انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

تقليد از مجتهد

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 6 -تقليد از كداميك صحيح است: اعلم عادل يا اعدل عالم؟

جواب:اعلم عادل مقدّم است.

سؤال 7 -اگر كسى بزرگِ خانه‌اى باشد و از مرجعى تقليد كند آيا ميتواند اهل خويش را هم تكليف نمايد كه از او تبعيّت نموده و از مرجع منتخب او تقليد نمايند؟

جواب:هر كس در مسأله تقليد بايد بتكليف شرعى خود عمل كند و اجبار ديگران به تقليد صحيح نيست.

سؤال 8 -كسانى كه تازه بالغ ميشوند و على‌رغم تحقيق و بررسى و سؤال از اهل خبره، به نتيجۀ مشخصى نمى‌رسند تكليف چنين افرادى چيست؟

جواب:اگر اعلميت يكى از فقهاء براى چنين اشخاصى محرز نشده باشد و نيز هيچ‌يك محتمل الاعلمية هم نباشند مخيرند از هر كسى كه واجد شرائط تقليد باشد تقليد كنند.

سؤال 9 -اگر در صورت تقليد از مرجعى معلوم گردد كه مرجع ديگر اعلم است مى‌توان به او رجوع كرد يا خير؟

جواب:در صورت مفروضه بنابر احتياط واجب در مسائل اختلافى به اعلم رجوع نمايد.

سؤال 10 -اگر مرجعى كه شخصى از وى تقليد مى‌كند فوت نمايد اين مرجع در زمان حيات خود تصريح به اجتهاد و عدالت فردى نموده آيا اين تصريح ملزم مقلد او مى‌باشد كه از ايشان تقليد نمايد؟

جواب:اين تصريح بيش از شهادت بر اجتهاد نيست و موجب الزام شرعى مقلّد او بر تقليد چنين فردى نيست چنانكه شهادت بر اعلميت او هم نيست بلى اگر از قول مرجعى كه داشته علم به اجتهاد يا اعلميت شخصى پيدا كند آن علم حجّت است به هر حال اجتهاد و اعلميّت به علم يا بيّنه غير معارض و يا شياع بشرحى كه در رسائل عمليه است ثابت مى‌شود. و اللّه العالم.

سؤال 11 -كسانى كه بعد از بلوغ بدون موازين مقرر در انتخاب مرجع اعلم، از كسى تقليد نموده‌اند اكنون چه وظيفه‌اى دارند؟

جواب:در فرض سؤال فعلاً، بايد از اهل خبره تحقيق كنند پس اگر اعلميّت يكى از مجتهدين حىّ براى آنها ثابت شد و يا احتمال اعلميت يكى از آنها را معيناً بدهند بايد از معلوم الاعلميه يا محتمل الاعلميه تقليد كنند و اگر نه علم به اعلميت و نه احتمال آن هيچ‌يك نبود مخيرند در تقليد از هر يك از آنها.

سؤال 12 -اگر شخصى از مجتهدى تقليد مى‌كند كه براى مسائل شرعى و ارسال حقوق دسترسى بوى ندارد مى‌تواند به مجتهدى كه در سطح اوست و دسترسى بوى دارد عدول نمايد؟

جواب:چنانچه تقليد محقق شده باشد عدول به مساوى اشكال دارد.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -