انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

محرمات احرام

بزرگ نمایی کوچک نمایی

تقصير ديگرى پيش از خود محرم

سؤال: چنانچه محرمى قبل از اينکه خود تقصير کند سهواً محرم ديگرى را تقصير کند در اين صورت وضع اعمال هر دو چه حکمى دارد و آيا کفاره دارد يا خير؟
جواب: در صورت سهو، چيزى بر مباشرِ عمل نيست و ضمناً تقصير آن شخص هم چنانچه قصد خروج از احرام داشته، صحيح واقع شده و از احرام خارج مى‌شود.

 

استفاده از پتو و لباس در حال احرام

سؤال: در صورت سرد شدن هوا آيا افراد مُحرم مى‌توانند از پوشش ديگرى مثل پتو يا لباس استفاده نمايند؟

جواب: چنانچه مخيط يا شبه مخيط نباشد اشكال ندارد ولى بايد مردان سرشان و زنان صورتشان را نپوشانند و دوخته بودن حاشيه پتو هم مانع ندارد.

 

استفاده از ماسک در حال احرام

سؤال: استفاده از ماسک‌هايى که جهت جلوگيرى از تنفس هواى آلوده به دهن مى‌زنند و بند آن را پشت سر مى‌اندازند که بخش کوچکى از سر را مى‌پوشاند، براى مردان و زنان مُحرم چه حکمى دارد؟
جواب: استفاده از ماسک براى زنان اگر در حدّ متعارف باشد مانعى ندارد و انداختن بند آن بر سر براى مردان جايز است.

 

پوشاندن پاى مصنوعى در حال احرام

سؤال: پوشيدن جوراب روى پاى مصنوعى جانبازان در حال احرام چه صورتى دارد؟ پوشيدن جوراب روى پروتز جانبازان در حال احرام چه صورتى دارد؟
جواب: پاى مصنوعى حکم پاى اصلى را ندارد، بنابراين هيچ يک از محرمات احرام شامل آن نمى‌شود.

 

پوشاندن سر محرم به درخواست خودش

سؤال: اگر مرد محرم به غير محرم بگويد وقتى که خواب رفتم، پتو را روى سرم بينداز چه حکمى دارد؟ و بر فرض که او هم به اين درخواست عمل کند کفّاره واجب مى‌شود يا نه و بر فرض وجوب، کفّاره بر عهده چه کسى است؟
جواب: محرم مجاز به چنين درخواستى از ديگرى نيست، و اگر آن شخص به درخواست محرم عمل کند، ثبوت کفّاره معلوم نيست، و در هر صورت بر آن شخصى که درخواست را انجام داده کفّاره‌اى نيست.

 

استظلال مُحرِم در شبهاى بارانى

سؤال: در سفر عمره‌اى که من امسال مشرف شدم در حين حرکت از مسجد شجره به مکه در شب با اتوبوس سقفدار باران آرامى شروع به باريدن گرفت و من نم باران را روى شيشه‌ى اتوبوس مشاهده کردم. حال مى‌خواهم بدانم که آيا با بارش هر مقدار باران قربانى کردن گوسفند بر مکلف واجب مى‌شود يا بايد شدت باران به حدى باشد که در عرف با بارش آن انسان به زير سقف برود؟
جواب: اگر عرفاً به آن شب (ولو بعض آن) شب بارانى گفته شود، کفّاره به احتياط واجب ثابت است.

 

کفّاره اخراج خون از بدن در حال احرام

سؤال: شخصى بعد از تلبيه در مسجد‌الحرام متوجه مى‌شود كه آمپول انسولين را يادش رفته تزريق کند. حال وظيفه او چيست؟ با توجه به اينكه اگر آمپول بزند احتمال دارد از دستش خون بيايد آيا بخاطر خون آمدن از دستش بايد كفّاره بدهد يا نه؟
جواب: اگر ناچار است، مى‌تواند آمپول بزند ولو خون بيرون بيايد و کفّاره هم واجب نيست، گرچه دادن يک گوسفند مستحب است.

 

استفاده از زينت آلات در حال احرام

سؤال: اگر كسى بطور دائم از النگوى زينتى استفاده مى‌كرده است، آيا در صورت احرام بايد آن را خارج كند؟
جواب: پوشيدن النگو در حال احرام اگر متعارفِ مكلّف باشد و به قصد زينت نباشد، اشكال ندارد.

 

نذر احرام قبل از ميقات

سؤال: اگر كسى از ايران نذر كند كه در جدّه محرم شده، سپس براى انجام عمره مفرده به مكّه برود، آيا اين نذر صحيح است؟ و احرام او صحيح مى‏باشد؟
جواب: نذر و احرام او باطل است.

نجاست لباس در هنگام احرام بستن

سؤال: آيا طهارت لباس احرام يا ساير شرايط لباس نمازگزار، شرط صحتِ احرام نيز هست، و آيا با ترك عمدى آن، احرام صحيح است؟
جواب: طهارت لباس احرام شرط صحّت احرام نيست.

استعمال عطر براى مُحرم فاقد حس بويايى

سؤال: کسى که حسّ بويايى ندارد يا به علت زکام و سرماخوردگى بويى را احساس نمى‌کند، استعمال طيب و عطر زدن به بدن و لباس و گرفتن بينى از بوى بد بر او حرام است يا نه؟
جواب: استعمال طيب در هر صورت جايز نيست اگرچه بوى آن به مشامش نرسد، و در گرفتن بينى حکم ساير مُحرمين را دارد.

 

آويختن تسبيح به گردن در حال احرام

سؤال: آيا آويختن تسبيح و نظائر آن به گردن به هنگام وضو (درحال احرام) و يا دولايه كردن آن در بازو در حال احرام اشكال دارد؟
جواب: اشكال ندارد.

 

احرام شخصى كه در ماه قبل قسمتى از اعمال عمره را بجا آورده

سؤال: كسى كه در ماه جديد بعد از آنكه در ماه قبلى عمره مفرده انجام داده است، مى‌خواهد وارد مكه شود در صورتى‌كه قسمتى از اعمال عمره مفرده ماه قبل را انجام داده و فقط طواف نساء و نماز طواف نساء باقى مانده، آيا مى‌تواند بدون احرام وارد مكه شود يا نه؟
جواب: در فرض سؤال بايد با احرام جديد وارد مكه شود.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -