انهار
انهار
مطالب خواندنی

شرط پنجم: بلندتر نبودن محلّ پيشاني از جاي ايستادن

بزرگ نمایی کوچک نمایی
شرط پنجم1:آنكه جاي پيشاني نمازگزار از جاي زانوهاي او2بيش از چهار انگشت بسته پست تر يا بلندتر  نباشد3و احتياط واجب ان است كه از سر انگشتان پا هم بيشتر از اين پست و بلندتر نباشد.
این مسأله در رساله آيت الله بهجت نیست.
1- اراكي، نوري: شرط هشتم:...
گلپايگاني، صافي: شرط نهم:...
خوئي، تبريزي، سيستاني: شرط هفتم:...
زنجانی: شرط هفتم: هم سطحی جای پیشانی و پاها یعنی...
2- خوئي: از جاي سر انگشتان پاي او...
اراكي: از جاي قدمهاي او...
گلپايگاني، تبريزي، سيستاني، صافي: از جاي زانوها و سر انگشتان پاي او...
زنجاني: از جاي پاهاي او...
3- اراكي:[پایان مسأله]
خوئي، گلپايگاني، زنجاني، سيستاني، صافي، تبريزي: و تفصيل اين مسأله در احكام سجده گفته مي شود.
*****
فاضل: شرط ششم: مسطّح بودن مكان نمازگزار: جاي پيشاني نمازگزار از جاي زانوها و سر انگشتان پاي او نبايد ببيش از چهار انگشت بسته پست تر يا بلندتر باشد.
مكارم: شرط پنجم- بلندتر نبودن محلّ پيشاني از جاي ايستادن: بايد محلّ پيشاني نمازگزار از جاي ايستادن او به اندازه اي بلند نباشد كه از صورت سجده بيرون رود و احتياط واجب آن است كه بيش از چهار انگشت بسته بلندتر يا پست تر نباشد.
وحید: شرط هفتم: باید جای پیشانی نمازگزار از جای سر انگشتان پای او و بنابراحتیاط واجب از جای زانوها ی او، بیش از چهار انگشت بسته پست تر یا بلندتر نباشد و تفصیل آن در احکام سجده خواهد آمد.
سبحانی: شرط ششم: بلندتر نبودن جای پیشانی از محلّ ایستادن : جای پیشانی نمازگزار از جای زانوها و سر انگشتان پای او، نباید بیش از چهار انگشت بسته پست تر یا بلندتر باشد.
مظاهری: شرط سوم: جای پیشانی نمازگزار از جای زانوها و سر انگشتان پا و دو کف دست او بیش از چهار انگشت بسته پست تر یا بلندتر نباشد، ولی اگر سهوا یا در حال ناچاری یا ندانستن اینکه جای پیشانی او بلندتر یا پست تر است یا ندانستن مسأله باشد اشکال ندارد.
(مسأله 889)بودن مرد و زن نامحرم در جاي خلوت جايز نيست و احتياط در نماز نخواندن در آنجا است، ليكن اگر خواند نمازش باطل نيست.
این مسأله در رساله آیات عظام بهجت و فاضل  نیست.
*****
گلپايگاني، صافي: مسأله- بودن مرد و زن نامحرم در اطاقي كه كسي در انجا نيست و كسي هم نمي تواند وارد شود حرام است و نمازشان هم در آنجا صحيح نيست، ولي اگر يكي از آنان مشغول نماز باشد و ديگري كه با او نامحرم است وارد شود نماز او اشكال ندارد.
خوئي، نوري:مسأله- بودن مرد و زن نامحرم در جايي كه كسي در آنجا نيست و كسي هم نمي تواند وارد شود، در صورتي كه احتمال وقوع در معصيت را بدهند حرام است.و احتياط مستحبّ آن است كه در آنجا نماز نخوانند.
. زنجاني: حرام، بلكه اگر چنين احتمالي را هم ندهد، بنابراحتياط حرام است و در هر حال، نمازشان در آنجا بنابراحتياط مستحب باطل است؛ و اگر مشغول نماز باشد و كسي كه با او نامحرم است وارد شود نيز همين حكم جاري است.
. وحید: جایز نیست...
سيستاني: مسأله-  بودن مرد و زن نامحرم در خلوت، اگر احتمال وقوع در معصیت را بدهند حرام است و احتیاط مستحب آن است که در آنجا نماز نخوانند.
تبریزی:مسأله- بودن مرد و زن نامحرم در جایی که خلوت است و كسي هم نمي تواند وارد شود يا وارد شونده مانع از ابتلاء به معصيت نمي شود در صورتي كه احتمال وقوع در معصيت را بدهند جايز نيست، ولكن اگر انجا نماز بخواند صحيح است.
سبحانی:مسأله- بودن مرد و زن نامحرم در جای خلوت حرام است و نماز خواندن در آنجا اشکال دارد.
مكارم: مسأله- بودن مرد و زن نامحرم در جاي خلوت كه ديگري نمي تواند به آنجا وارد شود، اشكال دارد و احتياط واجب ترك آن است و نماز خواندن در آنجا نيز اشكال دارد.
مظاهری:مسأله- در جایی که ماندن در آن حرام است، مانند مجلسی که در آن معصیت می شود و زیر سقفی که نزدیک است خراب شود و بودن مرد و زن نامحرم در جایی که کسی آنجا نیست، باید نماز نخواند، ولی اگر خواند باطل نیست.
(مسأله 890) نماز خواندن در جايي كه تار و مانند ان استعمال مي كنند1 باطل نيست2 ولي گوش دادن به آنها حرام است.
این مسأله در رساله آيات عظام اراكي، فاضل و بهجت نیست.
1- سبحانی: نماز خواندن در جایی که موسیقی می نوازند...
2- گلپايگاني، صافي: باطل است.[پايان مسأله]
مظاهری: رجوع کنید به ذیل مسأله 889.
*****
خوئي، تبريزي: مسأله- نماز خواندن در جايي كه تار مي زنند، يا مانند آن را استعمال مي كنند‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌.باطل نيست، اگر چه گوش دادن و استعمال آن معصيت است*
. سيستاني: نماز خواندن در جايي كه غنا مي خوانند يا موسيقي حرام مي نوازند...
* وحید: باطل نیست، ولی گوش دادن به آن حرام است؛ و هم چنین است بودن در آنجا مگر برای کسی که بودنش برای جلوگیری از آن عمل باشد.
مكارم: مسأله- نماز خواندن در محلّي كه مجلس گناه است، مثلاً در آنجا شراب مي نوشند، قمار مي زنند، غيبت مي كنند، اشكال دارد.
زنجاني: مسأله- ماندن در مجالس لهو و لعب كه دران آوازه خواني مي كنند يا تار و مانند آن استعمال مي كنند، حرام و نماز خواندن در آنجا بنابراحتياط مستحب باطل است.
(مسأله 891) در خانه كعبه و بر بام آن نماز واجب خواندن مكروه است ولي در حال ناچاري مانع ندارد.
این مسأله در رساله آیت الله بهجت نیست.
*****
گلپايگاني، صافي: مسأله- احتياط واجب آن است كه در خانه كعبه و بر بام ان نماز واجب را نخوانند.ولي در حال ناچاري اشكال ندارد*
. سيستاني: در حال اختيار نماز واجب را نخوانند...
*اراكي، فاضل: مانع ندارد.
خوئي، تبريزي: مسأله- احتياط واجب آن است كه بر بام خانه كعبه در حال اختيار نماز واجب نخوانند، ولي در حال ناچاري اشكال ندارد و ظاهر اين است كه نماز در خانه كعبه در حال اختيار نيز جايز است.
زنجاني: مسأله- احتياط مستحب آن است كه بر بام خانه كعبه در حال اختيار نماز واجب يا مستحب نخوانند، ولي در حال ناچاري بی تردید مانعي ندارد. و خواندن نماز واجب در خانه كعبه در حال اختيار، مكروه و احتياط استحبابي در ترك آن است. خواندن نماز مستحب در خانه کعبه اشکال ندارد بلکه مستحب است در داخل خانه مقابل هر رکنی دو رکعت نماز بخواند.
مكارم: مسأله-احتياط واجب آن است كه نماز واجب را در خانه كعبه نخوانند، ولي نماز مستحبّ اشكال ندارد، بلكه مستحبّ است  در داخل خانه كعبه در مقابل هر زاويه اي دو ركعت نماز بخوانند، ولي نماز بر پشت بام كعبه –خواه واجب يا مستحبّ- اشكال دارد.
وحید: مسأله- خواندن نماز واجب در حال اختیاربر بام خانه کعبه جایز نیست و احتیاط مستحب آن است که در داخل خانه هم نخواند، ولی در حال ناچاری اشکال ندارد.
مظاهری:مسأله- خواندن نماز واجب در کعبه و بر بام آن اشکال ندارد، گرچه مکروه است؛ ولی خواندن نماز مستحب در کعبه و بر بام آن مکروه هم نیست، بلکه مستحب است داخل کعبه مقابل هر رکنی دو رکعت نماز بخواند.
(مسأله 892) خواندن نماز مستحب در خانه كعبه و بر بام آن اشكال ندارد1، بلكه مستحب است در داخل خانه مقابل هر ركني دو ركعت نماز بخوانند.
این مسأله در رساله آيت الله بهجت نیست.
1-وحید: در خانه کعبه اشکال ندارد...
مكارم، زنجانی، مظاهری : رجوع كنيد به ذيل مسأله 891.
*****
سبحانی: مسأله- خواندن نماز مستحب در خانه کعبه مستحب است و در داخل خانه مقابل هر رکنی دو رکعت نماز بخوانند.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -