انهار
انهار
مطالب خواندنی

پوشانيدن بدن در نماز

بزرگ نمایی کوچک نمایی

مسأله 833- مرد باید در حال نماز ـ هرچند كسی او را نبیند یا در تاریكی كامل باشد ـ عورت‌های جلو و پشت را بپوشاند و بهتر است كه از ناف تا زانو را بپوشاند. البته نماز اقتضا دارد كه انسان با جامهٔ كامل به حضور معبود برود.

مسأله 834- زن باید در حال نماز، تمام بدن خود؛ حتی سر و مو را بپوشاند، ولی پوشاندن صورت به مقداری كه در وضو شسته میشود، نیز پوشاندن دست‌ها تا مچ و پاها تا مچ (ظاهر و باطن قدم) لازم نیست، هرچند احتیاط مستحبْ پوشاندن باطن پاست. برای اطمینان به پوشیده شدن مواضع لازم، باید مقداری از اطراف آن‌ها را بپوشاند. پوشانیدن موهای مصنوعی و زیورها، لازم نیست، مگر برای حفظ از نامحرم.

مسأله 835- نماز قضا و مستحب، مانند نماز واجبِ اداست كه باید پوشاندن مربوط به زن و مرد رعایت شود و نماز احتیاط و قضای سجده و قضای تشهد، حكم نماز واجب را دارند؛ اما در سجدهٔ سهو پوشاندن شرط نیست، هرچند احتیاط در پوشاندن است. سجدهٔ تلاوت قرآن و سجده شكر، مشروط به آن نیستند.

مسأله 836- آنچه مشروط به پوشاندن است، اعم از نماز و لواحق آن، اگر عمداً یا با تقصیر در یادگیریِ حكم شرعی، بدون پوشاندن انجام شود، باطل است و باید اعاده شود.

مسأله 837- هر گاه بر اثر وزش باد یا غفلت نمازگزار، عورت او ظاهر شد و هیچ ذكر و عمل واجبِ در نماز را، با آن حالت انجام نداد و فوراً آن را پوشاند، نماز باطل نمیشـود و اگر بعد از نماز یا چیزی كه مانند نماز، مشروط به پوشاندن است، معلوم شود كه عورت پیدا بوده، اعاده لازم نیست.

مسأله 838- عورت نمازگزار باید در تمام حالت‌های نماز پوشیده باشد و اگر لباسی دربردارد كه فقط در برخی حالت‌ها آن را میپوشاند، نه در حالت دیگر، چنانچه در حالت دیگر با وسیلهٔ جداگانه پوشیده شود، نماز صحیح است، هر چند به احتیاط مستحب، با جامه كامل، نماز را اقامه كند.

مسأله 839- آنچه در نماز واجب است، پوشاندن عورت است؛ خواه با پارچه و خواه با كاغذ، برگ درخت و ساتر دیگر، هرچند به احتیاط مستحب در صورت نبودن لباس، از پوشش گیاهی استفاده شود.

مسأله 840- اگر برای مرد هیچ ساتری در دسترس نیست، میتواند در حالت ناچاری عورت‌ها را با گِل و مانند آن بپوشاند و نماز را اقامه کند و به احتیاط مستحب، نماز را با ایماء و اشاره به جای ركوع و سجود، اعاده نماید.

مسأله 841- كسی كه پوشاک نماز را ندارد و از دسترسی به آن تا آخر وقت ناامید است، میتواند نماز را در اول وقت، برابر وظیفه كسی كه ساتر ندارد اقامه كند. چنانچه تا پایان وقت به ساتر دسترسی پیدا كرد، نماز را اعاده نماید و اگر احتمال دهد تا پایان وقت به ساتر دسترسی پیدا میكند، مانعی نیست كه «رجائاً» نماز را اقامه كند؛ ولی اگر به ساتر دسترسی یافت، باید نماز را اعاده نماید.

مسأله 842- كسی كه هیچ وسیله پوشاندن عورت مانند لباس، برگ، كاغذ و مانند آن را ندارد و نامحرمی نیست تا به او نگاه كند، میتواند ایستاده و با اشاره به ركوع و سجود، نماز را اقامه كند و احتیاط مستحب، اعادهٔ آن با ركوع و سجود عادی است و اگر نامحرمی او را میبیند، باید نماز را نشسته اقامه کند و ركوع و سجود را با اشاره انجام دهد و برای سجود، سر را قدری پایین‌تر آورد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  
 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -