انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

در باره روزه

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بسم الله الرحمن الرحیم
در باره روزه
فهرست مطالب:
(۱) فضيلت روزه
(۲) ارکان روزه
(۳) نیّت چیست؟
(۴) اقسام نیّت ها:
(۵) پایان زمان نیّتها
    
{۱} فضيلت روزه
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلّم): كُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ هُو لَهُ، غَيرَ الصِّيامِ هُو لي و أنا أجزِي بهِ.
هر كارى كه فرزند آدم مى كند، از آنِ اوست، مگر روزه كه از من است و پاداش آن را من مى دهم.
الخصال: ۴۵/۴۲.
قال الصادق (عليه السلام): إنَّ اللّه َ تبارَكَ و تعالى يقولُ : الصَّومُ لِي و أنا أجزِي علَيهِ.
خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد : روزه از من است و پاداش آن را من مى دهم.
الكافي: ۴/۶۳/۶.
{۲} ارکان روزه
ارکان روزه عبارتند از:
(۱) نیّت،
(۲) امساک از مفطرات،
(۳) زمان.
نیّت چیست؟
نیّت یعنی، روزه گرفتن به قصد تقرب به خدا و امتثال امر او.
اقسام نیّت ها:
(۱) نیت روزه ی ماه مبارک رمضان
بنابر قول مشهور، بلکه به ادعای اجماع؛ در نیّت روزه ماه رمضان، تعیین (روزه ماه رمضان بودن) شرط نیست؛ بلکه نیّت روزه به قصد تقرّب به خدا کفایت می‏کند.
جواهر الکلام ج۱۶، ص۱۸۵-۱۸۶. العروة الوثقی‌ ج۳، ص۵۲۲-۵۲۵.
(۲) نیت روزه معین و غیر معین
در روزه واجب غیر معین، مانند روزه کفّاره، نذر مطلق و نیز بنابر قول مشهور در روزه واجب معیّن، مانند نذر معیّن، تعیین در نیّت، شرط صحّت روزه است. بنابر این، اگر به صرف قصد تقرّب اکتفا کند، روزه صحیح نخواهد بود.
جواهر الکلام ج۱۶، ص۱۸۹-۱۹۱.
(۳) نیت روزه مستحب
اقوال در روزه مستحب مختلف است. برخی، روزه مستحب معیّن همچون [[|روزه ایام البیض]] را به روزه ماه رمضان ملحق کرده و تعیین را شرط ندانسته‏اند. بعضی گفته‏اند: در روزه استحبابی دارای سبب خاص، مانند طلب باران، تعیین از جهت احراز خصوصیت و تحقق آن شرط است، نه آنکه شرط صحّت باشد، و در روزه استحبابی دارای زمان خاص، مانند ایام البیض، وقوع روزه در آن زمان، تعیّن آن به شمار می‏رود و نیازی به تعیین آن در نیّت نیست.
جواهر الکلام ج۱۶، ص۱۹۱. العروة الوثقی‌ ج۳، ص۵۲۳-۵۲۴.
پایان زمان نیّتها:
(۱) پایان زمان نیّت در روزه واجب معیّن
بنابر قول مشهور، طلوع فجر صادق است؛ لیکن در صورت فراموشی یا جهل به ماه رمضان بودن، تا قبل از زوال، هر زمان یادش بیاید می‏تواند نیّت کند؛ به شرط آنکه کاری که روزه را باطل می‏کند انجام نداده باشد، و چنانچه بعد از زوال یادش بیاید، کفایت نمی‏کند.
(۲) پایان زمان نیّت در روزه واجب غیر معیّن
زمان نیّت در روزه واجب غیر معیّن و بنابر قولی در روزه مستحب تا زوال ادامه دارد. قول دیگر در روزه مستحب، امتداد زمان تا قبل از غروب خورشید است.
جواهر الکلام ج۱۶، ص۱۹۱-۱۹۸. العروة الوثقی‌ ج۳، ص۵۳۳-۵۳۴. مستمسک العروة ج۸، ص۲۱۲-۲۱۷.
(۳) نیّت روزه یوم الشک به نیت ماه رمضان
گرفتن روزه یوم الشّک (روز مردد بین آخر شعبان و اوّل رمضان) به نیّت ماه رمضان، بنابر قول مشهور صحیح نیست؛ لیکن به نیّت روزه استحبابی ماه شعبان صحیح است و چنانچه بعد معلوم شود آن روز اوّل ماه رمضان بوده، از روزه واجب کفایت می‏کند.
جواهر الکلام ج۱۶، ص۲۰۷-۲۱۲.
ادامه دارد...
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -