انهار
انهار
مطالب خواندنی

معامله ربوى

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 81 - نانوائى است كه از مردم يك خروار گندم مىگيرد و يك خروار نان مىدهد در آخر ده تومان هم بعنوان كمك به خرج مىگيرد اين عمل مشروع است يا نه و به فرض مشروع نبودن راه شرعى جهت اين عمل هست يا خير

جواب:  اگر مثلا نيم سير شكر بضميمه صد من نان بفروشد و صد من گندم و ده تومان پول بگيرد بى اشكال است.

سؤال 82 - خريد و فروش چك و سفته‌هاى بانكى قبل از موعد به مبلغى كمتر با قيد و شرط يا بدون قيد و شرطى جايز است يا خير و نيز عده كثيرى از مردم ناچار به وام هاى بانكى مىباشند آيا حيله مشروعه براى فرار از ربا هست يا نه

 جواب:  در صورتى كه امضا كنندگان چك يا سفته مديون باشند دائن مىتواند دين مؤجل خود را به نقد بفروشد و راجع به سؤال دوم اگر يك طرف معامله مكيل و موزون نباشد مثل اسكناس فروش بكم و زياد اشكال ندارد بلى قرض دادن به شرط زياده مطلقا ربا و حرام است چه مكيل و موزون باشد چه غير آن

سؤال 83 - عده‌اى از كشاورزان براى خريد تراكتور و ساير وسائل كشاورزى احتياج به پول دارند به تاجر مراجعه و اظهار مىدارند كه مبلغى وجه بما بدهيد كه در موقع خرمن، گندم مىفرستيم بفروشيد علاوه بر كار مزد خروارى ده يا بيست تومان يا كمتر يا بيشتر از وجه گندم ارسالى ما كسر نمائيد اين معامله شرعا چه صورت دارد.

جواب:  اين معامله قرض ربوى و حرام است ولى اگر در مقابل پولى كه به آنها مىدهند مقدارى گندم پيش خريد كنند بى اشكال است.

سؤال 84 - در مسأله (2080) توضيح المسائل فرموده‌ايد كه اگر مقدارى از جنسى كه به او زن يا پيمانه مىفروشند به زيادتر از همان جنس بفروشد ربا و حرام است اگر چه يكى كهنه و ديگرى نو باشد پس اگر اين طور باشد آن كاسبى كه مس خوب را تهيه كرده بخواهد بدهد و در عوض به همان مقدار مس شكسته و كهنه بگيرد چه فائده‌اى به حال او دارد و مس شكسته و كهنه را كسى از او به قيمت نو نمىخرد و ضرر زيادى بر او وارد مىشود.

جواب:  شخص مذكور مس نو را بفروشد به مبلغى كه ارزش دارد و به همان مبلغ هر مقدار بخواهد مس كهنه بخرد.

سؤال 85 - نانوائى هفت كيلو آرد گندم تحويل مىگيرد و شش كيلو نان تحويل مىدهد آيا جايز و حلال است يا خير.

جواب:  ربا و حرام است وجهت تخلص از ربا آرد را بفروشد به پول و به همان پول نان بخرد ربا نيست و حلال است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -