انهار
انهار
مطالب خواندنی

غسل جنابت

بزرگ نمایی کوچک نمایی
استفتائات غسل جنابت (آیت الله العظمی خامنه ای مدظله)
سؤال 167: آیا شخص جنب مى‏تواند در صورت تنگى وقت با تیمم و نجاست بدن و لباس نماز بخواند یا این که باید بعد از تطهیر و غسل، نماز را قضا نماید؟
پاسخ: اگر وقت به مقدارى نیست که بدن و لباسش را تطهیر کند و یا لباس خود را عوض نماید و به علت سردى هوا و مانند آن نمى‏تواند نماز خود را برهنه هم بخواند، باید نماز را با تیمم بدل از غسل جنابت با همان لباس نجس بخواند. این نماز مجزى است و قضاى آن بر او واجب نیست.
سؤال 168: آیا رسیدن منى به داخل رحم بدون دخول، سبب جنابت زن مى‏شود؟
پاسخ: در این صورت جنابت محقق نمى‏شود.
سؤال 169: آیا بر زنان پس از انجام معاینات داخلى با وسائل طبى غسل واجب مى‏گردد؟
پاسخ: تا زمانى که منى خارج نشود، غسل واجب نیست.
سؤال 170: اگر دخول به مقدار حشفه صورت بگیرد، ولى منى خارج نشود و زن نیز به مرحله اوج لذت نرسد، آیا غسل فقط بر زن واجب است یا فقط بر مرد یا بر هر دو؟
پاسخ: با تحقق دخول، ولو به مقدار حشفه، غسل بر هر دو واجب است.
سؤال 171: در مورد احتلام زنان، در چه صورتى غسل جنابت بر آنان واجب مى‏شود؟ و آیا رطوبتى که هنگام ملاعبه و شوخى با همسر از آنان خارج مى‏شود، حکم منى را دارد؟ و آیا بدون سست شدن بدن و رسیدن به اوج لذت، غسل بر آنها واجب مى‏شود؟ بطور کلى در زنان بدون نزدیکى، جنابت چگونه تحقق مى‏یابد؟
پاسخ: اگر زن به اوج لذت جنسى برسد و در آن حال مایعى از او خارج شود جنابت محقق شده و غسل بر او واجب مى‏شود و اگر شک کند که به این مرحله رسیده یا نه و یا شک در خروج مایع داشته باشد، غسل واجب نیست.
سؤال 172: آیا خواندن کتاب و یا دیدن فیلمهائى که موجب تحریک شهوت مى‏شود، جائز است؟
پاسخ: جایز نیست.
سؤال 173: اگر زن بعد از نزدیکى همسرش با وى، در حالى که منى در رحم او باقى مانده است، بلافاصله غسل نماید و بعد از غسل، منى از رحم خارج شود، آیا غسل او صحیح است؟ آیا منى خارج شده بعد از غسل، پاک است یا نجس و موجب جنابت مجدد مى‏شود یا خیر؟
پاسخ: غسل او صحیح است و رطوبتى که بعد از غسل از او خارج مى‏شود، اگر منى باشد نجس است، ولى اگر منى مرد باشد، باعث جنابت مجدد نمى‏شود.
سؤال 174: مدتى است که مبتلا به شک در غسل جنابت شده‏ام، به طورى که با همسرم نزدیکى نمى‏کنم. با این حال حالتى غیرارادى به من دست مى‏دهد که گمان مى‏کنم غسل جنابت بر من واجب شده است و حتى هر روز دو یا سه بار غسل مى‏کنم، و این شک مرا آزار مى‏دهد، تکلیف من چیست؟
پاسخ: با شک در جنابت حکم جنابت مترتب نمى‏شود، مگر این که رطوبتى از شما خارج شود که همراه با علامت‏هاى شرعى خروج منى باشد یا یقین به خروج منى داشته باشید.
سؤال 175: آیا غسل جنابت در حال حیض صحیح است، به طورى که مسقط تکلیف زن جنب باشد؟
پاسخ: صحت غسل در فرض مذکور محل اشکال است.
سؤال 176: اگر زن در حال حیض، جنب یا در حال جنابت حایض شود، آیا بعد از پاک شدن از حیض هر دو غسل بر او واجب است؟ یا این که با حدوث جنابت در حال حیض، غسل جنابت بر او واجب نیست زیرا در موقع جنابت پاک نبوده است؟
پاسخ: در هر دو صورت، علاوه بر غسل حیض، غسل جنابت هم واجب است، ولى جایز است که در مقام عمل، به غسل جنابت اکتفا کند، لیکن احوط این است که نیت هر دو غسل را بنماید.
سؤال 177: در چه صورتى حکم مى‏شود که رطوبت خارج شده از مرد منى است؟
پاسخ: اگر همراه با شهوت، جستن و سست شدن بدن باشد، حکم منى را دارد.
سؤال 178: گاهى اثر گچ یا صابون بعد از غسل کردن در اطراف ناخن‏هاى دست و پا مشاهده مى‏شود که در حمام هنگام غسل دیده نمى‏شد، ولى بعد از خروج از حمام و دقت، سفیدى صابون یا گچ آشکار مى‏شود. در این حال تکلیف چیست؟ در حالى که بعضى از افراد هنگام غسل و وضو به این مسأله جاهل هستند و یا توجهى به آن ندارند و با فرض وجود اثر گچ یا صابون یقین به رسیدن آب به زیر آن حاصل نمى‏شود.
پاسخ: مجرد وجود اثر گچ یا صابون که بعد از خشک شدن اعضاء ظاهر مى‏شود، ضررى به وضو یا غسل نمى‏رساند، مگر این که داراى جرمى باشد که مانع از رسیدن آب به بشره شود.
سؤال 179: یکى از برادران مى‏گوید صحت غسل مشروط به تطهیر بدن از نجاست، قبل از غسل است و اگر تطهیر آن از منى یا غیر آن در اثناى غسل باشد موجب بطلان غسل مى‏شود. بر فرض صحت گفته او و با توجه به این که من جاهل به این مسأله بوده‏ام، آیا نمازهاى گذشته من باطل بوده و قضاى آنها واجب است؟
پاسخ: پاک بودن تمامى بدن قبل از غسل واجب نیست، بلکه پاک بودن هر عضوى هنگام غسل آن کافى است. بنابراین اگر عضو، قبل از غسل‏آن، تطهیر شده باشد، غسل و نمازى که با آن خوانده شده، صحیح است. ولى اگر عضو نجس قبل از غسل‏آن تطهیر نشود، و با یک شستن بخواهد هم آن را پاک کند و هم غسل نماید، غسل باطل است و نمازى که با چنین غسلى خوانده، باطل و قضاى آن واجب است.
سؤال 180: آیا رطوبتى که از انسان در حال خواب خارج مى‏شود، حکم منى را دارد؟ با آنکه مى‏دانیم هیچیک از علامتهاى سه گانه (جستن، شهوت و سستى بدن) را ندارد و شخص هم متوجه آن نمى‏شود مگر وقتى که بعد از بیدارى لباسهاى زیر خود را مرطوب ببیند.
پاسخ: اگر علائم سه گانه یا یکى از آنها وجود نداشته باشد و یا شک در آن باشد، حکم منى را ندارد مگر اینکه از راه دیگرى یقین کند که منى است.
سؤال 181: جوانى هستم که در خانواده فقیرى زندگى مى‏کنم و از منى به دفعات زیاد از من خارج مى‏شود و خجالت مى‏کشم از پدرم تقاضاى پول حمام بکنم، در خانه هم حمام نداریم. تقاضا مى‏کنم مرا راهنمائى فرمائید.
پاسخ: در انجام تکلیف شرعى، حیا معنى ندارد. حیا، عذر شرعى براى ترک واجب نیست. به هر حال اگر غسل جنابت براى شما امکان ندارد، وظیفه شما براى نماز و روزه، تیمم بدل از غسل است.
سؤال 182: اینجانب با مشکلى مواجه هستم، مشکل من این است که شستن بدنم، هر چند با یک قطره آب، براى بدنم ضرر دارد، حتى مسح هم همین طور است. هنگام شسستن بدنم ولو به مقدار کم، علاوه بر عوارض دیگر، تپش قلبم زیاد مى‏شود، آیا با این وضعیت براى من جایز است با همسرم مقاربت نموده و براى چندین ماه تیمم بدل از غسل نمایم و با آن نماز خوانده و داخل مسجد شوم؟
پاسخ: ترک مقاربت بر شما واجب نیست، و در صورت جنابت و معذور بودن از انجام غسل، وظیفه شرعى شما براى اعمال مشروط به طهارت، تیمم بدل از غسل جنابت است، و با آن تیمم داخل مسجد شدن و خواندن نماز و مسّ نوشته قرآن کریم و بقیه اعمالى که انجام آنها مشروط به طهارت از جنابت است، اشکال ندارد.
سؤال 183: استقبال قبله هنگام غسلِ واجب یا مستحب، واجب است یا خیر؟
پاسخ: استقبال قبله در وقت غسل واجب نیست.
سؤال 184: آیا غسل کردن با غُساله حدث اکبر با توجه به قلیل بودن آب و طهارت بدن قبل از غسل، صحیح است؟
پاسخ: در فرض مرقوم، غسل کردن با آن مانعى ندارد.
سؤال 185: اگر از کسى که مشغول غسل جنابت است، حدث اصغر سر بزند، آیا باید دوباره غسل نماید یا آنکه غسل را تمام کند و وضو بگیرد؟
پاسخ: حدث اصغر در اثناى غسل به صحت غسل ضرر نمى‏رساند و لازم نیست که غسل را از نو شروع کند، ولى چنین غسلى کفایت از وضو براى نماز و سایر اعمال مشروط به طهارت از حدث اصغر نمى‏کند.
سؤال 186: اگر رطوبت غلیظى که شبیه منى است و انسان آن را بعد از بول مشاهده مى‏کند، بدون شهوت و اراده از انسان خارج شود، آیا حکم منى را دارد؟
پاسخ: حکم منى بر آن مترتب نیست، مگر این که یقین به منى بودن آن حاصل شود یا این که هنگام خروج، علامت‏هاى شرعى منى را داشته باشد.
سؤال 187: کسى که غسلهاى متعددى اعم از واجب یا مستحب بر ذمّه او باشد، آیا یک غسل، کفایت از غسل‏هاى دیگر مى‏کند؟
پاسخ: اگر به نیت همه آنها یک غسل بجا آورد، کفایت مى‏کند و اگر در بین آنها غسل جنابت باشد و به نیت آن غسل کند، از بقیه غسلها هم کفایت مى‏کند. اگر چه احتیاط این است که همه آنها را نیّت نماید.
سؤال 188: غیر از غسل جنابت، آیا بقیه غسلها هم کفایت از وضو مى‏کنند؟
پاسخ: کفایت نمى‏کنند.
سؤال 189: به نظر شریف جنابعالى آیا در غسل جنابت جریان آب بر بدن شرط است؟
پاسخ: ملاک، صدق شستن بدن به قصد غسل است و جریان آب بر بدن شرط نیست.
سؤال 190: کسى که مى‏داند اگر با نزدیکى با همسرش خود را جنب کند، آبى براى غسل کردن نمى‏یابد و یا وقت براى غسل و نماز ندارد، آیا مى‏تواند با همسرش نزدیکى نماید؟
پاسخ: در صورت عجز از غسل، اگر قدرت بر تیمم داشته باشد، مى‏تواند با همسرش نزدیکى کند.
سؤال 191: آیا در غسل جنابت مراعات ترتیب بین سر و سایر اعضاى بدن کافى است یا این که باید بین طرف راست و چپ بدن هم ترتیب رعایت شود؟
پاسخ: احتیاط واجب آن است که ترتیب بین دو طرف بدن نیز با مقدم داشتن طرف راست بر چپ مراعات شود.
سؤال 192: آیا هنگام غسل ترتیبى مانعى دارد ابتدا پشت خود را شسته و بعد نیت غسل ترتیبى نموده و آن را جا آورم؟
پاسخ: شستن پشت و یا هر عضوى از اعضاى بدن قبل از نیت غسل و شروع آن، اشکال ندارد. کیفیت غسل ترتیبى به این صورت است که بعد از تطهیر تمام بدن باید نیت غسل نمود و اول سر و گردن را شست، و سپس بنا بر احتیاط واجب طرف راست بدن از شانه تا پائین پا، و در مرحله سوم طرف چپ بدن به همان ترتیب باید شسته شود. با رعایت این ترتیب، غسل به طور صحیح انجام مى‏شود.
سؤال 193: آیا بر زن واجب است هنگام غسل، اطراف موهایش را هم بشوید؟ و آیا با توجه به این که آب به تمام پوست سر رسیده است، نرسیدن آب هنگام غسل به تمام مو، باعث بطلان غسل مى‏شود؟
پاسخ: بنا بر احتیاط واجب، باید تمام مو شسته شود

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -