انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

احکام بانوان

بزرگ نمایی کوچک نمایی
احکام بانوان- استفتائات آیت الله مظاهری مدظله
*قضای نمازهای واجب در دوران عادت
[1] سؤال: در مسأله 371 مرقوم‌ فرموده‌اید: «نمازهای‌ یومیه‌ای‌ که‌ زن‌ در حال‌ حیض‌ نخوانده‌، قضا ندارد». آیا نماز آیات‌ و یا نمازی‌ که‌ زن‌ برای‌ روز معیّنی‌ با نذر بر خود واجب‌ کرده‌ و آن‌ روز در ایّام‌ عادت‌ واقع‌ می‌شود، قضا دارد؟
پاسخ: قضا ندارد ولی‌ اگر بخواند خوب‌ است‌
*ورود اضطراری حائض به مسجد
[2] سؤال: اگر جنب‌ یا حائض‌ برای‌ حفظ‌ از سرما یا حیوان‌ زنده‌ ناچار باشد داخل‌ مسجد شود، آیا مرتکب‌ حرام‌ شده‌ است‌؟
پاسخ: اگر چاره‌ای‌ جز دخول‌ در مسجد نداشته‌ یاشد، اشکال‌ ندارد
*جماع در زمان شک حیض
[3] سؤال: اگر زنی‌ شک‌ داشته‌ باشد که‌ حائض‌ است‌ و شوهرش‌ با او جماع‌ کند و روز بعد خون‌ ببیند، حکم‌ جماع‌ چیست‌؟
پاسخ: اشکالی‌ ندارد.
*خونهای مشکوک
[4] سؤال: پنج‌ ماه‌ است‌ که‌ یک‌ ماه‌ عادت‌ ماهانه‌ می‌شوم‌ و نشانه‌های‌ حیض‌ را دارد و ماه‌ بعد استحاضه‌ می‌شوم‌، لطفاً مرا راهنمائی‌ فرمائید
پاسخ: اگر قبل‌ از پنجاه‌ سال‌ باشد، همه‌ ماهه‌ حیض‌ است‌ و اگر بعد از پنجاه‌ سال‌ باشد همه‌ ماهه‌ استحاضه‌ است‌، و اگر شک‌ داشته‌ باشید که‌ پنجاه‌ سال‌ قمری‌ از عمر شما گذشته‌ است‌ یا نه‌، باید تفحّص‌ کنید و اگر به‌ جائی‌ نرسیدید باید همه ماه‌ها را حیض‌ قرار دهید گر چه‌ خون‌ کم‌ باشد، تا یقین‌ کنید که‌ پنجاه‌ سال‌ از عمر شما گذشته‌، و بعد از پنجاه‌ سال‌ استحاضه‌ است‌ گر چه‌ کلیه علامت‌های‌ حیض‌ را داشته‌ باشد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -