انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

تغییر دادن مصرف نذر

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 790- شخصی نذر کرده بطور اطلاق که یک ربع عایدی وسیله نقلیّه خود را در راه حضرت عبّاس علیه السلام صرف کند، بفرمائید اگر بمصرف روضه‌خوانی برساند، هر روضه که خوانده شود مکفی است، یا باید روضه حضرت عباس علیه السلام خوانده شود و نیز اگر با آن پول کتاب بخرد در اختیار اهل علم و ارباب استحقاق قرار دهد در راه آن بزرگوار کفایت می‌کند یا خیر؟

جواب:در فرض سؤال لازم نیست خصوص روضه حضرت عباس علیه السلام باشد و خریدن کتب مفیدی که اطمینان به صحت آن داشته باشند و اهداء آن به اشخاص نیز اشکال ندارد خصوصاً اگر در صفحه اول کتاب هم قید شود که از محل نذر حضرت عباس علیه السلام است و بهر حال باید این کارها را بقصد اهداء ثواب بحضرت عباس علیه السلام انجام دهند.

سؤال 791- کسی نذر کرده که در روز عاشورا مقدار معیّنی طعام به فقرا بدهد آیا می‌تواند پس از چندین سال که باین ترتیب عمل نموده مبلغی را که صرف طعام می‌نموده، جهت روضه‌خوانی حضرت سید الشهدا صرف نماید یا خیر؟

جواب:اگر صیغه نذر نخوانده باشد مختار است و الا باید طبق نذرش عمل نماید، البته حفظ برنامه‌های اطعام در ایام عاشورا قطع نظر از نذر خوب و تعظیم شعائر است.

سؤال 792- در دهه اول محرم نذوراتی بابت هیئت و دستجات که به مناسبت شهادت سالار شهیدان ابا عبد اللّه الحسین (ع) در این دهه برپا می‌شود آورده‌اند، الان مقداری برنج، 2 رأس گوسفند مقداری چای، قند و شکر اضافه آمده است و هیئت مبلغ حدوداً 300 هزار تومان بدهکاری دارد خواهشمندم مسأله شرعی این هیئت را توضیح دهید، لازم بتذکر است که واقفین اجناس (نذرکنندگان) مشخص نمی‌باشد و اینکه آیا می‌شود اجناسی که اضافه آمده است به نرخ روز فروخته شود و بدهکاریهای هیئت که اعم از خرید برنج، حبوبات، کرایه فرش و کرایه پوش، کرایه داربست و غیره می‌باشد با فروختن این اجناس پرداخت شود.

جواب:اشیاء مذکور باید در مواردی که اهداء کنندگان آن در نظر داشته‌اند حسب معمول محلّ و برنامه سالهای گذشته صرف شود و چنانچه موضوع آن بر حسب معمول منتفی باشد و صاحبان آنها هم مجهول و تحصیل اذن از آنها میسّر نباشد احتیاطاً آنها را بفقیر غیر سیّد از باب مظالم بدهند و فقیر به اختیار خودش برای اداء قروض هیئت می‌تواند آن را اهداء نماید.

سؤال 793- در ایام تاسوعا و عاشورا رسم شده، در یک محل یا در یک خانه خیمه‌گاه درست کرده، مردم در اطراف آن مشغول عزاداری می‌شود، و بر مصیبت‌های حضرت سیّد الشهداء هفتاد و دو یار و انصارش گریه می‌کنند و عده‌ای از ارادتمندان ائمه اطهار (ع) نذورات از قبیل نقد، لباس و پارچه می‌آورند که مقداری از آن نذورات برای پذیرائی از مهمانان در همان محل خرج میشود و مقدار زیادی می‌ماند، لطفاً حضرت عالی محل مصرف نذورات باقی مانده را معین فرمائید که در کجا مصرف شود؟

جواب:در مورد سؤال نذورات مذکور را در همان مواردی که قبلًا مصرف میشده مصرف نمائید، لباس و پارچه‌های نذری را نیز مجازید با نظارت امناء محل بفروشید و در موارد مذکور مصرف نمائید موفق باشید.

سؤال 794- من در ابتدای تکلیف برای اینکه فعل حرام خاصی را ترک کنم عهد یا نذر شرعی با بیان صیغه آن کردم که در مقابل هر دفعه ارتکاب آن عمل مدت زمان مشخصی مثلًا ده شب نماز شب بخوانم و ده جزء قرآن و زیارت عاشورا هم بخوانم تا آمدم آن فعل حرام را ترک کنم تعداد بسیار زیادی بدهی بر عهده‌ام قرار گرفت که البته سالهاست مشغول ادای این بدهیها هستم ولی می‌ترسم عمرم کفاف ندهد و از عهده ادای دین بر نیایم و می‌ترسم بعد از من هم، کسی آنها را برایم انجام ندهد البته در بین سالهایی که هنوز موفق به ترک آن گناه نشده بودم، چند بار خودم تصمیم گرفتم آن عهد را از عهده‌ام خارج کنم، امّا می‌دانستم این نحوه شرعی نیست. سؤال بنده این است چطور می‌توانم این بدهیها را شرعاً از عهده خود خارج کنم تا اگر مردم، لازم نباشد دیگران باقی آنها را برایم انجام دهند؟ آیا این کار با پرداخت کفاره میسر است و اگر میسر است چند کفاره‌ای باید بپردازم؟

جواب:در مورد سؤال هر مقدار که متمکّن هستید از تکلیف خود انجام دهید و نسبت به بقیّه وصیت کنید که در صورت امکان ورثه انجام دهد ولی می‌توانید به مقداری که یقین به اشتغال ذمّه دارید اکتفا کنید. و اللّه العالم.

سؤال 795- اگر انسان چیزی را نذر کند و فراموش کند یا نداند که چند بار (مثلًازیارت عاشورا) باید بخواند چه باید بکند؟

جواب:اگر تعداد آن را فراموش کند اکتفا به مقدار یقینی کافی است. و اللّه العالم.

سؤال 796- اگر کسی نذر کند که چنانچه منزلم را تجدید بناء کنم سالی چند جلسه توسل به اهل بیت (ع) در آن منزل برپا می‌کنم، چنانچه این منزل را بعد از چند سال بفروشد تکلیف او چیست؟

جواب:در فرض مذکور بعد از فروختن منزل نسبت به نذر مذکور تکلیفی ندارد. و اللّه العالم.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -