انهار
انهار
مطالب خواندنی

استمناء «خود ارضائی» و مضرّات آن

بزرگ نمایی کوچک نمایی
استمناء یا خود ارضايي یعنی بازی کردن با خود به قصد بیرون آمدن منی!
خود ارضايي حرام و گناه کبیره است و عملی انحرافی است و بايد با عمل و رفتار با آن مقابله کرد و راه درمان آن جز با رعايت دقيق دستورالعملها محقق نمیشود، ولی چون هر عملی نياز به دانش و اطلاعات خاصّ خود دارد، بنابراين راه کنترل و درمان اين بيمارِ و عادت زشت نيز بدون کسب آگاهی ميسر نيست.
توجّه به سه نکته در باره استمناء الزامی است:
1- آگاهی از حرمت شرعی و اخلاقی آن؛
2-  آگاهی از عواقب سوء استمناء.
3- آگاهی از روش پيشگيری و درمان.
توضیح نکته اول: (حرمت شرعی و اخلاقی استمناء)
عمل شنیع استمناء و خودارضائی؛ یکی از رذائل اخلاق هست و انجام آن طبق روایات، موجب دور شدن شخص از رحمت خدا و اهل بیت (علیهم السلام)  و زایل شدن عقل میشود و از لحاظ شرعی حرام و گناه کبیره محسوب ميشود و هر گناهی نور ايمان را تضعيف می كند و باعث تاريكی و آلودگی روح انسان میشود. نوری كه انسان بدان نياز فراوان دارد و در اثر فقدان آن، در دنیا دچار خسران و در آخرت دچار عذاب و حسرت خواهد شد).
رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) می‌فرماید: هر كس، كه با دست شهوتش را بیرون كند ملعون است.
آقا امام صادق (علیه السّلام) می‌فرماید: سه دسته‌اند كه خداوند با ایشان سخن نمی‌گوید و به نظر رحمت به آنها نگاه نکند و پاكشان نفرماید و برایشان عذاب دردناكی است: 1.. كسی كه موی سفیدش را بكند (تا خود را جوان نشان دهد)؛ 2. كسی كه با عضو خودش شهوتش را دفع كند (خودارضائی)؛ 3. كسی لواط  دهد.
از امام صادق (علیه السّلام) ...از حکم کسی که با حیوانی آمیزش کند یا (استمناء) کند، پرسیدند، فرمود: «هر کس شهود خود را به این وسیله و مانند آن دفع کند در حکم زنا کردن است. یعنی با گناه زنا برابر می‌باشد.
از امام صادق (علیه السّلام) راجع به حكم استمناء سـؤال شد؟ حضرت (علیه السّلام) فرمود: گناه بزرگی است كه خداوند در قرآن مجید از آن نهی فرموده است و استمناء كننده مثل این است كه به خودش نكاح كرده و اگر كسی را بشناسم كه چنین كاری را انجام دهد با او هم غذا نمی شوم.
در حدیث آمد: ...هفت گروهند كه خدای عزوجل در قيامت به آنان نظر نمیكند كه يك گروه از آنها كسانی اند كه با دست خويش ازدواج كنند. (یعنی استمناء میکنند).
توضیح نکته دوم: (آگاهی از عواقب سوء استمناء)
از نظر علمی هیچ پزشک فهیم استمناء را تجویز نمیکند و پسندیده نمی داند بلکه پزشکان برای استمناء مضرّاتی را معرفی میکنند که برخی از آنها عبارتند از:
1. مبتلا شدن به کشمکش های روحی و اضطراب؛ (زیان عقلی و روانی)
2. حساسیت و ضعیف شدن مراكز عصبی؛ (زیان عقلی و روانی)
3. به هم خوردن نظم وآرامش روحی؛ (زیان عقلی و روانی)
4. دچار شدن به افسردگی و اضطراب؛ (زیان عقلی و روانی)
5. سر گیجه داشتن؛ (زیان عقلی و روانی)
6. فراموشی؛ (زیان عقلی و روانی)
7. سستی اراده؛ (زیان عقلی و روانی)
8. ضعف حافظه؛ (زیان عقلی و روانی)
9. لذّت نبردن از آمیزش با همسرانشان؛ (زیان جنسی)
10. احتلام مكرر؛ (زیان جنسی)
11. مبتلا شدن به انزال زود رس؛ (زیان جنسی)
12. دچار شدن به لاغری، لرزش؛ (زیان جسمی)
13. ضعیف شدن قوّه بینایی و شنوایی؛ (زیان جسمی)
بنابراین استمناء شرعاً، عرفاً و هم از نظر طبّ و علم؛ حرام و ناپسند است.
توضیح نکته سوم: (آگاهی از روش پیشگیری و درمان استمناء)
برای درمان استمناء و ريشه كن نمودن آن چند راه حل توصیه شده است:
1- زود ازدواج كردن؛ (زيرا ازدواج موجب سلامت روحي و جسمي و كنترل کننده این گناه است).
2- روزه گرفتن؛ (روزه موجب تخفيف شهوت جنسی میشود.
پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) میفرماید: يَا مَعْشَرَ الشَّبَابِ، مَنِ اسْتَطَاعَ مِنْكُمُ البَاءَةَ فَلْيَتَزَوَّجْ، فَإِنَّهُ أَغَضُّ لِلْبَصَرِ وَأَحْصَنُ لِلْفَرْجِ، وَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَعَلَيْهِ بِالصَّوْمِ، فَإِنَّهُ لَهُ وِجَاءٌ.
ای جوانان اگر میتوانيد، از دواج كنيد كه موجب قدرت حفظ چشم از نگاه به نامحرم و محافظت آلت تناسلی ار فعل حرام می باشد و كسی كه نمي تواند ازدواج كند، روزه بگيرد زيرا روزه شهوت را سركوب میكند.
3- پرهيز کردن از محرك های جنسی.
زیرا نگاه كردن به افراد بزك كرده در کوچه و بازار و خواندن مطالب عاشقانه وديدن تصاوير سكس كه از جانب تاجران شرف و غريزه ترويج میشود و گوش دادن به آهنگ های مبتذلی كه با امواج هوا در فضا سير میکند و محيط را آلوده میسازد، عفت را لكه دار و اخلاق را فاسد و شخصیّت را لگد مال و ادراك و فهم را كند و حافظه را ضعيف و آتش غريزه را شعله ور میسازد و جوان را در حقارت پست شهوت مدفون مي سازد.
4- پركردن اوقات فراغت با برنامه هاي مفيد.
روانشناسان معتقدند: فردی كه با خود خلوت می كند انديشه های رويايی و افكار پريشان و تخيلات جنسی شهوت انگيز به او هجوم می آورند، خصوصاً در افراد نوجوان اين تفكرات و حالات شديد تر است. در اين هنگام جوان يا نو جوان به گناه استمناء رو میآورد تا طغيان شهوت را فرونشاند يا از فشار آن بكاهد.
5- پیدا کردن دوستان خوب.
باید جوان با دوستانی معاشرت کند که در سيمايشان اثر سجده و راهشان درست و اخلاقشان خوب و خدائی باشد، چه خوب است كه جوانان و نوجوان به دنبال چنين دوستانی باشند تا آنها را در سختي ها و نا ملايمات زندگی تكيه گاه باشند و در جوارشان آرامش روحی پیدا کنند.
6- اجرا کردن دستورات طبي.
دستورات طبّی مانند: 1- حمام با آب سرد در فصول گرم، 2- انجام تمرينات ورزشی، 3- مصرف نکردن زياد گوشت و غذا های مقوی، 4- نخوابيدن بر شكم يا پشت، (بلکه مطابق توصیه دین، به پهلوی راست یا مقابل قبله بخوابد).
7- ترس از خدا داشتن.
اگر جوان احساس كند كه خدا او را می بيند و مراقب اوست و نهان و آشكارش را بخوبی می داند و خيانت چشم و اسرار درون او را مييند و اگر در انجام وظايف كوتاهی كند بزودی به حساب كار هايش می رسد و اگر بلغرد يا منحرف شود او را مجازات میکند، ديگر به جانب اعمال قبح و عوامل مهلك نمیرود و از ارتكاب فحشا و منكر نيز خود داری می كند.
جوانان باید بدانند که حضور در مجالس علمی و خواندن نماز های واجب، تلاوت قرآن، خواندن نماز شب انجام روزه و شنيدن شرح حال و زندگي ياران پيامبر و بزرگان دين و همراهی با جماعت مؤمن و نيكوكار و ياد مرگ و زندگی پس از مرگ، ترس از خدای عزوجل سازنده آنان است و دل را رشد می دهد و عظمت و اقتدار پروردگار را در دل احساس می كنند و از خدا دور نمیشوند. (و نظارت الهی را در زندگی خود احساس می کنند).

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -