مى توان اماماً يا مأموماً بإ؛59ظظ جماعت خواند؟

جواب:  امام جماعت اگر نماز قضاى ديگرى را به قصد نيابت از او مى خواند بايد علم داشته باشد كه اين نماز از ميّت فوت شده است و احتياطى نيست.

سؤال193: آيا امام جماعت به خاطر نظر مأمومين مى تواند سوره خاصى را بخواند؟

جواب:  اگر در اصل خواندن، قصد قربت است و تعيين سوره خاص تبعى است اشكال ندارد.

سؤال194: آيا در نماز قضاى يوميه اى كه احتياطاً خوانده مى شود مى توان امام جماعت شد؟

جواب:  صحيح نيست.

سؤال195: آيا امام جماعت مى تواند نماز استيجارى را به جماعت بخواند؟ و اقتدا نمودن به امام جماعتى كه نماز استيجارى مى خواند صحيح است؟

جواب:  در صورتيكه يقين داشته باشد كه از منوب عنه فوت شده و نماز قضا را به نيّت او به عنوان نيابت بجا مى آورد نماز امام و مأموم هر دو صحيح است.

سؤال196: آيا مى شود نماز ظهر و عصر را به عنوان امام جماعت دوبار خواند؟ اگرچه به نيت نماز قضا هم نباشد؟

جواب:  در صورتى كه مأمومين مختلف باشند مى شود دو بار خواند.

سؤال197: اين جانب از طرف اهالى محترم منطقه اى انتخاب شدم تا بدون عمامه نماز جماعت برگزار نمايم و شخصى روحانى ادّعا دارند كه چون شما ملبّس نيستيد جايز نيست مردم به شما اقتدا كنند حال با توجه به اينكه تمام اهالى محترم اين محل بنده را قبول دارند، از حضرت عالى تقاضامندم جواب اين مسئله را توضيح فرماييد:

جواب:  داشتن عمامه شرط امامت جماعت نيست، در صورتى كه شخص عادل باشد و امام جماعت بودن او در محلّ اقامه نماز اهانت به علما نباشد، مى تواند امامت جماعت بكند.

سؤال198: امامت جماعت توسط شخص غير روحانى كه شرائط آن را دارا باشد چگونه است؟

جواب:  در امام جماعت روحانى بودن شرط نيست ولى اگر در بين جمعى شخصى روحانى بشد بهتر آن است كه جماعت به امامت روحانى برگزار شود و امامت غير روحانى اگر موجب هتك حرمت روحانى شود حرام است.

سؤال199: آيا زن به طور مطلق (دختر دانشجو، يا دختر طلبه و...) مى تواند امام جماعت باشد؟

جواب:  امامت زن براى زنان در صورتى كه داراى شرائط نماز جماعت باشند مانع ندارد.

سؤال200: كسى اين مطلب را مى داند كه عدالت در امام جماعت شرط است، ليكن نمى داند فلان عمل (كه در حقيقت مسقط عدالت است) مسقط عدالت است يا خير؟ مدتى بعد معلوم شد كه آن فعل مسقط عدالت بوده، نمازهايى كه تا كنون خوانده صحيح است يا خير؟

جواب:  اگر احراز عدالت امام با يقين به صدور عمل مذكور از او، از اين جهت باشد كه جاهل به معناى عدالت است، اگر جاهل مقصّر باشد جماعت او صحيح نيست و بايد نماز را اعاده كند.

سؤال201: نماز خواندن پشت سر امام جماعتى كه مأمورم او را به عدالت قبول ندارد ولى از روى مصالح پشت سر او نماز مى خواند چه حكمى دارد؟

جواب:  در اين صورت نماز او باطل است.

سؤال202: آيا اقتدا به كسى كه معلّم است و عدالت او براى ما محرز نيست چه حكم دارد؟

جواب:  عدالت در امام جماعت شرط است و لازم است به عدالت امام جماعت اطمينان حاصل كرد.

سؤال203: حقير حمد و قرائت و ركوع را ايستاده انجام مى دهم ولى براى انجام سجده به خاطر خم نشدن پاى خودم كه حين تولّد اين گونه بوده ناگزير انگشت بزرگ دوپا به زمين نمى رسد، آيا مى توانم اقامه جماعت نمايم؟

جواب:  مى توانيد اقامه جماعت نماييد.

سؤال204: روحانى جانباز يك پايش از زير زانو قطع است و الآن با پاى مصنوعى به طور معمول نماز مى خواند آيا امامت جماعت و نماز قضاى ديگران و نيابت در حجّ تبرّعاً يا به صورت اجير شدن توسط چنين شخصى جائز است يا خير؟

جواب:  اگر مى تواند ايستاده نماز بخواند جائز است كه امام جماعت باشد ولى بقيّه موارد مذكوره جائز نيست.

سؤال205: نظر مبارك حضرتعالى در رابطه با امامت جماعت شخصى كه فاقد دست چپ از بالاى مرفق است چيست؟

جواب:  اگر عادل است و نماز خود را بر حسب حال خود صحيح ميخواند، عذر مرقوم در فوق موجب اشكال نيست.

سؤال206: آيا امامت نماز عيد فطر در دو مكان براى دو جماعت مختلف صحيح است يا خير؟

جواب:  استحباب جماعت دوم مشكل است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -