انهار
انهار
مطالب خواندنی

توصیه های استاد قرائتی در آستانه ماه مبارک رمضان

بزرگ نمایی کوچک نمایی
حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی در آستانه فرا رسیدن ماه مبارك رمضان {1394 ش} توصیه هایی برای بهره مندی هر چه بیشتر از قرآن كریم ارائه كرد كه بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن
همانگونه كه ماه رجب و شعبان دستورات ویژه دارد كه برای آمادگی ماه مبارك رمضان است و همانگونه كه مسئولین برای سفرهای نوروزی و تابستانی تداركات ویژه ای در نظر دارند و همانگونه كه ماشین‌های هوا گرفته در سراشیبی روشن می‌شود و سراشیبی عبادت و تلاوت و تدبیر و تفسیر ماه رمضان است. لازم است حوزه‌های علمیه نیز برای ماه قرآن آمادگی خاصی داشته باشند.
هدف حوزه‌ها تربیت عالم ربانی است كه قرآن كلید ربانی شدن را استمرار در تعلیم كتب آسمانی می‌داند (كُونُواْ رَبَّانِیینَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ)
بحمدالله در این سال‌ها حوزه‌ها به خصوص حوزه علمیه قم صدها نفر از مدرسین در كنار درس‌های رسمی به تفسیر پرداخته اند و كم كم درس تفسیر از درس جانبی و حاشیه ای وارد متن می‌شود.
درس تفسیر باید جایگاه خود را در منابر و خطبه‌ها و مدارس علمیه به دست آورد. خداوند به پیامبرش می‌فرماید: كلام و سخن رانی تو باید براساس قرآن باشد نه شعر و خواب و قصه و تاریخ (لتبین الناس ما نزل الیهم) و اگر از داستان و تاریخ و رؤیاها بهره می‌گیریم باید در حاشیه باشد.
با این كه اهل بیت پیامبر عزیز مظلومند ولی رسول گرامی از مظلومیت آنان گلایه نمی‌كند بلكه از مهجوریت قرآن شكایت دارد (یا رب ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا)
برخورد ضعیف با قرآن مورد توبیخ است؛ افبهذا الحدیث انتم مدهنون و تدبر نكردن در آن با دو توبیخ همراه است.
افلایتدبرون القرآن ام علی قلوب اقفالها
قرآن ذكر است به دلیل «نحن نزلنا الذكر» و اگر به آن بی اعتنائی شود زندگی نكبت بار به سراغ ما خواهد آمد.
(وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنكًا)
امروز در سایه انقلاب اسلامی درهای دانشگاه به سوی تفسیر باز شده است و مقام معظم رهبری در نامه به جوانان آمریكا و اروپا فرمود برای شناخت اسلام به جای رسانه‌ها از خود قرآن بهره گیرند وظیفه حوزه‌ها آن است كه طلاب جوان را با قرآن و روش تفسیر صحیح و جامع آشنا نمایند تا رضیه و استفاده ناقص را از دیگران بگیرند.
چه عالم نماهائی در دنیا به مردم گفتند كه اطاعت از اولی الامر به دستور قرآن واجب است و اولوالامر را با بنی امیه‌ها و بنی عباس‌ها و امروز به آل سعود و آل خلیفه و امراء و پادشاهان تطبیق و مردم را اسیر این مفسدین كردند.
كه اگر ما در تفسیر اولوالامر نگاه جامعی داشته باشیم كه قرآن در كنار اطاعت از اولو الامر در آیات دیگری اطاعت از افراد گناهكار، كفور، مسرف، مهین، مفسد، بدسابقه، غافل، هوسباز، افراطی، جاهل و… را با جملات «لا تطع و لا تطعوا و لا تتبع و لا تتبعوا» نهی كرده هرگز مسیر رشد انسان از ولایت اولیاء خدا به پذیرش ولایت طاغوت‌ها تبدیل نمی‌شد.
ما با انس با قرآن می‌توانیم مواعظ خود را با قرآن گره بزنیم (فذكر بالقرآن من یخاف وعید)
ما با انس با قرآن می‌توانیم درس اخلاق و تهذیب خود را با آیات اخلاقی گره بزنیم
ما می‌توانیم با انس با قرآن پاسخ همه سئوالات را بدهیم (آیات للساكلین)
ما می‌توانیم تمام مشكلات روحی و اجتماعی را حل كنیم (و ننزل من القرآن ما هو شفاء)
ما می توانیم با نور قرآن ظلمات را روشن كنیم (لتخرج الناس من الظلمات الی النور)
ما می‌توانیم در اردوهای تابستانی و زمستانی (رحله الشتاء و الصیف) محور دروس تابستانی را تفسیر سوره ای در قرآن قرار دهیم.
ما می‌توانیم با دقت در آیات به علومی دست یابیم كه امام رضا (ع) فرمود (من اراد العلم فلیثور القرآن)
امروز دنیا از آب بنزین می‌سازد كه شاید آیه ما (و اذالبحار سجرت) اشاره به آن باشد.
امروز از یك كلمه (لونها تسر الناظرین) دانشكده روان شناسی رنگ‌ها را ایجاد كرده اند.
چرا كتابی كه به قول حضرت علی(ع) (بحر لاتدرك قعره) است را جدی و جدی‌تر از قبل نگیریم.
به هرحال تابستان و تعطیلات آن از یك سو و ماه رمضان بهار قرآن از سوی دیگر و وجود اردوهای تابستانی و حدود یك میلیون معلم و پنج میلیون دانشجو و میلیون‌ها نسل نو فرصتی است كه اگر خدای ناكرده بهره نگیریم حسرتی در یوم الحسره خواهیم داشت.
مدیران و مدرسان و متولیان حوزه‌های علمیه سراسر كشور در این یك ماه كه فرصت داریم با تدبیری كه با مشورت ائمه جمعه و جماعات و سازمان‌های فرهنگی می‌اندیشند اقدامی در شأن قرآن انجام دهند.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -