انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

احکام حائض

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 161 :خانمى بعد از پنج روز ايام عادتش پاك شده و غسل كرده، روز هشتم يك قطره خون مى بيند، اين خون چه حكمى دارد؟

جواب:در فرض سؤال حيض است و بايد دو مرتبه غسل كند.

سؤال 162 :زن پس از ايام عادت كه معمولا شش يا هفت روز است پاك شده ولى بعد از آن باز خون زرد رنگى مى بيند و شك دارد كه خون حيض است يا نه و آيا تا ده روز تمام مى شود يا نه، وظيفه اش چيست؟

جواب:اگر خون بر آن صدق كند و از ده روز نگذرد احكام حيض را دارد.

سؤال 163 :زنى جنب بوده و قبل از غسل جنابت حيض شده آيا صحيح است كه قبل از پاك شدن از حيض غسل جنابت كند و غسلهاى ديگر چطور؟

جواب:بلى مى تواند و اثر جنابت مرتفع مى شود و غسلهاى ديگر مثل غسل جمعه و غيره نيز از او صحيح است.

سؤال 164 :زنى پس از شش روز از خون حيض پاك مى شود و هيچ خونى نمى بيند و روز نهم ترشح خونى بسيار كمى مى بيند بعد هم كاملا پاك مى شود حكم اين خون چيست؟

جواب:در فرض سؤال، خونى كه روز نهم ديده خون حيض است و روزهايى كه در بين پاك بوده، حكم حيض را دارد و اگر معمولا با چنين وضعى مواجه مى شود و اطمينان دارد كه ترشحى خواهد بود. بنابر احتياط واجب كارهايى كه بر حائض حرام است ترك كند و خوبست كارهاى مستحاضه را نيز رجاءاً بجا آورد.

سؤال 165 :زنى حيض شد، روز دوم حيض رحمش را با عمل جراحى درآوردند، كه حيض سه روز نشد، آيا غسل حيض واجب است؟

جواب:خير غسل حيض واجب نيست، چون موضوع احكام حيض خونى است كه كمتر از سه روز نباشد، و در فرض سؤال غسل استحاضه بكند.

سؤال 166 :رحم زنى را طى يك عمل جراحى برداشته اند، خونهايى كه بعداً مى بيند محكوم به چيست؟

جواب:اگر يائسه نشده و خون نشانه هاى حيض را دارا باشد، احتياطاً احكام حيض را بر آن جارى كند.

سؤال 167 :آيا زن حائض مى تواند در مجالس ختم قرآن كه معمولا در ماه مبارك رمضان تشكيل مى شود شركت كند و قرآن را گوش بدهد و مى داند در آن حال سوره هاى سجده دار را هم مى خوانند

جواب:مانعى ندارد و خواندن سوره هاى سجده دار جايز نيست ولى گوش دادن به آنها اشكال ندارد، ولى اگر آيه سجده را شنيد بايد مانند ديگران سجده كند.

سؤال 168 :گاهى بانوان در مجالس ترحيم در مساجد با حالت عادت ماهانه شركت مى كنند و جهل به حكم آن دارند، بايد چه كرد؟

جواب:لازم است آنها را آگاه كنند كه در چنين حالى به مسجد وارد نشوند و در صورت جهل معصيتى نكرده اند.

سؤال 169 :آيا زن در حال عادت مى تواند در حرم امامزادگان برود؟

جواب:اشكال ندارد.

سؤال 170 :بچه را بوسيله عمل جراحى از مجراى غير طبيعى از رحم خارج كرده اند ولى خون از مجراى طبيعى خارج مى شود آيا اين خون احكام نفاس را دارد؟

جواب:بلى در فرض سؤال خون محكوم به احكام نفاس است.

سؤال 171 :آيا داخل شدن حائض و جنب در رواقها و قسمتهاى متصل به حرم امام رضا (عليه السلام) جايز است؟

جواب:اگر مسجد نباشد مانعى ندارد.

سؤال 172 :زنى حائض بوده و غسل حيض را فراموش كرده و مدتى نماز خوانده، البته براى نمازهاى خود وضو مى گرفته، آيا اگر در اين مدت غسل مستحبى انجام داده باشد نمازهاى خود را قضا كند؟

جواب:چون غسل مستحبى كفايت از واجب نمى كند بايد غسل حيض كند و لازم است نمازهاى خود را قضا كند.

سؤال 173 :زنى حائض بوده و غسل حيض را فراموش كرده و مدتى نماز خوانده، البته براى نمازهاى خود وضو مى گرفته آيا نمازهاى او صحيح است؟

جواب:لازم است نمازهايى كه در اين مدت خوانده قضا كند بلى اگر در اين مدت يك غسل واجب صحيح انجام داده، نمازهايى كه بعد از آن غسل انجام داده صحيح است.

سؤال 187 :زن حائض است و گردنبند او با نقش الله مى باشد كه گاهى بى اختيار روى بدنش قرار مى گيرد، آيا جايز است چنين گردنبندى را گردن كند؟

جواب:اگر مى داند اسم خدا به بدنش تماس پيدا مى كند جايز نيست.

سؤال 162 ـ خانمى به شوهرش گفته است: پاك شده ام و پس از آميزش مجدّداً خون ديده و معلوم شده پاك نشده، آيا كفّاره لازم است؟

جواب: در فرض سؤال كفاره ندارد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -