انهار
انهار
مطالب خواندنی

غسل‌هاي مستحب

بزرگ نمایی کوچک نمایی
مسأله ۶۸۱- غسل‌های مستحب در شرع مقدّس اسلام بسيار است؛ برخی از آن‌ها: ۱- غسل جمعه ـ که به آن بسیار سفارش شده است ـ و وقت آن از اذان صبح است تا ظهر و بهتر است نزديک ظهر به‌جا آورده شود و اگر تا ظهر انجام ندهد، بهتر است بدون نيّت ادا و قضا تا عصر جمعه، آن را به‌جا آورد. چنانچه در روز جمعه غسل نكند، مستحب است از صبح شنبه تا غروب، قضای آن را به‌جا آورد و كسی كه میترسد روز جمعه آب پيدا نكند، میتواند روز پنج‌شنبه غسل را انجام دهد، بلكه اگر در شب جمعه غسل را به اميد آنكه مطلوب خدای عالم است، به‌جا آورد، صحيح است و مستحب است انسان هنگام غسل جمعه بگويد: «أشْهَدُ أنْ لَا إِلهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَريكَ لَهُ وَأنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ اللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنِي مِنَ التَّوّابِينَ وَاجْعَلْنِي مِنَ الْمُتَطَهِّرِينَ».
۲- غسل شب اول ماه رمضان و تمام شب‌های فرد، مثل شب سوم، پنجم و هفتم؛ ولی از شب بيست و يكم مستحب است همه‌شب غسل كند و برای غسل شب اول، پانزدهم، هفدهم، نوزدهم، بيست و يكم، بيست و سوم، بيست و پنجم، بيست و هفتم و بيست و نهم بيشتر سفارش شده است. وقت غسل شب‌های ماه رمضان، تمام شب است و بهتر است مقارن غروب آفتاب به‌جا آورده شود؛ ولی از شب بيست و يكم تا پايان ماه بهتر است غسل را بين نماز مغرب و عشاء به‌جا آورد؛ نيز مستحب است در شب بيست و سوم، غير از غسل اول شب، يک غسل هم در آخر شب انجام دهد.
۳- غسل روز عيد فطر و عيد قربان كه وقت آن از اذان صبح است تا غروب و بهتر است آن را پيش از نماز عيد به‌جا آورد و اگر از ظهر تا غروب به‌جا آورد، احتياط آن است كه به قصد رجاء انجام دهد. ۴- غسل شب عيد فطر كه وقت آن از اول مغرب تا اذان صبح است و بهتر است در آغاز شب به‌جا آورده شود. ۵- غسل روز هشتم و نهم ذی حَجّه و در روز نهم بهتر است آن را نزديک ظهر به‌جا آورد. ۶- غسل روز اول، پانزدهم، بيست و هفتم و آخر ماه رجب. ۷- غسل روز عيد غدير كه بهتر است در وقت چاشت «صدر نهار» آن را انجام دهد. ۸- غسل روز بيست و چهارم ذی حَجّه. ۹- غسل روز عيد نوروز، پانزدهم شعبان، نهم و هفدهم ربيع الاول و روز بيست و پنجم ذی قعده؛ ولی غسل روز پانزدهم شعبان و غسل‌های ديگری كه تا آخر مسأله ذكر شده، رجاءً انجام دهد.
۱۰- غسل دادن کودکی كه تازه به دنيا آمده است. ۱۱- غسل خانمی كه برای غير شوهرش بوی خوش استعمال كرده است. ۱۲-غسل كسی كه در حال مستی خوابيده است. ۱۳- غسل كسی كه جايی از بدنش را به بدن ميّتی كه غسل داده‌اند، رسانده است. ۱۴- غسل كسی كه هنگام گرفتن خورشيد و ماه نماز آيات را عمداً به‌جا نياورده، در صورتی كه تمام ماه و خورشيد گرفته باشد. ۱۵- غسل كسی كه برای تماشای دار آويخته رفته و آن را ديده باشد؛ ولی اگر اتفاقاً يا از روی ناچاری نگاهش بيفتد، يا مثلاً برای شهادت دادن رفته باشد، غسل مستحب نيست.
مسأله ۶۸۲- پيش از داخل شدن در حرم مكه، شهر مكه، مسجد حرام، خانهٔ كعبه، حرم مدينه، شهر مدينه و مسجد پيغمبر  مستحب است كه انسان غسل كند و برای داخل شدن در حرم امامان : رجاءً غسل كند و اگر در يک روز چند بار مشرّف شود، يک غسل كافی است و كسی كه میخواهد در يک روز داخل حرم مكه و مسجد حرام و خانهٔ كعبه شود، اگر به نيّت همه يک غسل كند، كافی است؛ نيز اگر در يک روز بخواهد داخل حرم مدينه و شهر مدينه و مسجدِ پيغمبر  شود، يک غسل برای همه كفايت میكند و برای زيارت پيغمبر و امامان : از دور يا نزديک و برای حاجت خواستن از خداوند عالم، همچنين برای توبه و نشاط به جهت عبادت و برای سفر رفتن خصوصاً سفر زيارت حضرت سيّد الشهداء مستحب است كه غسل كند و اگر يكی از غسل‌هايی را كه در اين مسأله ذكر شد، به‌جا آورد و سپس كاری كند كه وضو را باطل مینمايد ـ مثل اينکه بخوابد ـ غسل او باطل میشود و مستحب است كه دوباره غسل را به‌جا آورد.‌
مسأله ۶۸۳- انسان نمیتواند با غسل مستحبی كاری انجام دهد كه مانند نماز وضو لازم دارد.
مسأله ۶۸۴- اگر چند غسل بر كسی مستحب باشد و به نيّت همه يک غسل به‌جا آورد، كافی است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -