بسم الله الرحمن الرحیم
بعثت آقا رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) و اهداف بعثت
دو حدیث از آقا أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام):
{۱} فَبَعَثَ اللَّهُ مُحَمَّداً (صلی الله علیه وآله و سلّم) بِالْحَقِّ؛
خداوند محمّد (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) را به حق بر انگيخت
(۱) لِيُخْرِجَ عِبَادَهُ مِنْ عِبَادَةِ الْأَوْثَانِ إِلَى عِبَادَتِهِ،
تا بندگانش را از حلقه پرستش بتها در آورده به مدار عبادت خود وارد كند،
(۲) وَ مِنْ طَاعَةِ الشَّيْطَانِ إِلَى طَاعَتِهِ،
و از طاعت شيطان نجات داده به گردونه طاعت خود بياورد،
بِقُرْآنٍ؛ قَدْ بَيَّنَهُ وَ أَحْكَمَهُ؛
به وسيله قرآنى كه معنايش را روشن و بنيانش را استوار كرد،
(۳) لِيَعْلَمَ الْعِبَادُ رَبَّهُمْ إِذْ جَهِلُوهُ؛
تا بندگان خداى خود را بعد از جهل به او بشناسند،
(۴) وَ لِيُقِرُّوا بِهِ بَعْدَ إِذْ جَحَدُوهُ.
و پس از انكار (زبانى) او به وجودش اقرار نمايند.
(۵) وَ لِيُثْبِتُوهُ بَعْدَ إِذْ أَنْكَرُوهُ.
و پس از انكار (قلبى) او وجودش را ثابت بدانند.
فَتَجَلَّى لَهُمْ سُبْحَانَهُ فِي كِتَابِهِ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَكُونُوا رَأَوْهُ بِمَا أَرَاهُمْ مِنْ قُدْرَتِهِ وَ خَوَّفَهُمْ مِنْ سَطْوَتِهِ، وَ كَيْفَ مَحَقَ مَنْ مَحَقَ بِالْمَثُلَاتِ وَ احْتَصَدَ مَنِ احْتَصَدَ بِالنَّقِمَاتِ.
خداوند سبحان بدون اينكه او را ببينند خود را در قرآن به وسيله آيات قدرتش نشان داد، و آنان را از سطوتش بيم داد، و چگونگى هلاكت اقوام را به كيفرها، و درو شدنشان را به عذابها ارائه فرمود.
نهج البلاغه، خطبه ۸۹.
{۲} أرسَلَهُ عَلى حِينِ،
(۱) فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ،
(۲) و طُولِ هَجعَةٍ مِنَ الاُمَمِ،
(۳) و اعتِزامٍ مِنَ الفِتَنِ،
(۴) وَ انتِشارٍ مِنَ الاُمُورِ،
(۵) و تَلَظٍّ مِنَ الحُرُوبِ،
(۶) و الدُّنيا كاسِفَةُ النُّورِ،
(۷) ظاهِرَةُ الغُرورِ عَلى حِينِ اصفِرارٍ مِن وَرَقِها،
(۸) و إياسٍ مِن ثَمَرِها.
خداوند او را در زمانى فرستاد كه:
{۱} روزگارى بود پيامبرى برانگيخته نشده بود،
{۲} و مردم در خوابى طولانى به سر مى بردند،
{۳} و فتنه ها بالا گرفته،
{۴} و كارها پريشان شده بود،
{۵} و آتش جنگ ها شعله مى كشيد،
{۶} و دنيا بى فروغ و پر از مكر و فريب گشته،
{۷} برگ هاى درخت زندگى به زردى گراييده،
{۸} و از به بار نشستن آن قطع اميد شده بود.
نهج البلاغه ، خطبه ۱۴۷.
حدیث از آقا امام زمان (علیه السلام) درباره علّت بعثت آقا رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم):
إنَّ اللّه َ بَعَثَ مُحَمَّدا رَحمَةً لِلعالَمينَ و تَمَّمَ بِهِ نِعمَتَهُ.
خداوند محمّد را برانگيخت تا رحمتى براى جهانيان باشد و نعمت خود را تمام كند .
بحار الأنوار ، ج ۵۳ ، ص ۱۹۴.