انهار
انهار
مطالب خواندنی

حكم الكل صنعتى و طبى

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال37 - در مورد الكل صنعتى مىفرمائيد اگر انسان نداند مست كننده است و نداند كه آن را از چيز مست كننده روان درست كرده‌اند پاك است. در اينجا از نظر موضوع، بطورى كه از كتابهاى علمى جديد و از دكتر دارو ساز و اهل اطلاع بدست آورده‌ايم بطور كلى الكل صنعتى كه براى رنگ كردن و سوزاندن و الكل طبى كه براى ضد عفونى و تزريقات و مخلوط در دارو و شربتها به كار مىرود و ادكلن كه براى آرايش به كار مىرود و الكل مخلوط دارد، در همه اينها 80 و 90 درجه و سمى و مهلك مىباشد بنابر اين بدون علاج و مخلوط كردن، مسكر نيست ولى در اينجا يك مسأله باقى مىماند كه به آن كمتر توجه شده و آن اين كه بطور تحقيق اين الكل سمى را بوسيله تبخير از الكل مست كننده مىگيرند و الكل مسكر را تبخير مىكنند و بخار آن مجددا متقاطر شده و به صورت الكل مهلك در مىآيد با توجه به اين موضوع، استحاله مسكر به بخار را اگر از مطهرات بدانيم و به عبارت علمى استصحاب نجاست را در بخار بواسطه تعدد موضوع جارى ندانيم و اصالة الطهارة جارى كنيم حكم به طهارت، مانعى ندارد زيرا بخار، طاهر است و الكل سمى از اين بخار گرفته شده و مسكر هم نيست ولى روى فتواى جنابعالى كه در مايعات متقاطره از نجس و متنجس مىفرمائيد اقوى نجاست است حكم به طهارت الكل مشكل مىشود بلكه بايد روى اين موضوع و روى فتواى جنابعالى گفت نجس است مگر اين كه وجه ديگر به نظر حضرتعالى بيايد لذا روى فرض مذكور در الكل، حكم آن را بيان فرمائيد.

جواب:  اشكالى كه حقير در مايعات متقاطره دارم در اين مورد نيز جارى است و حكم به طهارت، مشكل است اگر انگور يا كشمش جوش بيايد.

سؤال38 - شخصى مقدارى كشمش جهت سركه ريخته، و در ضمن چند دانه نخود هم داخل آن نموده پس از ترش شدن آيا پاك است يا نه؟.

جواب:  در صورتى كه نخود را براى علاج ريخته باشد اشكال ندارد. و همچنين با شك در مسكريت قبل از سركه شدن نيز اشكال ندارد.

سؤال39 - بعد از ثلثان شدن آب انگور، دانه‌هاى انگور را در شيره بريزند چه صورت دارد؟.

جواب:  اگر دانه هاى انگور جوش بيايد خوردن آن حرام، ولى پاك است.

سؤال40 - اگر براى درست كردن سركه تدريجا انگور در ظرف بريزد به اين نحو كه هر روزى يك من انگور در ظرفى بريزد براى سركه به طورى كه در هر دفعه انگور روز قبل جوش آمده باشد اين سركه چه حكمى دارد؟

جواب:  اشكالى ندارد.

سؤال41 - مقدارى انگور جهت سركه شدن در ظرف سفالين ريخته‌ايم به اندازه‌اى كه پر شده آيا مىتوانيم انگورى كه براى سركه شدن در ظرف مذكور، ريخته شده و جوش آمده و در حال جوش و كف مىباشد، در ظرف سفالين بزرگترى بريزيم و در قسمت خالى ظرف دوم مجددا نيز انگور بريزيم تا پر شود يا نه البته در موقع تغيير محل انگور جوش آمده، هيچ دست و وسيله خارجى در آن دخالت ندارد؟.

جواب:  تبديل ظرف انگور جوش آمده به ظرف بزرگتر و ريختن انگور در آن، تا پر شود مانع ندارد و بعد از سركه شدن، مجموع، حلال و پاك است و آب انگور به نظر حقير با جوش آمدن تا مست كننده نشود نجس نمىگردد و اگر مشكوك باشد كه مست كننده است نيز پاك است.

سؤال42 - مقدارى انگور در مقابل آفتاب گذاشته‌اند تا خشك شده مويز شود اكنون دانه‌هاى آن باد كرده نه مويز به آن گفته مىشود و نه انگور، خوردن آن جايز است يا نه؟.

جواب:  با شك در جوش آمدن، اشكال ندارد.

سؤال43 - تا چه زمان مىشود انگور روى انگور يا خرما روى خرما و امثال اينها جهت سركه شدن بريزند؟.

جواب:  تا قبل از سركه شدن هر وقت بريزند و سركه شود اشكال ندارد و بعد از سركه شدن بنا بر قول به نجاست عصير عنبى اشكال دارد و الا قبل و بعد، فرقى ندارد.

سؤال44 - خمره‌اى كه سركه در آن مىريزند هر گاه چرب باشد بعد از سركه شدن، چربى در روى خمره جمع شود چه صورت دارد؟.

جواب:  اگر چربى، مستهلك در سركه است پاك است و اگر نمايان است و مستهلك نيست در صورتى كه علم داشته باشد كه اول مسكر شده و بعد منقلب به سركه گرديده نجس است و الا محكوم به طهارت است.

سؤال45 - ظرف مختص شراب (متنجس به شراب) اگر انگور در آن بريزند چه صورت دارد و پس از سركه شدن پاك است يا نه؟.

جواب:  در فرض سؤال اگر آب انگور، شراب و بعد سركه شود پاك مىشود و ظرف هم بالتبع پاك مىگردد ولى اگر شراب نشده سركه شود يا آن كه شك كنند كه شراب شده يا نه پاك شدن آن، محل اشكال است


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -