انهار
انهار
مطالب خواندنی

فتاوای آیت الله العظمی سیستانی (مدظله)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال:کفاره نذر چیست؟

جواب:  کافی است ۱۰ مسکین را اطعام کند هر مسکین ۷۵۰ گرم گندم یا نان.

سؤال:آیا می توان در کفاره جمع به جای ۶۰ روز روزه به ۶۰ فقیر طعام داد؟

جواب:  در افطار به حرام کفاره جمع به نظر آقای سیستانی (حفظه الله) واجب نیست و همان اطعام (۶۰) فقیر کافی است فقط در کفاره قتل عمدی کفاره جمع هست و در این صورت باید شصت روز روزه بگیرد و ۶۰ فقیر را اطعام کند یعنی به هر یک مد (۴/۳ کیلو) طعام بدهد (۷۵۰ گرم) ولی نمی تواند به جای روزه فقط آنها را اطعام کند.

سؤال:کفاره ۳ بار قسم خوردن قران به دروغ چیست؟

جواب:  کفاره ندارد.

سؤال:کفاره عهد چقدر است؟ به چه صورت باید داده شود؟

جواب:  میتوانید شصت فقیر را اطعام کنید و در اطعام کافی است که به هر فقیر ۷۵ گرم نان یا گندم بدهید.

سؤال:آیا در موضوع کفاره روزه بجای اطعام ده فقیر میتواند پول ده پرس غذای متوسط را به صندوق مستمندان واریز کرد؟

جواب:  کافی نیست.

سؤال:کسی که نذر کرده نماز مستحبی را هفته ای یکبار بخواند در صورت ترک کفاره آن چه مقدار میباشد آیا در صورت تکرار کفاره هم تکرار می شود؟

جواب:  کفاره مخالفت نذر، اطعام ۱۰ فقیر است و کفایت می کند به ده فقیر هر نفر ۷۵۰ گرم گندم بدهید. و در صورت تکرار بیش از یک کفاره لازم نیست.

سؤال:آیا می توان کفاره ماه مبارک رمضان را به شخصی وکالت داد یا خیر ؟

جواب:  اگر اطمینان داشته باشید که با آن پول همان مقدار نان را به وکالت از شما می خرد و به وکالت از شما بعنوان کفاره قبض می کند اشکال ندارد .

سؤال:کفارات مختلفه که بر ذمه میت هست از اصل ترکه خارج می شود یا از ثلث ؟

جواب:  از ثلث برداشته می شود .

سؤال:کفاره در صورتیکه قتل عمدی باشد یا سهوی فرق می کند یا نه ؟

جواب:  به طور کلی در قتل مؤمن کفاره واجب است .

سؤال:گوشت گوسفندی که حاجی بعنوان کفاره می دهد خودش می تواند از آن بخورد ؟

جواب:  احوط ترک است .

سؤال:شخصی نذر کرده است که نماز شب بخواند در صورتی که آن را ترک کند میزان کفاره آن چه مقدار می باشد ؟

جواب:  با مخالفت در یک شب نذر حنث می شود و باید کفاره بدهید و کافی است به ده مسکین هر یک ۷۵۰ گرم گندم یا آرد بدهید .

سؤال:اگر کسی سه روز روزه نگرفته باشد می تواند به جای آن پول بدهد؟ مثلاً به جای گندم پول آن را به ایتام یا به کمیته امداد بدهد، و این پول چقدر باید باشد، برای سه روز؟

جواب:  روزه هائی که نگرفته است باید آن را قضا کرد و در کفاره پرداخت پول به فقیر به جای خوراکی کفایت نمی کند.

سؤال:من اگر کفاره روزه بگیرم همه می فهمند، وسعت مالی هم ندارم، شما بگویید چه کنم؟

جواب:  فهمیدن مردم مهم نیست و نیز می توانید به طور توریه وانمود کنید که روزه مستحب می گیرید و نیز می توانید مبلغ را به شخص دیگری بدهید و او را وکیل کنید تا با آن غذا بخرد ( ۷۵۰ گرم نان یا آرد یا ماکارونی یا مانند آن ) وآن را تملیک فقیر کند ، همچنانکه می توانید قیمت را به مستحق داده و او را وکیل کنید تا با آن - به وکالت از شما - غذا بخرد وبرای خود قبول کند ، ولی ذمه شما مشغول می ماند تا اینکه وکیل یا مستحق این فعل را به وکالت از شما انجام دهد، پس باید یقین به آن پیدا کرد .

سؤال:اگر زن و شوهر جوانی در ماه رمضان در زمانی که روزه هستند ناخاسته و بدون کنترل خود با هم نزدیکی کنند و روزه شان باطل شود چه باید بکنند؟

جواب:  قضا و کفاره واجب است و کافی است اطعام شصت مسکین هر مسکینی ۷۵۰ گرم گندم یا آرد برای هر یک از زن و شوهر.

سؤال:کسانی که از روی نادانی و جهل در ابتدای تکلیف روزه ماه رمضان را ترک کرده اند چه حکمی دارند قضا یا کفاره؟

جواب:  قضا واجب است و اگر علم به مسأله داشته کفاره واجب است و بنابر احتیاط واجب کفاره ثابت میشود حتی اگر جاهل مقصر مردد باشد.

سؤال:در اوایل سن تکلیف ۶ روز ماه رمضان را به حرام شکستم ولی با توجه به این موضوع که بعدا کفاره آن را می دهم روزه مستحبی زیادی گرفتم حکم چیست ؟
آیا باز هم میتوانم بگیرم ؟
مبلغ ریالی آن چقدر می شود و چگونه قابل پرداخت است ؟

جواب:  اگر کسى روزه ماه رمضان را به خوردن یا آشامیدن یا جماع یا استمناء یا باقى ماندن بر جنابت باطل کند ، در صورتى که بداند آن کار روزه را باطل مى کند، علاوه بر قضا ، کفاره هم بر او واجب مى ‏شود. و همچنین (بنا بر احتیاط واجب) قضا و کفاره لازم است بر کسى که جاهل به حکم بوده ولی در جهل خود معذور نبوده ، و احتمال مى داده که این کار مبطل روزه باشد. و اما کسى که مساله را نمى دانسته و در جهل خود معذور بوده یا مطمئن بوده که این کار روزه را باطل نمى کند کفاره بر او نیست و فقط قضا کافی است. و اگر استمناء کند یا باقی بر جنابت بماند ، در حالى که جاهل باشد به اینکه چنین کاری روزه را باطل مى ‏کند چنانچه در جهل خود معذور باشد ، روزه اش صحیح است. ولى اگر مى دانسته این کار مبطل روزه است ولی نمى دانست کفاره دارد در این صورت باید قضا کند و کفاره هم بدهد.
و در کفاره افطار روزه ماه رمضان ، کافی است به شصت فقیر هر کدام یک مد طعام بدهد (۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان یا ماکارونی و مانند آنها) . و اگر قضای آن را یک سال تأخیر بیاندازد تا ماه رمضان بعد برسد باید بابت هر یک روزعلاوه بر قضا یک مد طعام (کفاره تأخیر) به فقیر بدهد و اگر بیش از یک سال تاخیر بیاندازد کفاره تکرار نمى شود.
و دادن قیمت در کفارات مجزی نیست ، بله می توانید مبلغ را به شخص دیگری بدهید و او را وکیل کنید تا با آن غذا بخرد ( ۷۵۰ گرم نان یا آرد یا ماکارونی یا مانند آن ) وآن را تملیک فقیر کند ، همچنانکه می توانید قیمت را به مستحق داده و او را وکیل کنید تا با آن - به وکالت از شما - غذا بخرد وبرای خود قبول کند ، ولی ذمه شما مشغول می ماند تا اینکه وکیل یا مستحق این فعل را به وکالت از شما انجام دهد، پس باید یقین به آن پیدا کرد .

سؤال:کفاره جمع که به تاخیر افتد حکمش چیست ؟

جواب:  حکم خاصی ندارد .

سؤال:کسی که بیمار است و بیماری او دایمی است و هرگز نمیتواند روزه بگیرد آیا کفاره بر او تعلق می گیرد ؟

جواب:  باید برای هر روز یک مد (۷۵۰ گرم تقریبا) طعام یعنی گندم یا جو یا نان و مانند اینها به فقیر بدهد .

سؤال:کسی که نتوانسته روزه بگیرد و کفاره بر او تعلق گرفته و برای کفاره پول گندم حساب کرده آیا میتواند با آن پول برنج بخرد و به فقیر بدهد ؟

جواب:  باید برای هر روز یک مد (۷۵۰ گرم تقریبا ) طعام یعنی گندم یا جو یا نان و مانند اینها به فقیر بدهد و دادن پول کافی نیست مگر اینکه به وکالت از شخص طعام را بخرد و به عنوان کفاره برای خود بردارد.

سؤال:اینجانب در انگلیس زندگی می کنم آنجا شرکتهای بیمه پول زیادی به مشتریان خود میدهند بویژه در صورت جراحی در اعضاء بدن بنده به علت عدم علم یک کار انجام دادم که انگشت دست خود را بریدم و از جانب شرکت پول زیادی به اینجانب رسید . این کار بنده از جهت شرعی چه حکمی دارد ؟ آیا به گردن اینجانب کفاره ای هست ؟اگر روشن شود که شرکت بیمه مسلمان نیست و کشور هم مسلمان نیست ؟

جواب:  برشما کفاره ای لازم نیست و می توانید پولی را که دریافت کرده اید برای خود تملک کنید

سؤال:۱ ـ من در وانکوور زندگی می کنم خواستم بپرسم کفاره هر روز را چقدر بپردازم؟
۲ ـ آیا می شود پدرم کفاره خودم را در ایران مثل خودشان با پول ایرانی بدهد؟

جواب:  ۱ ـ مقدار کفاره روزه ای که عمداً و عصیاناً گرفته نشده است برای هر روز اطعام ۶۰ مسکین است که می تواند به هر یک ۷۵۰ گرم گندم یا آرد بدهد.
۲ ـ اشکال ندارد.

سؤال:اگر کسی در روزه ماه رمضان دچار ریا گردد آیا علاوه بر قضای روزه کفاره هم باید بدهد؟

جواب:  کفاره لازم نیست.

سؤال:در ماه رمضان استمنا کردم البته به قصد بیرون آوردن منی نبود ولی منی از من خارج شد و می دانستم که به واسطه بیرون آمدن منی روزه ام باطل می‌شود حالا چه باید بکنم؟ آیا باید ۶۰ روز یا ۶۰نفر را سیر کنم یا نه؟

جواب:  اگر کسى استمناء کند ، در حالى که جاهل باشد به اینکه استمناء روزه را باطل میکند چنانچه در جهل خود معذور باشد ، روزه اش صحیح است .
و همچنین اگر با خود کارى کند در حالى که از خود مطمئن بوده منی از او خارج نمی شود و اتفاقا و بدون قصد منی خارج شود روزه صحیح است.
و گرنه در صورتى که بداند آن کار روزه را باطل مى کند ، اضافه بر قضا ، کفاره هم بر او واجب میشود . وهمچنین است بنا بر احتیاط واجب کسى که جاهل به حکم است ولى در جهل خود معذور نیست و مطمئن هم نیست یعنى احتمال مى دهد که مبطل باشد.
و در کفاره افطار روزه ماه رمضان ، کافی است به شصت فقیر غذا بدهد به هر کدام ۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان .
واگر قضای آن را یک سال تأخیر بیاندازد تا ماه رمضان بعد برسد باید بابت هر روزعلاوه بر قضا همان مقدار غذا را به یک فقیر بدهد و اگر بیش از یک سال تاخیر بیاندازد کفاره تکرار نمى شود.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -