انهار
انهار
مطالب خواندنی

خانه اضافى و اجاره اى

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سؤال :شخصى ساکن روستا است و در شهر خانه اى خریدارى کرده و یک اطاق آن را براى استفاده خود ـ براى مواقعى که به شهر مى رود ـ اختصاص داده و بقیه را اجاره داده است، آیا به خانه مزبور خمس تعلّق مى گیرد؟
پاسخ:اگر یک اطاق بر حسب شأن او مورد نیازش باشد به آن خمس تعلق نمى گیرد ولى خمس بقیه را باید بپردازد.
سؤال :اینجانب خانه اى دارم که قسمتى از آن را اجاره داده و قسمت دیگر را خودم ساکنم، آیا قسمت مورد اجاره خمس دارد؟
پاسخ:خمس دارد، مگر اینکه جهت امرار معاش خود به مال الاجاره آن نیاز داشته باشید.
سؤال :شخصی داراى خانه مسکونى است و در بین سال از درآمد خود زمینى خریدارى کرده و خانه جدیدى بنا مى کند، آیا به این خانه خمس تعلق مى گیرد؟
پاسخ:در فرض سوال، اگر خانه قبل براى او قابل استفاده نیست و عرفاً به خانه جدید نیاز دارد وخانه جدید از شأن او زیاد نیست، زمین و خانه جدید خمس ندارد. ولى خانه قبل متعلّق خمس است که وقتى به خانه جدید منتقل شد، باید خمس خانه قبلى را به قیمت فعلى بپردازد. مگر اینکه خانه قبلى را از پول مخمس خریدارى کرده باشد که در صورت فروش،مازاد بر قیمت خرید جزء درآمد سال فروش بوده واگر تا آخر سال مصرف نشود، خمس دارد.
سؤال :اینجانب داراى خانه اى هستم که آن را اجاره داده ام، آیا پولى که صرف تعمیرات منزل مى کنم، همانند اصل خانه متعلّق خمس است؟
پاسخ:تعمیراتى که براى بقاى منزل مذکور لازم باشد جزء مؤونه است و خمس ندارد. ولى تعمیراتى که موجب افزایش قیمت منزل یا مال الاجاره باشد ـ مثل سنگ کارى و نوسازى وتجدید بنا ـ باید خمس مقدارى را که به قیمت منزل یا مال الاجاره آن از جهت تعمیرات افزوده شده بپردازد.
سؤال :اینجانب خانه اى براى سکونت خود تهیه کردم، پس از مدتى که در آن سکونت داشتم به جهت دور بودن فاصله خانه تا محل کارم ناچار شدم خانه را اجاره داده و با پول آن در محلى نزدیک به محل کارم خانه اى اجاره کنم، آیا به خانه من خمس تعلق مى گیرد؟
پاسخ:در فرض سوال خمس ندارد. بلى اگر از درآمدهاى دیگر بتوانید مال الاجاره منزل اجاره اى را بدهید و خانه خودتان از مؤونه بودن خارج شود و سرمایه شود باید خمس آنرا به قیمت فعلى بدهید.
سؤال :اینجانب منزل مسکونى مورد نیازم را تبدیل به منزل بزرگتر در حدّ نیاز و شأن خود کردم، و تفاوت آنرا از درآمد سالم دادم، آیا باید خمس منزل را بدهم؟
پاسخ:در فرض سوال ، خمس به آن تعلق نمى گیرد

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -