انهار
انهار
مطالب خواندنی

استمناء و عوارض مخرب

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال با سلام
آیا ممکن است سری مقالات و مطالبی که در مورد موضوع استمناء و عوارض مخرب دارید برایم ارسال کنید.
با تشکر

جواب استمناء (خود ارضايي) و مضرّات آن:
استمناء (خود ارضايي) یعنی بازی کردن با خود به قصد بیرون آمدن منی!
استمناء (خود ارضايي) يک انحراف عملي است و بايد با عمل و رفتار با آن مقابله کرد و راه درمان آن جز با رعايت دقيق دستورالعملها محقق نمي شود, ولي چون هر عملي نياز به دانش و اطلاعات خاص خود دارد, بنابراين راه کنترل و درمان اين بيماري و عادت زشت نيز بدون کسب آگاهي ميسر نيست . آگاهي, ازطريق مطالعه در آثار و اطلاعاتي كه در اين زمينه وجود دارد، بدست مي آيد. بنابراین به سه نکته باید توجّه داشت:
1- آگاهی از حرمت شرعی و اخلاقی آن؛ (و اينكه اين کار و عمل یکی از رذائل اخلاق جنسی و انجام آن طبق روایات، موجب دورشدن از رحمت خدا واهل بیت (علیهم السلام) و زایل شدن عقل میشود و از لحاظ شرعي حرام و گناه محسوب مي شود و هر گناهي نور ايمان را تضعيف مي كند و باعث تاريكي و آلودگي روح انسان مي شود. نوري كه انسان بدان نياز فراوان دارد و در اثر فقدان آن، در دنیا دچار خسران و در آخرت دچار عذاب و حسرت خواهد شد).
2- آگاهی از عواقب سوء آن.
3- آگاهی از روش پيشگيري و درمان.
1). حرمت شرعی و اخلاقی استمناء:
رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) می‌فرماید: «هر كس، كه با دست شهوتش را بیرون كند ملعون است.
آقا امام صادق (علیه السّلام) می‌فرماید: «سه دسته‌اند كه خداوند با ایشان سخن نمی‌گوید و به نظر رحمت به آنها نگاه نکند و پاكشان نفرماید و برایشان عذاب دردناكی است:
1.. كسی كه موی سفیدش را بكند (تا خود را جوان نمایش دهد)؛
2. كسی كه به وسیله عضو خودش شهوتش را خارج كند (استمناء کند)؛
3. كسی لواط دهد.
از امام صادق (علیه السّلام) ...از حکم کسی که با حیوانی جمع شود، یا با مالیدن (استمناء) شهوتش را دفع کند، پرسیدند، فرمود: «هر کس شهود خود را به این وسیله و مانند آن دفع کند در حکم زنا کردن است. یعنی با گناه زنا برابر می‌باشد».
از امام صادق (علیه السّلام) راجع به حكم استمناء سؤال شد؟
حضرت (علیه السّلام) فرمود: گناه بزرگی است كه خداوند در قرآن مجید از آن نهی فرموده است و استمناء كننده مثل این است كه به خودش نكاح كرده و اگر كسی را بشناسم كه چنین كاری را انجام دهد با او هم غذا نشوم.
در حدیث آمد: ...هفت گروه هستند كه خداي عزوجل در روز قيامت به آنان نظر نمي كند كه يك گروه از آنها كساني هستند كه با دست خويش ازدواج كنند.(یعنی استمناء میکنند)
2). آگاهی از عواقب سوء آن:
از نظر علمی هیچ پزشک فهیم استمناء را تجویز نمیکند و خوب و پسندیده نمی داند و مضراتی را برای آن معرفی میکنند که برخی از آنها عبارتند از:
1.. مبتلا شدن به کشمکش های روحی و اضطراب؛ (زیان عقلی و روانی)
2. حساسیت و ضعیف شدن مراكز عصبی؛ (زیان عقلی و روانی)
3. به هم خوردن نظم وآرامش روحی؛ (زیان عقلی و روانی)
4. دچار شدن به افسردگی و اضطراب؛ (زیان عقلی و روانی)
5. سر گیجه داشتن؛ (زیان عقلی و روانی)
6. فراموشی؛ (زیان عقلی و روانی)
7. سستی اراده؛ (زیان عقلی و روانی)
8. ضعف حافظه؛ (زیان عقلی و روانی)
9. لذّت نبردن از آمیزش با همسرانشان؛ (زیان جنسی)
10. احتلام مكرر؛ (زیان جنسی)
11. مبتلا شدن به انزال زود رس؛ (زیان جنسی)
12. دچار شدن به لاغری، لرزش؛ (زیان جسمی)
13. ضعیف شدن قوّه بینایی و شنوایی؛ (زیان جسمی)
استمناء شرعاً، عرفاً و هم از نظر طبّ و علم؛ حرام و ناپسند است.
3). آگاهی از روش پيشگيري و درمان: (برای درمان استمناء و ريشه كن نمودن آن چند راه حل توصیه شده است):
1-. زود ازدواج كردن؛ (زيرا ازدواج موجب سلامت روحي و جسمي و كنترل کننده این گناه است).
2- روزه گرفتن؛ (زیرا روزه موجب تخفيف شهوت جنسي میگردد، در حديث نبوي پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) میفرماید: «يَا مَعْشَرَ الشَّبَابِ، مَنِ اسْتَطَاعَ مِنْكُمُ البَاءَةَ فَلْيَتَزَوَّجْ، فَإِنَّهُ أَغَضُّ لِلْبَصَرِ وَأَحْصَنُ لِلْفَرْجِ، وَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَعَلَيْهِ بِالصَّوْمِ، فَإِنَّهُ لَهُ وِجَاءٌ». اي جوانان اگر مي توانيد، از دواج كنيد كه موجب قدرت حفظ چشم از نگاه به نامحرم و محافظت آلت تناسلي ار فعل حرام مي باشد و كسي كه نمي تواند ازدواج كند، روزه بگيرد زيرا روزه شهوت را سركوب مي كند.
3- پرهيز کردن از محرك هاي جنسي؛ (زیرا نگاه كردن به زنان و دختران بزك كرده و خواندن مطالب عاشغانه وديدن تصاوير سكسي كه از جانب تاجران شرف و غريزه ترويج مي شود و گوش دادن به آهنگ هاي مبتذلي كه با امواج هوا در فضا سير مي كند و محيط را آلوده مي سازد، عفت را لكه دار و اخلاق را فاسد و شخصیّت را لگد مال ادراك و فهم را كند و حافظه را ضعيف و آتش غريزه را شعله ور مي سازد و جوان را در حقارت پست شهوت مدفون مي سازد).
4- پركردن اوقات فراغت با برنامه هاي مفيد؛ (روانشناسان مي گويند: فردي كه با خود خلوت مي كند انديشه هاي رويايي و افكار پريشان و تخيلات جنسي شهوت انگيز به او هجوم مي آورند، خصوصاً در افراد نوجوان اين تفكرات و حالات شديد تر است). در اين هنگام جوان يا نو جوان به گناه استمناء رو میآورد تا طغيان شهوت را فرونشاند يا از فشار آن بكاهد.
5- پیدا کردن دوستان خوب؛ (دوستانی که در سيمايشان اثر سجده و راهشان درست و اخلاق خوبشان آنها را از سايرين ممتاز ميكند) چه خوب است كه جوانان و نوجوان به دنبال چنين دوستاني باشند تا آنها را در سختي ها و نا ملايمات زندگي تكيه گاه باشند و در جوارشان آرامش روحي يابند.
6- اجرا کردن دستورات طبي؛ (مانند: 1- حمام با آب سرد در فصول گرم، 2- انجام تمرينات ورزشي، 3- مصرف نکردن زياد گوشت و غذا هاي مقوي، 4- نخوابيدن بر شكم يا پشت، سنت آن است كه بر پهلوي راست و روبروي قبله بخوابد).
7- ترس از خدا داشتن؛ (جواني كه احساس كند كه خدايش او را مي بيند و مراقب اوست، نهان و آشكارش را بخوبي مي داند و خيانت چشم و اسرار درون او را مييند و اگر در انجام وظايف كوتاهي كند بزودي به حساب كار هايش مي رسد و اگر بلغرد يا منحرف شود او را مجازات خواهد كرد، ديگر به جانب اعمال قبح و عوامل مهلك نخواهد رفت و از ارتكاب فحشا و منكر نيز خود داري مي كند؛ حضور در مجالس علمی و خواندن نماز هاي واجب، تلاوت قرآن، خواندن نماز شب انجام روزه و شنيدن شرح حال و زندگي ياران پيامبر و بزرگان دين و همراهي با جماعت مؤمن و نيكوكار و ياد مرگ و زندگي پس از مرگ، ترس از خداي عزوجل را در دل مؤمن رشد مي دهد. آنگاه عظمت و اقتدار پروردگارش را در دل احساس مي كند و حس مراقبت و نظارت الهي در درونش رشد مي کند). یاحقّ.



  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -