انهار
انهار
مطالب خواندنی

امام راتب

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال  59 - در محلى يك مسجد است و امام جماعتى، هر سال در ماه مبارك رمضان و غير آن در مسجد مزبور، نماز جماعت مىخواند ولى تمام سال را در آنجا نمىماند و هر وقت به آن محل آمده اقامه جماعت نموده، آيا اين شخص، امام راتب آن مسجد، محسوب مىشود يا نه؟ و تا اعراض نكرده ديگرى مىتواند در آن مسجد، اقامه جماعت بكند و اگر ديگرى اقامه جماعت نمود نماز امام و مأمومين، چه صورت دارد؟.

جواب: در فرض مسأله، اگر امام مفروض، هميشه ماه مبارك رمضان، در آن مسجد، اقامه جماعت، مىكند، امام راتب ماه مبارك رمضان است و امام راتب، از غير راتب، اولى است و لكن حرام نيست كه امام ديگر نماز بخواند و اگر با وجود امام راتب، امام ديگر نماز خواند نماز امام و مأموم هر دو صحيح است.

سؤال  60 - مسجدى در محلى ساخته شده، اهالى، هر كدام به نوبه خود در ساختمان و زمين مسجد، شركت كرده‌اند و عالمى كه مورد وثوق همه مراجع تقليد.

وقت است انتخاب كرده‌اند و پنج سال است در آن مسجد نماز مىخواند، اخيرا چند نفر كه كمك كرده‌اند مىگويند، ما به سهم خود راضى نيستيم اين عالم در مسجد نماز بخواند و امام راتب باشد، آيا اين اشخاص مىتوانند مانع شوند يا نه؟.

جواب: كمك به مسجد موجب حق ممانعت از نماز خواندن عالم عادل نيست (أعاذنا الله من شر الشيطان).

سؤال  61 - مسجدى مشرف به خراب شدن بود، يك نفر از آقايان روحانيون متصدى شد كه مسجد را تعمير نمايد، پولى را جمع آورى و مسجد را بطور كامل بنا كرده و مدتى هم خودش در آنجا اقامه جماعت نموده است و بعد از مدتى به علتى جماعت او تعطيل شد، شخص ديگر ى بدون اجازه و اطلاع امام راتب، در آن مسجد، تشكيل جماعت داد حال آيا با وجود امام راتب كه متصدى امور ساختمان مسجد هم بوده تشكيل جماعت، براى شخص دوم جايز است يا نه؟.

جواب: امام راتب، اولويت دارد. بالخصوص در اين مورد كه زحمت ساختمان مسجد را هم متحمل شده باشد و ممانعت كردن از او خلاف اخلاق است. لكن اولويت در اين مقام، به معناى عدم جواز امامت غير، نيست و بسيار مناسب بلكه لازم است كه اين گونه تشاح ها اگر براى كسب ثواب بيشتر حاصل مىشود طبق اولويت هاى مذكور در عروه، مرتفع سازند و اگر خداى نخواسته براى غرض دنيوى باشد يا مأمومين براى غرض دنيوى يكى را بر ديگرى مقدم بدارند بايد از خشم خداى بترسند و نماز و عبادت را به غرض دنيائى آلوده نسازند (قال الله تعالى: ولا تنازعوا فتفشلوا وتذهب ريحكم).


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -