مسأله ۵۲۶- از لحظه‌ای كه نخستين جزء کودک از رحم مادر بيرون میآيد، هر خونی كه زن زائو میبيند، اگر پيش از ده روز يا سَرِ ده روز قطع شود، خون نفاس است و زن را در حال نفاس، «نَفْساء» میگويند.
مسأله ۵۲۷- خونی كه زن پيش از بيرون آمدن اوّلين جزء بچّه میبيند، نفاس نيست.
مسأله ۵۲۸- لازم نيست كه خلقت کودک تمام باشد، بلكه اگر خون بسته‌ای هم از رحم زن خارج شود و خود او بداند، يا چهار «ماما» بگويند كه اگر در رحم میماند انسان میشد، خونی كه تا ده روز ببيند، خون نفاس است.
مسأله ۵۲۹- ممكن است خون نفاس، بيش از يک لحظه نيايد؛ ولی بيشتر از ده روز نمیشود.
مسأله ۵۳۰- هرگاه شک كند كه چيزی از درون او سقط شده يا نه، يا چيزی كه سقط شده اگر میماند انسان میشد يا نه، لازم نيست وارسی كند و خونی كه از او خارج میشود، شرعاً خون نفاس نيست.
مسأله ۵۳۱- توقّف در مسجد و رساندن جايی از بدن به خط قرآن و كارهای ديگری كه بر حائض حرام است، بر نَفساء (زن زائو) هم حرام است و آنچه بر حائض واجب، مستحب و مكروه است، بر نَفساء هم واجب، مستحب و مكروه است.
مسأله ۵۳۲- طلاق دادن خانمی كه در حال نفاس است، باطل و آميزش با او حرام است و اگر شوهرش با وی آميزش كند، به احتياط واجب به شيوه‌ای كه در احكام حيض ذكر شد، كفاره بپردازد.
مسأله ۵۳۳- هرگاه زن از خون نفاس پاک شد، بايد غسل كند و عبادت‌های خود را به‌جا آورد و اگر دوباره خون ببيند، چنانچه روزهايی كه خون ديده با روزهايی كه در وسط پاک بوده، روی هم ده روز يا كمتر از ده روز باشد، تمام آن نفاس است و اگر روزهايی كه پاک بوده، روزه گرفته باشد، بايد قضا كند.
مسأله ۵۳۴- اگر زن از خون نفاس پاک شود و احتمال دهد كه در باطن او خون هست، بايد پنبه‌ای داخل عورت گذارد و كمی صبر كند كه اگر پاک است، برای عبادت‌های خود غسل كند.
مسأله ۵۳۵- اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد، چنانچه در حيض عادت معيّن دارد، به اندازهٔ روزهای عادت او نفاس و بقيه استحاضه است و اگر عادت ندارد، تا ده روز نفاس و بقيه استحاضه است و به احتياط مستحب، كسی كه عادت دارد از روز پس از عادت و كسی كه عادت ندارد، بعد از روز دهم تا روز هيجدهم زايمان، كارهای استحاضه را به‌جا آورد و كارهايی را كه بر نفساء حرام است، ترک كند.
مسأله ۵۳۶- خانمی كه عادت حيض او كمتر از ده روز است، اگر بيش از روزهای عادتش خون نفاس ببيند، بايد به اندازهٔ روزهای عادت خود نفاس قرار دهد و پس از آن تا روز دهم میتواند عبادت را ترک كند؛ يا كارهای مستحاضه را انجام دهد؛ ولی ترک عبادت، يک روز يا دو روز بهتر است، پس اگر از ده روز بگذرد، روزهای عادتش نفاس و بقيه استحاضه است و اگر عبادت را ترک كرده، بايد قضا كند.
مسأله ۵۳۷- خانمی كه در حيض عادت دارد، اگر پس از زاييدن تا يک ماه يا بيشتر پیدرپی خون ببيند، به اندازهٔ روزهای عادت او نفاس است و ده روز از خونی كه پس از نفاس میبيند، اگرچه در روزهای عادت ماهانه‌اش باشد، استحاضه است؛ برای مثال، خانمی كه عادت حيض او از بيستم تا بيست و هفتم هر ماه است، اگر روز دهم ماه زاييد و تا يک ماه يا بيشتر پیدرپی خون ديد، تا روز هفدهم نفاس و از روز هفدهم تا ده روز، حتّی خونی كه در روزهای عادت خود ـ كه از بيستم تا بيست و هفتم است ـ میبيند، استحاضه است وپس از گذشتن ده روز، اگر خونی را كه میبيند در روزهای عادتش باشد، حيض است؛ چه نشانه‌های حيض را داشته باشد يا نداشته باشد و اگر در روزهای عادتش نباشد، اگرچه نشانه‌های حيض را داشته باشد، بايد آن را استحاضه قرار دهد.
مسأله ۵۳۸- خانمی كه در حيض عادت ندارد، اگر پس از زايمان تا يک ماه يا بيشتر خون ببيند، ده روز نخست آن نفاس و ده روز دوم آن استحاضه است و خونی كه پس از آن میبيند، اگر نشانهٔ حيض را داشته باشد، حيض؛ وگرنه آن هم استحاضه است.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).gif)
(1)(3).jpg)
.jpg)
