انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

قضای روزه واجب

بزرگ نمایی کوچک نمایی

١ – اذن شوهر در بجا آوردن روزه های واجب

سؤال:آیا زن برای گرفتن روزه های واجب و قضای آنها نیاز به اجازه شوهر دارد یا خیر؟

جواب:در روزه ماه مبارک رمضان و روزه هاي قضايي که وقت آن کم است(مثلا 10 روزه قضا از رمضان گذشته مانده و 10 روز نيز تا رمضان فرصت دارد) نیازی به اجازه شوهر نیست و باید روزه بگیرد ولي در روزه هاي نذر، مستحبي و روزه هاي قضايي که تا ماه رمضان وقت کافي دارد و روزه گرفتن مزاحم حقوق شوهر مي شود بايد از شوهر اجازه بگيرد. البته در قضاي روزه رمضان که وقت کافي دارد اگر بدون اطلاع شوهر روزه گرفت و بعد از اذان ظهر شوهر تقاضاي تمکين و مانند آن نمود زن بايد روزه خود را ادامه دهد.

٢ – تکلیف روزه های نذری بعد از فوت

سؤال:اگر کسی نذر کرده باشد چنان فلان کار انجام شد فلان مقدار روزه بگیرد و صیغه را هم خوانده باشد. و آن کار هم انجام شود (در هنگام حیات وی) اما قبل از عمل به نذر(روزه گرفتن) بمیرد تکلیف نذر او چیست؟

جواب:اگر آن مرحوم فرصت برای انجام نذر داشته و بجا نیاورده بنابر احتیاط واجب بر عهده پسر بزرگتر است ولی اگر فرصت نداشته بر او واجب نبوده است.

٣ – روزه مستحبی برای کسی که روزه قضا دارد

سؤال:اینجانب روزه قضا دارم، آیا می توانم روزه های قضا را در روزهایی بگیرم که روزه گرفتن در آن روزها مستحب است و نیت ام این باشد که هم روزه قضا میگیرم و هم از ثواب روزه مستحب در آن روز بهره می برم ؟

جواب:مادام که روزه قضا دارید روزه مستحب نمی توانید بگیرید و اگر نیت شما این باشد که بر فرض هم روزه مستحب بگیرید خداوند ثواب نیت شما را خواهد داد.

٤ – افطار روزه قضا قبل از اذان به گمان رسیدن مغرب

سؤال:اینجانب روزه قرضی (قضاء) گرفته بودم، دقایقی تا اذان مغرب فاصله بود و بنده چون هوا تاریک بود گمان کردم اذان گفته اند و روزه را افطار نمودم و به محض اینکه متوجه شدم هنوز وقت اذان نرسیده خوردن را قطع کردم و تا دقایقی بعد از اذان چیزی نخوردم. آیا روزه ام باطل است؟

جواب:احتیاط واجب آن است که آن را قضا کنید.

٥ – قضای روزه رمضان در سفر

سؤال:گرفتن قضاء روزه ماه رمضان با نذر در سفر چطور است؟

جواب:جایز نیست.

٦ – شک در تعداد روزه های قضا

سؤال:حدود 22 سال سن دارم و تقریبا از 4 سال پیش تمامى روزه هایم را گرفته ام ولى قبل از آن چند روزى از روزه هایم را به دلایلى نگرفته ام و نمى دانم که تعداد آن روزها چقدر بوده است وظیفه من چیست ؟

جواب:همان مقدار که یقین دارید روزه نگرفته اید قضا کنید و اگر روزه نگرفتن عمدى بوده کفّاره نیز واجب است مگر این که جاهل به مسائل روزه بوده اید.

٧ – کسی که روزه های زیادی را افطار کرده

سؤال:تکلیف شخصى که روزه هاى زیادى را افطار کرده( نگرفته ) است چیست ؟

جواب:تا آن جا که بتواند روزه هاى گذشته را قضا کند و نسبت به کفّاره آنها مطابق مسأله 1401 و 1402 توضیح المسائل ما عمل کند و هر گاه توانایى هیچ کدام از موارد مذکور در مسئله را ندارد از او ساقط است.

٨ – روزه مستحبی برای کسی که احتمالاً روزه قضا دارد

سؤال:آیا شخصى که احتمال مى دهد روزه قضا دارد مى تواند روزه مستحبى بگیرد و اگر براى روزه مستحبى مانند اعتکاف نذر کند چطور ؟

جواب:اشکالى ندارد.

٩ – کسی که سال اول تکلیف روزه نگرفته

سؤال:وظیفه خانمى که سال اوّل تکلیف روزه اش را خورده است چیست ؟ و اگر باید قضا کند چگونه قضا نماید ؟

جواب:کفّاره ندارد خواه جاهل مقصر بوده یا قاصر ولى اگر عمداً و عالماً روزه نگرفته کفّاره دارد و در تمام صور مسأله، قضا لازم است.

١٠ – عدم صحت نذر برای کسی که روزه قضا دارد

سؤال:آیا کسى که قضاى روزه ماه رمضان بدهکار است، مى تواند نذر کند و روزه بجا آورد؟ کسى که قضاى روزه هاى ماه رمضانش را بجا آورده باشد، ولى کفّاره روزه ماه رمضان بدهکار است چطور؟

جواب:نذر در تمام این موارد اشکال دارد.

١١ – عدم صحت نذر برای کسی که روزه قضا دارد

سؤال:آیا کسى که قضاى روزه ماه رمضان بدهکار است، مى تواند نذر کند و روزه بجا آورد؟ کسى که قضاى روزه هاى ماه رمضانش را بجا آورده باشد، ولى کفّاره روزه ماه رمضان بدهکار است چطور؟

جواب:نذر در تمام این موارد اشکال دارد.

١٢ – شکستن قضای روزه واجب بعد از ظهر

سؤال:اگر روزه ی ماه رمضان را با عذر شرعی نگیریم و قضای آن را بعد از ظهر و قبل از مغرب افطار کنیم، کفاره ی آن به چه میزان است؟

جواب:در صورتیکه قبل از غروب آفتاب عمدا خورده باشد کفاره دارد و کفاره آن سیر کردن ده فقیر و در صورتیکه نتواند سه روز پی در پی روزه می گیرد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -