انهار
انهار
مطالب خواندنی

نزدیکی از پشت با همسر (مرجع تقلید آیةالله مکارم)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال نزديكي كردن از پشت با همسر چه حكمي دارد؟
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی(مدظله)

جواب اگر زن راضی باشد کراهت شدید دارد و اگر راضی نباشد جایز نیست و باید ترک شود و زن می تواند در برابر این خواسته از شوهر تمکین نکند.

(العروةالوثقی فصل 1 مسأله 1)

البته غیر از حکم شرعی، باید جنبه های بهداشتی چنین عملی را نیز در نظر گرفت زیرا نزدیکی از پشت با همسر عملي غير طبيعي است و از نظر علمی و پزشکي نيز ثابت شده که اين عمل پرخطر و موجب آسيبهاي جسماني برای زن است.
پزشکان گفته اند: دستگاه گوارشي داراي دو نوع اسفنکتر sphincter می باشد:
1- اسفنکتر داخلي و غير ارادي؛ که دريچه ورودي غذا به معده و خروج آن مي باشد.
2- اسفنکتر خارجي؛ که ارادي است و وقتي که غذا بلعيده مي شود از طريق مري پايين آمده و به سمت معده مي رود.
زماني که شخصی احساس کند که نياز به خروج مدفوع از دريچه مقعد را دارد اين همان زماني است که اسفنکتر داخلي 1 باز شده و همانطور که گفته شد غير ارادي است. اما عمل باز کردن دريچه مقعد ( اسفنکتر خارجي) و در کل دفع مدفوع؛ ارادي است و دست خود شخص مي باشد و زماني که شخص احساس نياز به اجابت مزاج کرد و خود را نگه میدارد تا به محل مناسب برسد و سپس به اراده خود باعث خارج شدن مدفوعش مي شود اين نگه داشتن و اين عمل خارج کردن مدفوع؛ توسط اسفنکتر خارجي که ارادي است انجام مي شود. و رابطه جنسي از پشت باعث آسيب ديدگي اسفنکتر خارجي میشود و باعث مي شود که دريچه خروجي مقعد (Anal) به درستي کارش را انجام ندهد يعني از قدرت ارادي خارج مي شود. و به مرور زمان امکان ارادي خروج مدفوع يا نگه داشتن خود را از دست مي دهد. در اين صورت نا خواسته و غير ارادي مدفوع از دريچه مقعد خارج ميشود در اين صورت هميشه لکه هايي از مدفوع در لباس زير مشاهده مي گردد.
البته نزدیکی از پشت موجب بيماریهاي عفوني و ويروسي همانند هپاتيت، ايدز، سفليس و بيماريهاي مقاربتي میگردد زیرا در درون مقعد باکتريهاي زيادي مي باشد، که موجب انتقال ويروسهايي نظير ايدز و ... میشود. یاحقّ.



  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -