انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

حج و عمره کودکان و افراد نابالغ

بزرگ نمایی کوچک نمایی

حکم محرم شدن نابالغ در عمره 

سؤال:آيا افراد نابالغ كه به همراه والدين به عمره مفرده مشرّف مى‏شوند، واجب است محرم شوند و اعمال عمره مفرده را به جا آورند؟

جواب:  واجب نيست.

حکم محرم شدن نابالغ در عمره 

سؤال:آيا افراد نابالغ كه به همراه والدين به عمره مفرده مشرّف مى‏شوند، واجب است محرم شوند و اعمال عمره مفرده را به جا آورند؟

جواب:  واجب نيست.

 وظيفه وليّ، به هنگام محرم شدن فرزند نابالغ 

سؤال:اگر بچه نابالغ محرم شد يا او را محرم نمودند و يكى از محرّمات را انجام داد، خود او يا ولىِّ او چه وظيفه‏اى دارند؟ آيا در اين خصوص بين محرّمات تفاوتى هست؟ 

جواب:  ولىِّ او بايد جبران كند.

کفايت حج نابالغ 

سؤال:اگر كسى پيش از بلوغ به مكّه برود و حج به جا آورد، حجّ واجب او محسوب مى‏شود؟

جواب:  محسوب مى‏شود.

معيار تقليد غير بالغ در حج 

سؤال:اگر غير بالغ به حج رفت يا او را به حج بردند، بايد در مسائل حج از چه كسى تقليد كند تا حجّ او صحيح باشد؟ آيا بايد مرجع انتخاب كند يا به فتواى مرجع تقليد ولىّ خود عمل كند؟ 

جواب:  بايد مرجع تقليد انتخاب كند.

وظيفه کودک در طواف و سعي 

سؤال:اگر كودكى را براى عمره مفرده محرم كردند، بايد درطواف و سعى رعايت جا به جا نشدن و برنگشتن و ... را بكند، يا اگر دويد يا به عقب برگشت اشكال ندارد؟

جواب:  مراعات لازم نيست.

حکم طواف کودکي که در طواف خوابش ببرد 

سؤال:اگر كودك محرم در هنگام طواف يا سعى در آغوش‏ پدر يا مادر خوابش ببرد و او را طواف دهند، طواف يا سعى او صحيح است يا بايد اعاده كند؟

 

جواب:  صحيح است.

پوشش دختر غير بالغ ذر طواف 

سؤال:پوشش دختر بچّه نابالغ كه او را محرم مى‏كنند در طواف و سعى چقدر بايد باشد؟

جواب:  بايد نظير بالغ عمل كند.

حکم تلبيه گفتن کودکان به هنگام محرم شدن 

سؤال:كودكانى كه محرم مى‏شوند يا آنها را محرم مى‏كنند، حتماً بايد صحيح تلبيه بگويند يا بايد ولىِّ آنها به نيابت از آنها بگويد؟ 

جواب:  به هر طورى كه مى‏توانند بگويند و اگر اصلًا نمى‏توانند، ولىِّ آن‏ها بگويد
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -