1- سيستاني، شبیری زنجانی ، وحید خراسانی ، مکارم شیرازی : اخلاط غليظ
2- پس اگر به بيرون دهان يا بيني برسد، مقداري را كه انسان يقين دارد جاي نجس اخلاط به آن رسيده، نجس است و محلي را كه شك دارد جاي نجس به آن رسيده است يا نه، پاك مي باشد.
مکارم شیرازی : و اگر روان باشد همه نجس مي شود.
سبحاني: اين مورد را در رساله خود نياورده اند
3- گلپايگاني، خوئي، تبريزي، شبیری زنجانی ،صافي: اگر آب آفتابه بيرون آيد و جريان داشته باشد، نجس نمي شود.
سيستاني،وحید خراسانی ، مکارم شیرازی ، مظاهري: اگر آب آفتابه با فشار بيرون آيد و جريان داشته باشد نجس نمي شود.
فاضل لنکرانی ، نوري: اگر سوراخ آفتابه به زمين نجس متصل نباشد و آب زير آفتابه با داخل آن يكي حساب نشود، آب داخل آفتابه نجس نمي شود.
سبحاني: اين مسأله را در رساله خود نياورده اند.
4- بنا براين اگر اسباب تنقيه و اماله يا آب آن (يا شياف) در مخرج غائط وارد شود، يا سوزن و چاقو و مانند اينها در بدن فرو رود و بعد از بيرون آمدن، به نجاست آلوده نباشد، نجس نيست .
شبیری زنجانی : اگر چيزي داخل بدن شود در صورتي كه يقين يا اطمينان كند كه به عين نجاست خورده است بنا بر احتياط نجس است و اگر نه، پاك است پس اگر اسباب اماله يا آب آن، در مخرج غائط وارد شود و يقين يا اطمينان كند كه به غائط خورده است ولي بعد از بيرون آمدن آلوده نباشد يا سوزن و چافو و مانند اينها در بدن فرو رود و يقين و اطمينان كند كه به خون رسيده است و بعد از بيرون آمدن خوني نباشد، بنا براحتياط نجس شده است.
مکارم شیرازی : هر گاه چيزي مانند سوزن در داخل بدن با نجاستي مانند خون ملاقات كند نجس مي شود بنا براحتياط واجب، هر چند موقع بيرون آمدن آلوده نباشد.
بهجت و سبحاني: اين مسأله را در رساله خود نياورده اند.
5- مکارم شیرازی : هرگاه آب دهان و بيني در داخل دهان و بيني با خون ملاقات كند احيتاط، اجتناب است.