انهار
انهار
مطالب خواندنی

احادیثی از آقا رسول اکرم (ص) در باره نماز

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ.
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِاَللَّهِ اَلصَّالِحِين وَرَحمَةُالله
احادیثی از آقا رسول اکرم (ص) در باره نماز
    
فــضیلت نـمـاز
(۱) الصَّلاة مِعرَاجُ المُؤمِن.
(۲) الصَّلاة نُورُ المُؤمِن.
(۳) عَلَمُ الاســــلامِ الـــصَّلاة.
(۴) الـــصَّلاهُ رَأسُ الاســلامِ.
(۵) عَـــلَمُ الایــــمَــــان الـــصَّلاة.
(۶) الـــصَّلاة عِــمَادُ دِینُکُـــم.
(۷) اِنَّ الصَّلاة قُربانُ المُؤمِن.
(۸) الصَّلاة مِفتَاحُ الجَّنَّه.
(۹) قُرَّهُ عَینِی فِی الصَّلاة.
(۱۰) بِالصَّلاهِ یَبلُغُ العَبد إلَی الدَّرَجَهِ العُلیاءِ لأنَّ الصَّلاهَ تَسبِیحٌ و تَهلِیلٌ و تَحمِیدٌ و تَکبِیرٌ و تَمجِیدٌ و تَقدِیسٌ و قُولٌ و دَعوهٌ.
(۱۱) الصَّلاهُ أُنس فِی قَبرِه و فَراشٌ تَحتَ جَنبِه و جَوابٌ لِمُنکَرٍ و نَکِیر.
(۱۲) الصَّلاهُ زَادَ لِلمُؤمِنِ مِنَ الدُّنیا إلَی الأخِرة.
(۱۳) الصَّلاةُ إجابةٌ لِلدُّعاءِ و قَبُولٌ  لِلأعمَال.
(۱۴) الـصَّلاهُ سلاحٌ عَلَی الـکَافـر.
(۱۵) الصَّلاهُ تَسوَدُّ وَجه الشَّیطان.
(۱۶) قَال الله تَعالَی: إفتَرضتَ عَلَی أُمَّتِکَ خَمسَ صَلواتٍ و عَهدتُ عِندِی عَهداً إنَّهُ مَن حَافَظَ عَلیهِنَّ لِوَقتِهِنَّ أدخَلتَه الجَنَّهَ و مَن لَم یُحافِظ عَلیهِنَّ فَلا عَهدَ لَهُ عِندِی.
(۱۷) یَا أباذر! مَادُمتَ فِی الصَّلاهِ فِإنَّکَ تَقرَعُ بَابُ المُلکِ الجَبَّار و مَن یَکثُر قَرعَ بابِ المُلک فَإنَّه یَفتَح لَه.
(۱۸) لایَزالُ الشَّیطان یَرعَبُ مِن بَنِی آدَمَ حَافَظ عَلَی الصَّلَواتِ الخَمسِ فَإذا ضَیَّعَهُنَّ تَجرَءُ عَلَیه و أوقَعَهُ فِی العَظائِم.
(۱۹) قُم فَصَلِّ فإنَّ فِی الصَّلاهِ شِفاء.
(۲۰) الصَّلاة کَفّارَةُ الخَطایا ثُمَّ قَرَأَ: «إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ».
(۲۱) نَوِّرُوا مَنازِلَکُم بِالصَّلاة و قَرائَةِ القُران.
(۲۲) إنَّ الصَّلاة تَأتِی إلَی المَیِّتِ فِی قَبرِه بِصُورَةِ شَخصٍ أنوَرِ اللَّونِ یُونِسُه فِی قَبرِه و یَدفَع عَنهُ أهوالَ البَرزَخ.
(۲۳) إذا أقامَ العَبدُ المُؤمِن فِی صَلاتِه نَظَرَالله عزَّوجلّ إلَیه.
    
مجازات تارک الصلاة
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم):
(۱) تارِکُ الصَّلوةِ لا یَکُونُ مِن اُمَّتی،
کسی که نماز نخواند از امت من نیست،
(۲) مَحرُوماً مِنَ الجَنَّة،
از بهشت محروم است،
(۳) مالُهُ حَرام،
مالش حرام است،
(۴) اَولادُهُ حَرام،
اولادش حرام است،
(۵) طَعامُهُ حَرام،
غذایش حرام است،
(۶) لِباسُهُ حَرام،
لباسش حرام است،
(۷) شَرابُهُ حَرام،
آشامیدنی هایش حرام است
(۸) دابَّتُهُ حَرام،
مرکبش {یعنی سوار شدن بر اسب و ماشینش} حرام است
(۹) مُجالِسَتُهُ حَرام،
همنشینی با او حرام است،
(۱۰) وَالنَّظَرُ اِلی وَجهِهِ حَرام،
نگاه کردن به چهره اش حرام است،
(۱۱) سَلامُهُ حَرام،
سلام کردن به او حرام است،
(۱۲) نَومٌ عَلی جَنبَیهِ حَرام،
خوابیدن در کنارش حرام است،
(۱۳) مُصاحِبَتُهُ حَرام،
رفاقت با او حرام است،
(۱۴) وَ اِذا مَرَضَ فلا تَعُودُون،
و اگر مریض شد به عیادتش نروید،
(۱۵) وَ اِذا ماتَ فَلا تَمشی عَلی صَلاتِهِ،
و اگر مُرد برای نماز خواندن به جنازه اش نروید،
(۱۶) وَ لا تَقرَب عَلی قَبرِهِ فَاِنَّهُ حُفرَةٌ مِن حُفَرِ النِّیران،
نزدیک قبرش نروید زیرا قبرش گودالی از گودال های جهنم است،
(۱۷) وَ تارِکُ الصَّلوة مَلعُونٌ فِی التَّوراةِ وَ الإِنجیلِ وَ الزَّبُور.
و تارک الصلوة در تورات، انجیل، زبور و  قرآن ملعون شده است.
در محضر مجتهدی
پنج دسته تارک الصلاة محسوب میشوند:
(۱) کسی که نماز نمی خوانند.
(۲) کسی که نماز را باطل می خوانند.
(۳) کسی که در خواندن نماز سهل انگار است.(گاهی می خواند و گاهی نمی خواند).
(۴) کسی که در نماز به تکلیف خود عمل نمی کند یعنی:
      الف : باید وضو بگیرند تیمم می کنند!
      بـــــ : باید تیمم کنند وضو میگیرند!
      جـــ :  باید غسل کنند اما غسل را ترک می‌کنند و در نتیجه نماز را نیز ترک می کنند!
(۵) کسی که نماز قضائی دارد اما قضا نمی کند و وصیت هم نمی کند!
    
واجبات رکوع:
(۱) خم شدن به اندازه‌یی که بتواند دستها را به زانو بگذارد.
(۲) گفتن ذکر.
(۳) آرامش بدن در حـال گفتن ذکــر رکوع.
(۴) ایستادن بعد از رکوع.
(۵) آرامش بدن بعد از رکوع.
    
واجبات سجده:
1- گذاشتن پیشانی برچیزی که سجده برآن صحیح است.
2- گفتن ذکر.
3- آرامش بدن درحال ذکر سجده.
4- برزمین بودن هفت عضودرهنگام ذکر.
5- مساوی بودن جاهای سجده.
6- پاک بودن جایی که پیشانی رامی گذارد.
7- سربرداشتن ونشستن وآرامش بین دوسجده.
    
واجبات قیام
قیام یکی از واجبات نماز است، یعنی رعایت ادب و احترام و متانت در پیشگاه آفریدگار جهان و واجبات آن عبارت است از.
1. به جایی یا چیزی تکیه نکردن.
2. بدن را حرکت ندادن و به طرفی خم نشدن
3. روی هر دو پا ایستادن.
4. پاها را بیش از اندازه باز نگذاشتن.
    
اقسام قیام:
(1) قیام در هنگام تکبیرة الاحرام.
(2) قیام قبل از رکوع (قیام متصل به رکوع).
(3) قیام هنگام خواندن حمد و سوره و تسبیحات اربعه.
(4) قیام بعد از رکوع
قسم اول و دوم رکن نمازند، یعنی اگر عمدی یا از روی فراموشی کم یا زیاد شوند نماز باطل است. اما قسم سوم و چهارم از واجبات نماز است، یعنی اگر چنانچه سهوا کم و زیاد شوند نماز را باطل نمی‌کنند.
    
برخی احکام قیام
در شرایط عادی، در قیام نماز لازم است بدن صاف بوده و به جایی تکیه داده نشود.
افرادی که نمی‌توانند به هنگام خواندن حمد و سوره یا تسبیحات اربعه بایستند اگر می‌توانند لازم است به هنگام تکبیرة الاحرام و پیش از رکوع بایستند تا دو قیام رکنی را انجام داده باشند.
در حالت قیام نباید بدن را حرکت داد، البته حرکات مختصر دست‌ها نماز را باطل نمی‌کند.
اگر خواندن تشهد را فراموش کرده و بایستد، چنانچه قبل از رکوع یادش بیاید باید بنشیند و پس از خواندن تشهد نماز را ادامه دهد. برخی مراجع تقلید برای این قیام بی‌جا خواندن سجده سهو را لازم می‌دانند.
نماز میت را باید ایستاده خواند.
نمازهای مستحبی را می‌توان نشسته خواند ولی ثواب آن نصف می‌شود.
نماز استیجاری را نمی‌توان نشسته خواند.
آقا رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: کسی که یک مسئله شرعی از احادیث ما پیرامون حلال و حرام و مسائل دینی اش را بیاموزد خدای تعالی هزار گناه او را بیامرزد و شهری از طلا به وسعت دنیا برایش در بهشت بنا کند و به عدد هر مویی که در بدنش قرار دارد برایش حجّ مقبول می نویسد.
بحار الأنوار، ج ۱، ص۲۱۴.
پایگاه اینترنتی انهار

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -