انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

مسائل متفرقه نذر

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال1334:چنانچه زن در غیاب شوهر و یا با عدم اطلاع و یا با عدمرضایت او نذر کند، در صورتى که مال منذور از شوهر باشد و یا مشترک و یا از مال مختصبه زن، از قبیل ارث ویا اجرت کارى که از شوهر مى گیرد، چهصورت دارد؟

پاسخ:نذر زن اگر مزاحم حقوق شوهر باشد بى اجازه اوباطل است. و اگر مزاحم نباشد احتیاط واجب آن است که با اجازه او باشد، خصوصاً درنذر مال گرچه مال متعلّق به خود زن باشد.

سؤال1335:افرادىکه در دهه محرم اشیایى را نذر حضرت اباعبدالله الحسین (علیهالسلام)کرده اند. از قبیل قند و شکر و چاى و آرد براى دور دیگ و غیره. منذورات راتحویل امین مسجد و یا حسینیه داده اند. در صورتى که از مصارف روضه خوانى در موردخودش زیاد بیاید و اگر بخواهند خود عین را براى عاشورا نگهدارند فاسد مى شود و یااز بین مى رود، آیا مى توانند آن اشیا را به مستحق شرعى بدهند؟ و یا فروخته وجه آنرا صرف مایحتاج حسینیه کنند؟ و یا اعیان را در غیر اوقات معلومه در سایرروضه خوانیها صرف کنند؟ و یا وجه آنرا نگهداشته و در سال آینده مثل همان اشیا راجهت مصرف خریدارى کنند؟ نظر مبارک را مرقوم فرمایید.

پاسخ:اگراشیاى مذکوره را براى آن مى دهند که در دهه محرم صرف شود و از قرائن معلوم باشد کهمقید بصرف آن را در خصوص محرم سال جارى نیست، عین مازاد را اگر ممکن است نگاهدارند. وگرنه بفروشند و قیمت آن را سال دیگر در دهه محرم به مصرف برسانند. و اگرمخصوص دهه محرم سال جارى داده اند، باید از دهندگان آن براى صرف در محل دیگر اذنبگیرید.

سؤال1336:مردم مسلمان ایران همه سالهمبالغى به امامزاده ها و بقاع متبرکه اهدا مى کنند. آیا سازمان اوقاف مى تواندمقدارى از این وجوه را جهت تبلیغ و نشر معارف اسلام، تعمیر و تکمیل مساجد، خرید کتبمذهبى و اهدا به کتابخانه ها از اماکن مذکور بگیرد؟

پاسخ:چنانچهبراى مصارف خاصى اهدا نشده و خود امامزاده یا بقعه نیاز نداشته باشد، صرف در مواردمذکوره با رعایت مقررات اسلامى مانعى ندارد.

سؤال1337:در بعضى از شهرها امامزاده هایى مى باشد که زائران نذورى را در ضریح آنهاواریز مى کنند، که مقدارى از آن صرف مخارج خود امامزاده مى شود، آیا مصرف مازاد درامور زیر جایز است: 1 ـ احداث مسجد 2 ـ تعمیرات مسجد 3 ـ تکمیل مساجد نیمه کاره 4 ـتزیینمساجد 5 ـ فرش مساجد 6 ـ درب مساجد 7ـ کولر مساجد 8 ـ فرش و تعمیرات حسینیه ها

پاسخ:پس از استثناىمصارف خود بقعه و مخارج مربوط به آن، صرف در امور مذکوره مانعى ندارد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -