انهار
انهار
مطالب خواندنی

نسب بلند آوازه حضرت مهدی علیه السلام

بزرگ نمایی کوچک نمایی
پدران و نیاکان سرافراز:
نام بلند آوازه آن گرانمایه «محمد» و به «مهدی» علیه السلام شهرت دارد.
او فرزند حضرت امام حسن عسکری علیه السلام ابن امام هادی ابن امام جواد ابن امام رضا ابن امام کاظم ابن امام صادق ابن امام باقر ابن امام سجاد ابن امام حسین ابن امام علی علیهما السلام و فرزند دلبند فاطمه زهرا سلام الله علیه دخت گرانقدر نب مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم است.
این نسب والای آن حضرت است که علاوه بر اسناد تاریخی ، انبوه روایات این واقعیت را در چشم انداز حق جویان قرار می دهد.
مادر گرامی او
مادرش، بانوی بزرگ، نیک بخت، پرشکوه، بنام نرجس است و او را «صیقل»، «ریحانه» و «سوسن» نیز نامیده اند.
لازم به یادآوری است که تعدد نام و اختلاف در اسم، نه تعدد شخصیت را می طلبد و نه اختلاف در مورد صاحب آن را.
دست خیانت و تحریف در برخی روایات
هر پژوهشگری به روایاتی که از نسب امام عصر علیه السلام سخن می گوید مراجعه کند به روشنی در خواهد یافت که امام مهدی علیه السلام بی هیچ تردیدی فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است.
 با این وصف شما در برخی از کتابهای اهل سنت به روایتی بر می خورید که دست تحریف و تزویر به سوی آن دراز شده و خیانتکارانه بخاطر زشت و بی اعتبار جلوه دادن روایت و منحرف ساختن آن از هدف اصلی خویش که بیان شخصیت و نسب حضرت مهدی علیه السلام است یک واژه بیگانه به آن افزوده است و به همین جهت هم این روایت ارزش و اصالت حقیقی خویش را از دست داده است.
علاوه بر این ، روایت مورد اشاره از نظر سند و متن ضعیف است و نزد پژوهشگران فاقد ارزش و اعتبار، اما شگفت اینجاست که برخی از بد اندیشان صدها روایت صحیح و اصیل و معتبر را در این مورد رها ساخته و به همین روایت فاقد ارزش و اعتبار چسبیده اند. چرا که پاسخگوی تمایلات و خواسته های دل بیمار انان است. آن روایت این است:
عن ابی داوود، عن زائدة، عن عاصم، عن زرّ، عن عبدالله، عن النبی صلی الله علیه و آله وسلم انه قال: «لو لم یبق من الدنیا الا یوم واحد، لطول الله ذلک الیوم، حتی یبعث الله رجلا منی – او: من اهل بیتی- یواطی ء اسمه اسمی [و اسم ابیه اسم ابی] یملاء الارض قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و جورا.
این روایت با چیزی که دست تحریف و خیانت بدان افزوده است از دیگر انبوه روایات که پیرامون حضرت مهدی علیه السلام آمده است از نظر سند و متن متفاوت است.
از نظر سند: بدان جهت فاقد ارزش است که روایت بوسیله فردی به نام «زائده» روایت شده است و او فردی است که دانشمندان علم رجال در بیوگرافی اش تصریح کرده اند که:
«انه یزید فی الاحادیث؛ یعنی: او در روایات می افزود و امانت در نقل را رعایت نمی کرد»
از نظر متن:
بدان دلیل فاقد ارزش این است که روایت از «زر» از راههای فراوان دیگری روایت شده است و در هیچ کدام از آن جمله «و اسم ابیه اسم ابی» وجود ندارد و این نشانگر آن است که این جمله اضافی ساخته و پرداخته فردی بنام «زائده» است که پژوهشگران اهل سنت نیز این واقعیت را دریافته اند از جمله یکی از آنان در کتاب خویش می نویسد:
همه روایات رسیده از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در این مورد، فاقد جمله «و اسم ابیه اسم ابی» می باشد.
امام احمد بن حنبل این حدیث را در مسند خویش در موارد متعددی آورده است و همه جا تنها جمله «اسمه اسمی» می باشد.
چرا تحریف؟
بازرگانان و دلالان حدیث، به منظور تقرب به قطبهای قدرت و طمع به دست آوردن ثروت و تقویت جبهه باطل و بیداد، روایاتی جهت دار از خود می ساختند و انها را به دروغ به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نسبت می دادند.
هدف «زائده» نیز از این کار:
1) تأیید مهدی عباسی بوده است که نامش «محمد» و نام پدرش «عبدالله» است و لقبش «مهدی».  
2) ممکن است هدف تأیید «محمد بن عبدالله بن حسن» بوده است که لقبش نفس زکیه بود و بر ضد دستگاه ستمگر و پر فریب عباسی قیام کرد.
نتیجه اینکه: روایت زائده از دیدگاه دانشمندان حدیث فاقد صحت و اعتبار است و در نهایت تزلزل و ضعف و توجیه حرف نادرست نیز، کار نادرست دیگری است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منبع: امام مهدی از ولادت تا ظهور، آیت الله سید محمد کاظم قزوینی

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -