انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

سلام

بزرگ نمایی کوچک نمایی

تكرار «السّلام علينا»

سؤال695. اگر شك كنيم كه «السلام علينا...» را صحيح گفته ايم يا نه؛ تكرار آن جايز است؟

جواب: تكرار آن مانعى ندارد و شك در صحّت، مورد اعتنا نيست.

 

تكرار سلام

سؤال696. در صورت اطمينان به صحّت اداى سلام نماز، آيا تكرار عمدى آن، نماز را باطل مى كند؟

جواب: اگر سلام اخير است تكرارِ بعد از فراغ از عمل است و سلام دوّم هم نسبت به سلام اوّل از اشكال دورتر است.

 

فراموشى سلام

سؤال697. شخصى سلام نماز را فراموش كرده و بدون اين كه صورت نماز را به هم بزند، بلافاصله داخل نماز ديگرى شد، در اين صورت وظيفه اش چيست؟

جواب: بعد از نماز دوّم، سلام فراموش شده را بگويد و احتياطا نماز را اعاده نمايد.

 

به گوش رسيدن صداى موسيقى در حال نماز

سؤال698. اگر در حال نماز صداى موسيقى بلند باشد، نمازگزار چه وظيفه اى دارد؟

جواب: بنابر عدم حرمت سماع، اگر استماع نكند اشكال ندارد، هر چند با استماع هم نماز باطل نيست و نهى ازمنكر در حال نماز هم با اشاره ممكن است.

 

وظيفه زنى كه در حال نماز مردى به وى سلام كند

سؤال699. اگر زنى در حال نماز باشد و مردى به وى سلام كند، چه تكليفى دارد؟

جواب: بايد جواب بدهد.

 

گفتن «بركاة» به جاى «بركاته»

سؤال700. شخصى مدّت ها در آخر سلام (السلام عليكم و رحمة اللّه  و بركاته) به جاى «بركاتُهُ»، «بركاةُ» مى گفته است. حكم نمازهايى كه به اين نحو خوانده است، چيست؟

جواب: اگر در آخر سلام آخر بوده، اشكال ندارد.

 

اضافه كردن «السلام عليك يا ابا عبداللّه » در سلام نماز

سؤال701. آيا در سلام نماز مى توان «السلام عليك يا ابا عبداللّه » و مانند آن را اضافه كرد؟

جواب: نمى توان، مگر بعد از تمام شدن نماز باشد.

 

گفتن سلام بعد از قضاى تشهد فراموش شده

سؤال702. آيا بعد از قضاى تشهد فراموش شده، لازم است سلام نماز را هم بگوييم؟

جواب: خير، لازم نيست.

 

سلام جهت خارج شدن از نماز

سؤال703. در سلام نماز، كدام يك از سلام ها را به نيّت خارج شدن از نماز بگوييم؟

جواب: يكى از دو سلام آخرى را مى توان به نيّت خارج شدن از نماز گفت
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -