انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

دسته بنده احکام سجده سهو

بزرگ نمایی کوچک نمایی
دسته بنده احکام سجده سهو
در چند مورد بعد از سلام نماز، نمازگزار وظیفه دارد دو سجده سهو بجا آورد البته برای انجام سجده سهو:
برخی از مراجع به فتوا،
برخی از مراجع به احتیاط واجب،
برخی از برخی از مراجع به احتیاط مستحب،
و برخی از مراجع در مواردی سجده سهو برای نمازگزار تکلیف نفرموده‌اند.
در ذیل تفصیل نظرات مراجع را مشاهده می‌فرمایید:
    
{۱} سهواً حرف زدن بين نماز،
امام خمینی، خوئی، گلپایگانی، اراکی، صافی، تبریزی، فاضل، بهجت، امام خامنه‌ای، وحید، زنجانی، نوری، جوادی آملی، مظاهری، سبحانی: فتوا داده‌اند.
سیستانی، مکارم: بنابراحتیاط واجب.
    
{۲} فراموش کردن يك سجده، (اگر دو سجده فراموش شود نماز باطل می‌شود)
امام خمینی، گلپایگانی، اراکی، صافی، فاضل، بهجت، امام خامنه‌ای، زنجانی، نوری، جوادی آملی، مظاهری، سبحانی: فتوا داده‌اند.
خوئی، تبریزی، وحید، مکارم: بنابراحتیاط واجب.
سیستانی: بنابراحتیاط مستحب.
    
{۳} در نماز چهار ركعتي بعد از سجده دوم، (مثلاً شك كند چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت).
امام خمینی، گلپایگانی، اراکی، صافی، بهجت، امام خامنه‌ای، سیستانی، نوری، مظاهری، سبحانی: فتوا داده‌اند.
مکارم: بنابراحتیاط واجب.
خوئی، تبریزی، فاضل: در نماز چهار ركعتي بعد از تمامي ذكر سجده دوم (فاضل: بعد از سجده دوم) شك کند كه چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت.
وحید: هم چنین در شک بین پنج و شش در حال ایستاده چنانچه در صورت چهارم و نهم مسأله [۱۱۹۹] گذشت.
زنجاني: در نماز چهار ركعتي شك كند كه چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت، به تفصيلي كه در صورت چهارم مسأله [۱۱۹۹] گذشت.
سيستاني: در نماز چهار ركعتي بعد از داخل شدن در سجده دوم شك كند كه چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت يا شك كند كه چهار ركعت خوانده يا شش ركعت همچنان كه درمورد چهارم از شكهاي صحيح گذشت.
جوادی آملی: در نماز چهار ركعتی، پس از ذكر واجب سجدهٔ دوم شک كند كه چهار ركعت گزارده يا پنج ركعت.
بهجت: ولي اگر قبل از تمام شدن سجده دوم شك كند، عمل به وظيفه اي كه قبلاً گفته شده، مي نمايد و بنابراحتياط، دو سجده سهو بجا مي آورد، و همچنين اگر در حال ايستاده شك كرد كه شش ركعت خوانده يا پنج ركعت، بدون ركوع مي نشيند و تشهد خوانده، سلام مي دهد و دو سجده سهو براي ايستادن بيجا و دو سجده ديگر براي شكي كه كرده بنابر احتياط انجام مي دهد.
    
{۴} سلام بیجا، (مثلاً در ركعتهاي اول سهواً سلام دهد).
خوئی، گلپایگانی، اراکی، بهجت، صافی، تبریزی، فاضل، زنجانی، نوری، جوادی آملی، سبحانی، مظاهری: فتوا داده‌اند.
امام خمینی، امام خامنه‌ای، سیستانی، وحید، مکارم: بنابراحتیاط واجب.
    
{۵} فراموش کردن تشهد،
خوئی، گلپایگانی، اراکی، بهجت، تبریزی، فاضل، سیستانی، زنجانی، نوری، جوادی آملی، سبحانی، مظاهری: فتوا داده‌اند.
امام خمینی، مکارم، صافی، وحید: بنابراحتیاط واجب.
    
{۶} کم خواندن چیزی (غیر از رکن) از نماز،
جوادی آملی، سبحانی: فتوا داده‌اند.
اراکی، امام خامنه‌ای، وحید: بنابراحتیاط واجب.
سيستاني: بنابر احتياط واجب اجمالاً بداند كه در نماز چيزي را اشتباهاً كم كرده و نماز هم محكوم به صحت باشد. {و در غیر محکوم به صحّت نماز سجده سهو مستحبّ است}.
خوئی، گلپایگانی، تبریزی، فاضل، صافی، مکارم: بنابراحتیاط مستحبّ.
مظاهری: فتوایی نداده‌اند.
    
{۷} زیاد خواندن چیزی (غیر از رکن) در نماز،
جوادی آملی، سبحانی: فتوا داده‌اند.
اراکی، بهجت، امام خامنه‌ای، وحید: بنابراحتیاط واجب.
سيستاني: بنابر احتياط واجب اجمالاً بداند كه در نماز چيزي را اشتباهاً كم كرده و نماز هم محكوم به صحت باشد. {و در غیر محکوم به صحّت نماز سجده سهو مستحبّ است}.
خوئی، گلپایگانی، تبریزی، فاضل، صافی، مکارم: بنابراحتیاط مستحبّ.
مظاهری: فتوایی نداده‌اند.
    
{۸} ایستادن بیجا،
اراکی، سبحانی، جوادی آملی: فتوا داده‌اند.
گلپایگانی، خوئی، تبریزی، صافی، بهجت، نوری، مکارم: بنابراحتیاط واجب.
فاضل، امام خامنه‌ای، زنجانی، سیستانی، وحید: بنابراحتیاط مستحبّ.
مظاهری: فتوایی نداده‌اند.
    
{۹} نشستن بیجا.
اراکی، سبحانی، جوادی آملی: فتوا داده‌اند.
گلپایگانی، خوئی، تبریزی، صافی، نوری، مکارم: بنابراحتیاط واجب.
فاضل، امام خامنه‌ای، زنجانی، سیستانی، وحید: بنابراحتیاط مستحبّ.
مظاهری: فتوایی نداده‌اند.
    
توضیح المسائل مراجع، مسأله ۱۲۳۶.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -