انهار
انهار
مطالب خواندنی

احکام بانوان

بزرگ نمایی کوچک نمایی

قضاي نمازهاي واجب در دوران عادت 

سؤال: در مسأله 371 مرقوم‌ فرموده‌ايد: «نمازهاي‌ يوميه‌اي‌ كه‌ زن‌ در حال‌ حيض‌ نخوانده‌، قضا ندارد». آيا نماز آيات‌ و يا نمازي‌ كه‌ زن‌ براي‌ روز معيّني‌ با نذر بر خود واجب‌ كرده‌ و آن‌ روز در ايّام‌ عادت‌ واقع‌ مي‌شود، قضا دارد؟

جواب:  قضا ندارد ولي‌ اگر بخواند خوب‌ است‌.

ورود اضطراري حائض به مسجد 

سؤال: اگر جنب‌ يا حائض‌ براي‌ حفظ‌ از سرما يا حيوان‌ زنده‌ ناچار باشد داخل‌ مسجد شود، آيا مرتكب‌ حرام‌ شده‌ است‌؟

جواب:  اگر چاره‌اي‌ جز دخول‌ در مسجد نداشته‌ ياشد، اشكال‌ ندارد.

 

جماع در زمان شک حيض 

سؤال: اگر زني‌ شك‌ داشته‌ باشد كه‌ حائض‌ است‌ و شوهرش‌ با او جماع‌ كند و روز بعد خون‌ ببيند، حكم‌ جماع‌ چيست‌؟

جواب:  اشكالي‌ ندارد.

 

خونهاي مشکوک 

سؤال: پنج‌ ماه‌ است‌ كه‌ يك‌ ماه‌ عادت‌ ماهانه‌ مي‌شوم‌ و نشانه‌هاي‌ حيض‌ را دارد و ماه‌ بعد استحاضه‌ مي‌شوم‌، لطفاً مرا راهنمائي‌ فرمائيد.

جواب:  اگر قبل‌ از پنجاه‌ سال‌ باشد، همه‌ ماهه‌ حيض‌ است‌ و اگر بعد از پنجاه‌ سال‌ باشد همه‌ ماهه‌ استحاضه‌ است‌، و اگر شك‌ داشته‌ باشيد كه‌ پنجاه‌ سال‌ قمري‌ از عمر شما گذشته‌ است‌ يا نه‌، بايد تفحّص‌ كنيد و اگر به‌ جائي‌ نرسيديد بايد همه ماه‌ها را حيض‌ قرار دهيد گر چه‌ خون‌ كم‌ باشد، تا يقين‌ كنيد كه‌ پنجاه‌ سال‌ از عمر شما گذشته‌، و بعد از پنجاه‌ سال‌ استحاضه‌ است‌ گر چه‌ كليه علامت‌هاي‌ حيض‌ را داشته‌ باشد

رطوبتهاي خارجه از زن 

سؤال: دختري‌ هستم‌ 19 ساله‌، كه‌ مدّتي‌ است‌ در مورد مسأله جنابت‌ به‌ حسّاسيّت‌ زيادي‌ گرفتار شده‌ام‌، و در اين‌ زمينه‌ چند سؤال‌ دارم‌.

1) من‌ در رفتار با نامحرمان‌ خيلي‌ مراقب‌ هستم‌ و همين‌ طور در نگاه‌ به‌ نامحرم‌، ولي‌ نسبت‌ به‌ جوانان‌ نامحرم‌ خيلي‌ حسّاس‌ شده‌ام‌ به‌ طوري‌ كه‌ در برخورد با آنان‌ (مثلاً حضور در يك‌ مكان‌ مخصوصاً وقتي‌ كه‌ حس‌ كنم‌ مورد توجّه‌ و يا نگاه‌ طرف‌ واقع‌ مي‌شوم‌) يك‌ حالت‌ خاصّي‌ برايم‌ پيش‌ مي‌آيد. عليرغم‌ اين‌ كه‌ از نظر عقلي‌ سعي‌ مي‌كنم‌ چنين‌ رفتاري‌ نداشته‌ باشم‌. آيا در اين‌ حالت‌ رطوبتي‌ كه‌ خارج‌ مي‌شود حكم‌ مني‌ را دارد؟ با توجّه‌ به‌ اين‌ كه‌ ممكن‌ است‌ اين‌ حالت‌ خيلي‌ زود به‌ زود برايم‌ پيش‌ آيد.

2) گاهي‌ اين‌ حالت‌ وقتي‌ پيش‌ مي‌آيد كه‌ صحنه‌اي‌ را (همان‌ كه‌ در بالا گفته‌ شد) به‌ ياد مي‌آورم‌، در اين‌ حالت‌ چطور؟

3) به‌ طور كلّي‌ شهوتي‌ كه‌ موجب‌ خروج‌ مني‌ مي‌شود چگونه‌ است‌ و يعني‌ چه‌؟

4) نسبت‌ به‌ صحنه‌اي‌ حسّاس‌ شده‌ام‌ (در مورد پدر و برادرم‌) كه‌ در اثر آن‌ معمولاً رطوبتي‌ خارج‌ مي‌شود كه‌ اين‌ حالت‌ هم‌ ممكن‌ است‌ چند بار در روز پيش‌ آيد، اين‌ رطوبت‌ چه‌ حكمي‌ دارد؟

5) براي‌ اين‌ كه‌ اين‌ حالات‌ در من‌ از بين‌ برود چكار بايد بكنم‌؟

6) عرق‌ فرد جنب‌ پاك‌ است‌ يا نجس‌؟

7) اگر در خواب‌ ببينم‌ يكي‌ از حالاتي‌ كه‌ گفتم‌ برايم‌ پيش‌ آمده‌، آيا نياز به‌ غسل‌ هست‌ يا نه‌؟

8) اگر جايي‌ كه‌ وظيفه ما غسل‌ بوده‌ و بنا به‌ هر دليلي‌ مخصوصاً شك‌ در مسأله‌، غسل‌ نكرده‌ باشم‌، آيا رطوبت‌هاي‌ خارج‌ شده‌ تا وقتي‌ كه‌ غسل‌ را انجام‌ نداده‌ايم‌، حكم‌ مني‌ را دارد و نجس‌ است‌؟

 جواب:  جواب‌ ـ كلّيه ترشّحاتي‌ كه‌ از زنها بيرون‌ مي‌آيد پاك‌ است‌ و غسل‌ ندارد، چه‌ در خواب‌ باشد و چه‌ در بيداري‌، با شهوت‌ باشد و يا بدون‌ شهوت‌، و هر حسّاسيّتي‌ كه‌ شما را اذيّت‌ مي‌كند راجع‌ به‌ آن‌ بي‌تفاوت‌ باشيد و ترتيب‌ اثر ندهيد تا انشاءالله هر چه‌ زودتر خوب‌ شويد.

 

ترشحات خارج شده بر اثر استمناء 

سؤال: آنچه گاه در موقع عمل قبیح استمناء از زن خارج می‌شود چیست؟ آیا منی است یا ترشحات زنانه و چه حکمی دارد؟

 جواب:  ترشحات است و پاک است و غسل ندارد؛ مگر یقین کند از او منی خارج شده است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -