انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

نگاه به عكس نامحرم

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 1015- آيا مرد مى‏تواند از زن نامحرم و همچنين زن از مرد نامحرم عكس بگيرد، و آيا با حفظ حجاب مانعش برطرف مى‏شود؟

جواب:  بنابر احتياط اگر موجب ديدن صورت باشد جايز نيست.

سؤال 1016- شوهرى عكس زن خود را بدون چادر برمى‏دارد و چون نمى‏تواند آن را ظاهر كند به يك نفر عكاس مى‏دهد كه ظاهر نمايد آيا اين عمل جايز است يا خير؟

جواب:  مانعى ندارد.

سؤال 1017- زنى از زن ديگرى عكس برمى‏دارد در شب عروسى بعداً آن عكس را مرد ظاهر مى‏كند، آيا براى آن زن صاحب عكس گناهى است كه عكس را مرد نامحرمى ظاهر مى‏كند؟

جواب:  در صورتى كه مرد ظاهر كننده صاحب عكس را نشناسد و از ديدن آن به ريبه نيفتد و اگر مى‏شناسد موجب هتك آن زن صاحب عكس نباشد، مانعى ندارد.

سؤال 1018- آيا جايز است دادن فيلم عكس را به عكاس تا ظاهر نمايد فيلم را با اينكه در آن فيلم زنهايى هستند كه در غير عكس محجبه هستند و در عكس به صورت دسته جمعى و دور هم گرفته‏اند كه زنهاى آن بى‏حجاب است، ظهور آن چه حكمى دارد؟

جواب:  بله جايز است و اشكال ندارد اگر عكاس، زنهاى در عكس را نشناسد.

سؤال 1019- مردى كه كار او عكاسى است و ظاهر نمودن فيلم است اين كار او و اجرت گرفتن او چه حكمى دارد؟

جواب:  اين كار جايز است و اشكال ندارد در اخذ اجرت بر آن.

سؤال 1020- ارتكاب تطبيق عكس تذكره با شخص مانع استطاعت زن نيست؟

جواب:  مانعى از استطاعت زن نيست.

سؤال 1021- اشخاصى كه در تلويزيون ظاهر مى‏شوند حكم شخص را دارند يا عكس؟

جواب:  حكم عكس را دارند.

سؤال 1022- آيا جايز است نظر نمودن به فيلمهاى زننده‏اى كه محتوى بر عكس زنها و مردهاى عريان و كارهاى زننده است؟ در صورتى كه مهيج شهوت نباشد.

جواب:  اگر مهيج نباشد اشكال ندارد اگر چه احوط ترك آن است.

سؤال 1023- در صورتى كه مهيج شهوت باشد و او را در حرام بياندازد؟

جواب:  جايز نيست
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -