بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
الـــــسَّـــــلاَمُ عَـــــلَـــــى
مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
وَٱلسَّلَامُ عَلی عِبادِالله
در باره روزه
مسٔله شرعی:
{۱} روزه چیست؟
امام خمینی، گلپایگانی، اراکی، بهجت، فاضل، صافی، زنجانی، سبحانی، نوری: روزه آن است كه انسان براي انجام فرمان خداوند عالم (زنجاني: براي خداوند متعال) از اذان صبح تا مغرب از چيزهايي كه روزه را باطل مي كند و شرح آنها بعداً گفته مي شود خودداري نمايد.
خوئي، تبريزي، سيستاني: روزه آن است كه انسان براي انجام فرمان خداوند عالم (سيستاني: براي تذلّل و كرنش در پيشگاه خداوند عالم) از اذان صبح تا مغرب از نُه چیز (سیستانی: از هشت چیز) كه بعداً گفته مي شود خودداري نمايد.
مكارم: در هر سال واجب است همه افراد مکلّف يک ماه مبارک رمضان را به شرحى که در مسائل آينده گفته مى شود روزه بدارند.
روزه آن است که انسان براى اطاعت فرمان خدا، از اذان صبح تا مغرب، از چيزهايى که روزه را باطل مى کند و شرح آن در مسائل بعد مى آيد خوددارى کند.
امام خامنه ای: روزه در شرع مقدس اسلام آن است که انسان از طلوع فجر صادق تا مغرب با قصد اطاعت فرمان خداوند از مبطلات روزه که به تفصیل بیان خواهد شد، خودداری کند (م ۷۸۸).
وحید: روزه آن است که انسان از اذان صبح تا مغرب از چیزهایی که بعد بیان می شود به قصد قربت - چنانکه در وضو گذشت- و با اخلاص خودداری نماید و مغرب در این مسأله و مسائل بعد – بنابراحتیاط واجب- وقتی است که سرخی طرف مشرق که بعد از غروب آفتاب پیدا می شود از بالای سر انسان بگذرد.
مظاهری: روزه آن است که انسان با نيّت روزه از اذان صبح تا مغرب از چیزهایی که روزه را باطل می کند خودداری نماید.
جوادی آملی: روزه، آن است که انسان، از اذان صبح تا مغرب عزم مستمر داشته باشد که برای اطاعت خدا از چیزهایی که روزه را باطل می کند، خودداری نماید و هیچ کدام از آنها را انجام ندهد.
{۲} چگونه باید نیت روزه کرد؟ آیا نیّت روزه را باید گفت یا باید از قلب گذراند؟
امام خمینی، خوئی، گلپایگانی، اراکی، فاضل، تبریزی، صافی، سیستانی، وحید، سبحانی، نوری، مظاهری: لازم نيست (مظاهری: نيّت یعنی: توجّه به عمل برای اطاعت فرمان خدا؛ و لازم نیست) انسان نيّت روزه را از قلب خود بگذارند يا مثلاً بگويد فراد را روزه مي گيرد، بلكه همين قدر كه {بنا داشته باشد} براي انجام فرمان خداوند عالم (سیستانی: براي تذلّل در پيشگاه خداوند عالم - وحید: به قصد قربت و با اخلاص) از اذان صبح تا مغرب كاري كه روزه را باطل مي كند انجام ندهد كافي است و براي آن كه يقين كند تمام اين مدت را روزه بوده، بايد مقداري پيش از اذان صبح و مقداري هم بعد از مغرب از انجام كاري كه روزه را باطل مي كند خودداري نمايد.
بهجت: لازم نيست انسان نيّت روزه را از قلب خود بگذارند يا به زبان جاري کند مثلاً بگويد فراد را روزه مي گيرد قربة إلي الله، بلكه همين قدر كه براي انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب كاري كه روزه را باطل مي كند انجام ندهد كافي است
امام خامنه ای: آنچه باید در روزه مراعات شود، دو چیز است: ۱. نیّت. ۲. پرهیز از مبطلات.
روزه مانند همه عبادت های دیگر باید با نیت همراه باشد، یعنی خودداری از خوردن و آشامیدن و سایر چیزهای باطل کننده روزه، برای اطاعت از دستور خداوند باشد. البته صرف تصمیم و چنین عزمی کافی است و لازم نیست آن را بر زبان آورد.
زنجانی: لازم نيست انسان نيّت روزه را به زبان آورد يا از قلب خود بگذارند، مثلاً در قلب خود بگويد: فردا را روزه مي گيرم قربة إلي الله، بلكه همين قدر كه با قصد براي خداوند متعال از اذان صبح تا مغرب كاري كه روزه را باطل مي كند انجام ندهد كافي است.
مكارم: روزه از عبادات است و لازم است با نيّت بجا آورده شود، در موقع نيّت، لازم نيست به زبان بگويد يا از قلب خود بگذارند، همين اندازه كه در نظرش اين باشد كه براي اطاعت فرمان خدا از اذان صبح تا مغرب كارهايي كه روزه را باطل مي كند، ترك نمايد كافي است . [و]بايد احتياطاً كمي قبل از اذان صبح و كمي هم بعد از مغرب از انجام این كارها خودداري كند تا يقين حاصل كند كه تمام اين مدت را روزه داشته است.
جوادی آملی: نیت روزه، آن است که انسان تصمیم داشته باشد برای انجام دادن فرمان خدا از اول صبح تا مغرب، کاری که روزه را باطل میکند، عمداً انجام ندهد. لازم نیست تصمیم یاد شده را به تفصیل از دل بگذراند؛ یا آن را بر زبان آورد، بلکه همین که به صورت اجمال بداند، کافی است.