انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

استماع موسیقی

بزرگ نمایی کوچک نمایی

حرمت موسيقي هاي آرامش بخش 

سؤال:من با موسیقی آرامش پیدا می کنم و احساس می کنم روحیه گرفته ام .آیا صرف گوش دادن به چنین موسیقی های ساده ای که انسان را آرام کند نیز حرام است؟

جواب: بسمه‌تعالي

تخدير غير آرامش است. شما از موسيقي مخدّر مي‌شويد؛ زيرا جواب غريزه‌ي جنسي را داده‌ايد و بر فرض كه لذت حرام، شما را آرام كند؛ نظير خوردن شراب يا خوردن مال مردم، باز حرام است.

استفاده از الات موسيقي در جشن ها 

سؤال:استفاده‌ از دف‌ و ني‌ و آلات‌ موسيقي‌ و دست‌ زدن‌ به‌ همراه‌ آن‌ در جشن‌ ميلاد اهل‌ بيت‌ تا چه‌ حدّ جايز است‌؟ خصوصاً اگر استفاده‌ از اين‌ ابزار باعث‌ جذب‌ بيشتر مردم‌ به‌ جلسات‌ مذهبي‌ گردد.

جواب: كليه‌ آنچه‌ نوشته‌ايد و مانند آن‌ در اين‌ گونه‌ مجالس‌ ديني‌ و مانند آن‌ نظير مساجد توهين‌ به‌ ساحت‌ مقدّس‌ آنها است‌ و علاوه‌ بر اين‌ كه‌ استفاده‌ از آنها في‌نفسه‌ حرام‌ است‌ از اين‌ جهت‌ نيز حرام‌ است‌.

تفاوت غنا و موسيقي 

سؤال:لطفاً فرق‌ بين‌ «غنا» و «موسيقي‌» را بيان‌ فرماييد.

جواب: غنا مربوط‌ به‌ صوت‌ است‌ و هر صوتي‌ كه‌ مخصوص‌ به‌ مجالس‌ لهو و اهل‌ معصيت‌ باشد و به‌ عبارت‌ ديگر محرّك‌ شهوت‌ در عموم‌ باشد به‌ آن‌ غنا مي‌گويند و حرام‌ است‌ و موسيقي‌ مربوط‌ به‌ آهنگ‌هاست‌ و هر آهنگي‌ كه‌ مربوط‌ به‌ مجالس‌ لهو و اهل‌ معصيت‌ باشد و به‌ عبارت‌ ديگر محرّك‌ شهوت‌ براي‌ عرف‌ مردم‌ باشد به‌ آن‌ موسيقي‌ گفته‌ مي‌شود و حرام‌ است‌

  استماع آواز بصورت ترجيع 

سؤال:افرادي‌ كه‌ به‌ صورت‌ ترجيع‌ آواز مي‌خوانند و گاهي‌ هم‌ بدون‌ آهنگ‌ است‌، گوش‌ دادن‌ به‌ آنها چگونه‌ است‌؟

جواب: اشكال‌ ندارد مگر اين‌ كه‌ آهنگ‌ با آن‌ باشد ولي‌ چون‌ بعضي‌ از بزرگان‌ استماع‌ صوتي‌ را كه‌ فقط‌ ترجيع‌ داشته‌ باشد حرام‌ مي‌دانند احوط‌ در استماع‌ نكردن‌ است‌.

 
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -