غسلهای واجب هفت تاست:
غسل جنابت؛ غسل استحاضه؛ غسل حیض؛ غسل نفاس؛ غسل مسّ ميّت؛ غسل ميّت؛ غسلی که با نذر یا قسم یا عهد، تعهد کرده است که در این فرض، اصل غسل، با نذر و مانند آن، واجب نمی شود، بلکه وفا به عقد نذر و سوگند و وفا به عهد واجب است.
مسأله۳۶۰- به سبب دو چيز انسان، زن باشد یا مرد، جنب میشود: آميزش و بيرون آمدن منی؛ چه در خواب باشد يا بيداری؛ كم باشد يا بسيار؛ با شهوت باشد يا بیشهوت؛ با اختيار باشد يا بیاختيار، بنابراين خوش آمدن، سست شدن بدن، تا وقتی كه منی خارج نشود، سبب جنابت نيست.
مسأله۳۶۱- اگر رطوبتی از انسان خارج شود و نداند منی است يا ادرار يا رطوبت ديگر، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و پس از آن، بدن سست شده، آن رطوبت حكم منی را دارد و اگر هيچ يک از اين سه نشانه را نداشته باشد، حكم منی را ندارد؛ ولی در زن و مريض لازم نيست آن رطوبت با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آمده باشد، در حكم منی است و لازم نيست بدن او سست شود.
مسأله۳۶۲- اگر از مردی كه بيمار نيست، رطوبتی بيرون آيد و يكی از سه نشانه‌ای را كه در مسألهٔ پيش‌گفته شد، داشته باشد و نداند نشانه‌های ديگر را داشته يا نه، چنانچه پيش از بيرون آمدن رطوبت، وضو نداشته، بايد وضو بگيرد.
مسأله ۳۶۳- مستحب است انسان پس از بيرون آمدن منی ادرار كند، تا ذرّاتِ ماندهٔ منی از مخرج خارج شود و اگر ادرار نكند و پس از غسل بدون فاصلهٔ بسيار رطوبتی از او بيرون آيد كه نداند چيست، حكم منی را دارد.
مسأله۳۶۴- اگر انسان آميزش كند و به اندازهٔ ختنه‌گاه يا بيشتر داخل شود، در زن باشد يا در مرد، در قُبُل باشد يا در دُبُر، بالغ باشند يا نابالغ، اگرچه منی بيرون نيايد، هر دو جنب میشوند و بايد غسل کنند.
مسأله ۳۶۵- اگر شک كند كه به مقدار ختنه‌گاه داخل شده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسأله ۳۶۶- اگر ـ نَعُوذُ بِالله ـ با حيوانی آميزش كند و منی از او بيرون آيد، غسل تنها كافی است و چنانچه منی بيرون نيايد، اگر پيش از وطی وضو داشته، باز هم غسل تنها كافی است و چنانچه وضو نداشته، به احتياط واجب غسل كند و وضو هم بگيرد.
مسأله ۳۶۷- اگر منی از جای خود حركت كند و بيرون نيايد، يا انسان شک كند كه منی از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسأله ۳۶۸- هرگاه زن پس از غسل جنابت، منی مرد از او خارج شود، غسل بر وی واجب نيست؛ همچنين است اگر شک كند كه منی بيرون آمده، از خود اوست يا از مرد؛ امّا اگر علم يا اطمينان داشته باشد كه منی خارج شده از خود اوست، يا مخلوط با منی مرد است، غسل بر او واجب است.
مسأله ۳۶۹- كسی كه نمیتواند غسل كند، ولی تيمّم برايش ممكن است، میتواند پس از داخل شدن وقت نماز، با همسر خود آميزش كند.
مسأله ۳۷۰- اگر در لباس خود منی ببيند و بداند كه از خود اوست و برای آن غسل نكرده، بايد غسل كند و نمازهايی را كه يقين دارد پس از بيرون آمدن منی خوانده، قضا كند؛ ولی نمازهايی را كه احتمال میدهد پس از بيرون آمدن منی خوانده، لازم نيست قضا كند.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).gif)
(1)(3).jpg)
.jpg)
