انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

طواف مستحبی

بزرگ نمایی کوچک نمایی

١ – نگاه زنان به بدن مردان نا محرم در طواف

سؤال: هرگاه زنان در طوافهاى مستحبى بدانند که چشم آنها به بدن مردان مى افتد، و امکان دارد در بین فشار مردان هم قرار گیرند، طوافشان چه حکمى دارد؟

جواب: اگر عمداً و از روى اختیار نگاه نکنند اشکال ندارد; ولى بهتر است در ازدحام مراعات کنند.

٢ – شرط مختون بودن در طواف مستحبی

سؤال: آیا در طوافهاى مستحبّى هم ختنه شرط است؟

جواب: آرى، شرط است.

٣ – انجام طواف مستحبی قبل از اعمال عمره

سؤال: آیا محرم مى تواند قبل از اعمال عمره تمتّع، یا عمره مفرده، یا قبل از رفتن به عرفات، طواف مستحبّى بجا آورد؟

جواب: در فرض سؤال احتیاط ترک طواف مستحبّى است; ولى اگر بجا آورد به عمره و حجّ او ضرر نمى زند.

٤ – نیابت هر یک از ظوطهای طواف مستحبی برای یک نفر

سؤال: آیا مى توان هر دور از دورهاى هفت گانه طواف مستحب را به نیّت یکى از مؤمنین به جا آورد، یا باید مجموع هفت شوط را براى یکى نفر انجام داد؟

جواب: نیابت در یک شوط صحیح نیست، ولى مى تواند مجموع را به نیّت چند نفر انجام دهد; و ثواب هر شوط را به یک نفر اهداء کند.

٥ – انجام طواف مستحبی قبل از اعمال مکه

سؤال: آیا بعد از اعمال منى و قبل از اعمال پنج گانه مکّه مى توان طواف مستحبّى انجام داد؟ پس از احرام عمره تمتّع و قبل از انجام اعمال آن چطور؟

جواب: احتیاط ترک طواف مستحبّى در این دو حال است.

٦ – انجام طواف مستحبی قبل از طواف واجب

سؤال: حجّاجى که از منى باز مى گردند، و هنوز طواف واجب را بجا نیاورده اند، آیا مى توانند طواف مستحبّى بجا آورند؟

جواب: احتیاط آن است که تا اعمال واجب را انجام نداده، طواف مستحبّى نکنند.

٧ – طواف مستحبی برای کسی که نیت حج کرده

سؤال: آیا براى کسى که نیّت احرام حج کرده و نیّت او محقق شده است، جایز است که طواف مستحبّى انجام دهد؟

جواب: احتیاط آن است که طواف مستحبّى را ترک کند امّا اگر انجام داد ضررى براى حج او ندارد.

٨ – طواف مستحبی برای کسی که نیت حج کرده

سؤال: آیا براى کسى که نیّت احرام حج کرده و نیّت او محقق شده است ، جایز است که طواف مستحبّى انجام دهد؟

جواب: احتیاط آن است که طواف مستحبّى را ترک کند امّا اگر انجام داد ضررى براى حج او ندارد
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -