انهار
انهار
مطالب خواندنی

غسلهای بانوان

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال  127- در صورتی که استحاضه کثیره است و شخص از نظر جسمی توانایی سه مرتبه غسل در شبانه روز را ندارد (مبتلا به کمردرد و پادرد می‌باشد) آیا می‌تواند برای نماز بجای غسل استحاضه، تیمم بدل از غسل کند؟ و همچنین برای روزه می‌تواند تیمم کند؟ و آیا قضای روزه‌های این چند روز را باید بگیرد؟

جواب:  اگر توانائی هیچ یک از سه غسل را ندارد برای نماز و روزه بجای هر غسل تیمم بدل از غسل نماید و در این صورت اگر با تیمم بدل از غسل نماز و روزه را انجام داده روزه و نماز او قضا ندارد.

سؤال  128- در رابطه با استحاضه قلیله اگر شخصی بعد از نماز صبح پاک شد آیا برای نماز ظهر باید یک وضو و برای نماز عصر هم یک وضوی دیگر بگیرد و همچنین برای نماز مغرب و عشا؟

جواب:  پس از پاک شدن یک وضو برای نماز ظهر و عصر او کافی است.

سؤال  129- زنی ادعا دارد که هر ماه فقط یک روز یا کمتر و یا کمی بیشتر (کمتر از سه روز) خون می‌بیند و همیشه اینطور بوده است آیا باز استحاضه است یا حکم دیگری دارد.

جواب:  استحاضه است.

سؤال  130- رحم زنی را طی یک عمل برداشتند خونی که بعدها می‌بیند محکوم به چیست؟

جواب:  در فرض سؤال چنانچه خون مذکور اوصاف خون حیض را داشته باشد و در سائر شرائط هم مانند حیض باشد مثلا از سه روز کمتر نباشد شرعاً حکم حیض را دارد.

سؤال  131- زنی است که 50 سال او تمام شده است ولی هنوز در هر ماه هفت الی ده روز خونی از او خارج می‌شود که از نظر ظاهر تفاوتی با خون حیض او ندارد آیا این خون را باید حیض حساب کرد یا استحاضه؟

جواب:  در فرض سؤال اگر زن سیده نباشد باید با آن خون معامله استحاضه بنماید و اگر سیده است تا پایان 60 سالگی آن خون حیض و آن زن احکام حائض را دارد.

سؤال  132- آیا زن حائض و نفساء می‌تواند در حال عادت خود بیشتر از هفت آیه از قرآن مجید و یا زیارت عاشورا بخواند ولی بکلمات دست نزند.

جواب:  بلی جائز است و فقط قرائت آیات سجده چهار سوره (سوره سجده و فصلت و النجم و العلق) بر زن حائض جائز نیست بلکه احتیاط مستحب اینست که سائر آیات این چهار سوره را نیز قرائت نکند چنانکه قرائت بیش از هفت آیه از آیات دیگر قرآن کراهت دارد و در بیشتر از هفتاد آیه کراهت بیشتر است خواندن زیارت عاشورا و ادعیه مثل مواقع دیگر مستحب است.

سؤال  133- زن حامل در حال حمل گاهی یک لکّه خون می‌بیند و باز ممکن است ده روز بعد هم لکه‌ای ببیند تکلیف آن زن چیست؟

جواب:  اگر فقط بصورت مرقوم لک می‌بیند و خون هم در باطن قطع میشود هر دو لک حکم استحاضه دارد.

سؤال  134- آیا زنی که زایمان می‌کند غسل 20 روزه یا 40 روزه دارد یا خیر؟ و بعد از اینکه بچه بدنیا آمد آیا باید آن را غسل دهیم یا خیر؟

جواب:  وقتی که زن زایمان کرد از همان لحظه نفاس او شروع می‌شود پس اگر قبل از روز دهم یا روز دهم زایمان، خون قطع شد یعنی مثلًا سه روز یا بیشتر و یا حدّ اکثر ده روز خون دید همه‌اش نفاس است و باید غسل نفاس کند و اگر خون ادامه داشت تا از ده روز گذشت، به تعداد روزهای عادت ماهانه‌اش نفاس است و زائد بر آن استحاضه مثلًا اگر عادت ماهانه‌اش هفت روز بوده و خون از ده روز گذشته باید بمحض گذشتن روز دهم غسل نفاس و غسل استحاضه کند و ضمناً بچه که بدنیا می‌آید غسل ندارد ولی شستن او در صورتی که ضرر نداشته باشد مستحب است.

سؤال  135- آیا زنی که قرص ضد بارداری می‌خورد که در ماه مبارک رمضان حائض نشود اگر دو یا سه روز خون در باطن باشد و بیرون نیاید آیا روزه بگیرد یا خیر؟

جواب:  در حکم به حیض شدن شرط است که خون از داخل بیرون بیاید هر چند کم باشد در این صورت اگر بعد از آن تا سه روز در باطن باقی باشد که اگر پنبه‌ای مثلًا داخل کند خونی میشود حکم حیض را دارد، و در کمتر از سه روز حکم حیض

نیست اما اگر خون در داخل از محلّ خود حرکت کند ولی بیرون نیاید و تا سه روز بهمین حال باقی باشد احتیاط لازم اینست که نماز و روزه‌اش مثل زن پاک انجام دهد و کارهائی را که بر حائض حرام است ترک نماید.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -