انهار
انهار
مطالب خواندنی

آیت الله العظمــی صافی گلپایگانی(مدظله)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال:كسي كه عمداً زودتر از امام جماعت سر از ركوع يا سجده بلند كند، آيا نمازش باطل ميشود؟

جواب: اگر مأموم عمداً كارهاي نماز را مانند ركوع و سجود جلوتر از امام انجام دهد، نماز جماعتش صحيح است و تنها معصيت كرده است.

سؤال:  اگر سهواً زودتر از امام از ركوع برخيزيم، چه بايد بكنيم؟

جواب: چنانچه امام در ركوع باشد بايد به ركوع برگرديد، و با امام سر برداريد. ولي اگر به ركوع برگرديد و پيش از آنكه به ركوع برسيد امام سر بردارد، نمازتان باطل است.

سؤال:آيا مأموم مي تواند زودتر از امام سلام دهد؟

جواب: بلي، و نماز او صحيح است؛ ولي تبعيت از امام جماعت در سلام، مستحب و افضل است.

سؤال:اگر شخص قبل از امام جماعت تكبيرة الاحرام نماز را بگويد، نمازش چه صورتي دارد و وظيفهاش چيست؟

جواب: در مورد سؤال، نماز او فرادي ميشود، و اگر بخواهد درك جماعت كند، ميتواند نيت را به نماز مستحبي تغيير داده، و آن را رها كند و مجدداً پس از تكبير امام، تكبيرة الاحرام بگويد و نماز را با جماعت بخواند.

سؤال:آيا در هنگام قرائت امام جماعت، حركت بدن مأموم اشكال دارد؟

جواب: به مقداري كه از حالت نماز خارج نشود، اشكال ندارد.

سؤال:امامت كسي كه قسمتي از دست و يا پاي او قطع شده است، چه صورت دارد؟

جواب: امامت فرد مذكور صحيح نيست.

سؤال:آيا امام جماعت ميتواند، دو بار نماز ظهر و عصر رابخواند؟

جواب: امام جماعت ميتواند براي گروه ديگري غير از مأمومين نوبت اوّل، نماز جماعت مجدد بخواند.

سؤال:اگر امام جماعتي را عادل ندانيم، آيا لازم است به ديگران هم تذكر دهيم؟

جواب: براي كسي كه امام جماعت را عادل نميداند، اقتدا صحيح نيست؛ اما اعلان به ديگران، هتك او است و جايز نيست.

سؤال:دانشجوياني كه در دانشگاه نماز آنها شكسته است، آيا بهتر است نماز را اول وقت به جماعت بخوانند يا عصر كه به وطن برميگردند، كامل بخوانند؟

جواب: در اول وقت به جماعت بخوانند، بهتر است.

سؤال:اگر احتمال بدهيم كه بعضي بدون وضو در نماز جماعت شركت كردهاند، آيا ميتوانيم اقتدا كنيم؟

جواب: احتمال وضو نداشتن يا بطلان وضوي حاضرين در جماعت، ضرر ندارد و اين گونه وسوسهها، نبايد مانع از شركت در جماعت گردد.

سؤال:اگر پيش از تمام شدن حمد و سوره امام، به جهت عذري، نيت فرادي كنيم، چه وظيفهاي داريم؟

جواب: بايد مقداري از حمد و سوره را كه امام هنوز نخوانده، بخوانيد، بلكه بنابر احتياط تمام حمد و سوره را بخوانيد.

سؤال:هنگام اقامه جماعت، نماز خواندن به صورت فرادي چگونه است؟

جواب: چنانچه فرادي خواندن نماز، ظهور در تفسيق  امام جماعت داشته باشد، جايز نيست و نماز هم باطل است.

سؤال:گاهي در مسجد مشغول نماز فرادي هستيم كه جماعت تشكيل ميشود؛ آيا ميتوانيم در بقيه نماز از فرادي به جماعت عدول كنيم؟

جواب: خير، در نمازي كه به نيت فرادي شروع كردهايد، نميتوانيد به جماعت ملحق شويد.

سؤال:آيا نماز مستحبي را ميتوان به نماز واجب امام اقتدا نمود ؟

جواب: خير، در نماز مستحبي اقتدا جايز نيست.

سؤال:در صورتي كه ركعت سوم امام، ركعت دوم ما باشد، نسبت به حمد و سوره چه وظيفهاي داريم؟

جواب: در اين صورت، مأموم بايد حمد و سوره را آهسته بخواند؛ اگر چه درنماز مغرب و عشا باشد.

سؤال:نماز ظهر را فرادي خواندهام؛ اگر جماعت تشكيل شود، آيا ميتوانم همان نماز ظهر را به جماعت اقتدا كنم؟

جواب: بلي، مانعي ندارد.

سؤال:در نماز جماعت، وقتي امام مشغول تشهد يا سلام است و مأموم براي ادامه نماز برمي خيزد، بايد حمد و سوره را بلند بخواند يا آهسته؟

جواب: بايد به وظيفه خود عمل نمايد؛ يعني مرد در نمازهاي مغرب، عشا و صبح، حمد و سوره را بلند و در نمازهاي ظهر و عصر، آهسته بخواند.

سؤال:اگر امام جماعت نماز قضاي خود يا ديگري را ميخواند، آيا ميشود به او اقتدا نمود؟

جواب: بلي، در صورتي كه نماز قضاي يقيني باشد، ميشود به او اقتدا نمود؛ اما اگر نماز را احتياطاً قضا ميكند، نميشود به او اقتدا كرد.

سؤال:اگر باني يا هيئت امناء مسجد راضي به نماز خواندن شخصي در آن مسجد نباشند، نمازش چه صورتي دارد؟

جواب: نماز خواندن در مسجد، موكول به اجازه متولي و باني مسجد نيست و نماز مذكور صحيح است.

 


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -