انهار
انهار
مطالب خواندنی

فتاوای آیت الله العظمی بهجت (قدس سره)

بزرگ نمایی کوچک نمایی

دعانويسى

سؤال1864. عدّه اى از افراد به نام دعانويس از برخى كتاب ها، براى رفع امراض و اصلاح اختلاف زن و شوهر دعاهايى مى  نويسند و عدّه  اى براى گرفتن دعا به آن ها مراجعه كرده و به عنوان هديه مقدارى پول پرداخت مى  كنند. از نظر شارع مقدّس اسلام، اين كار چه صورتى دارد و پولى كه آن ها از اين راه به دست مى  آورند، حلال است يا حرام؟

جواب:  اگر از كتب معتبره باشد و دعانويس متشرّع باشد و خلاف شرعى در كار نباشد، مانعى ندارد و پولى كه به رضايت داده مى شود، حلال است.

 

درمان از راه هاى غير متعارف

سؤال1865. 1) درمان نزد كسى كه دستورالعمل پزشكى را براى مريض، از غيب مى  گيرد، هر چند مشكوك  الحال باشد چگونه است؟ اين شخص ادّعا مى  كند دوا و دستورالعمل و نسخه را با توسّل از محضر مقدّس اهل بيت ـ عليهم  السّلام ـ دريافت مى  كند.

جواب:  اعمال و اقوال مؤمن، محمول بر صحّت است تا آن كه بدانيم صحيح نيست و عمل به قول او، اگر خلاف شرع نيست، جايز است.

 

2) آيا درمان نزد كسى كه با استفاده از نيروى مرموزى كه در چشم او به وديعه ى خداوندى نهاده شده است، جايز است؟

جواب:  جوابش گذشت.

 

سؤال1866. مراجعه به افرادى كه از طريق دعا و آب متبرّك، بيماران را شفا مى  دهند، چه حكمى دارد؟

جواب:  اگر مستلزم خلاف شرعى نباشد، اشكالى ندارد.

 

واقعيت داشتن سحر

سؤال1867. آيا جادو و سحر واقعيت دارد و در صورت وجود، آيا حرام است؟

جواب:  بله، واقعيت دارد و حرام است.

 

باطل كردن سحر

سؤال1868. باطل كردن سحر و نجات افراد گرفتار از اين طريق، چه حكمى دارد؟

جواب:  جايز است.

 

سحر جهت سهولت در كار

سؤال1869. سحر كردن جهت تسهيل كارها از جمله ماهى  گيرى، چه حكمى دارد؟

جواب:  جايز نيست.

 

احضار ارواح و اجنّه

سؤال1871. احضار ارواح و اجنّه و كمك گرفتن از آن ها، چه وجهى دارد؟

جواب:  اگر معرضيّت خطر يا ضرر براى مسلمانى نباشد و اذيّت روح مؤمنى هم نباشد، در امور حلال جايز است.

 

سؤال1872. آيا از نظر اسلام مسأله ارتباط با روح جايز است، در صورت مثبت بودن پاسخ، مراحل دستيابى به آن را توضيح دهيد؟

جواب:  فى حدّ نفسه جايز است و به اهل خبره و مظانّ آن رجوع شود.

 

سؤال1873. مراجعه به فالگير و پول دادن جهت فال چه حكمى دارد؟

جواب:  اگر مستلزم خلاف شرعى نباشد جايز است، ولى حرف آن ها اگر يقين نباشد، اعتبارى ندارد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -