حکم رسوا شدن بخاطر گناهم و هجرت مرجع تقلید آیةالله العظمی بهجت (قدّس سرّه)

جواب:بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ اَللَّهِ اَلصَّالِحِين
با تشکر از اعتمادتان به سایت انهار
بزرگوار
انسان در هر مرحله و در هر حدی از گناه که باشد باید بداند که در رحمت خداوند به روی او باز است و البته خداوند بخشنده مهربان و آمرزنده است.
وانگهی رفت و آمد به منزل اقوام و ارحام اشکال شرعی و اخلاقی و عرفی و روانشناسی ندارد یعنی دلیلی وجود ندارد اگر کسی گناهی کرد رفت و آمد خود را با ارحام و اقوام قطع کند و به عبارت دیگر قطع رحم کند زیرا فاصله گرفتن از اقوام و ارحام موجب می‌شود که زبان آنها بر علیه انسان تحریک شود اما اگر خود را به آنها نزدیک کنید موجب قرب و دوستی و صمیمیت جدید می‌شود.
اما اینکه چگونه مجدداً میان اقوام و ارحام و دوستان محبوبیت پیدا کنیم قرآن در سوره مریم آیه ۹۶ چنین راهکار می‌دهد:
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا
قطعاً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، به زودی [خدای] رحمان برای آنان [در دل ها] محبتی قرار خواهد داد
بنابراین به نص همین آیه کریمه قرآنی؛ اگر کسی ایمان بیاورد و عمل صالح و خوب و نیکو به جا آورد خداوند کریم و آمرزنده مهر و محبت او را در دل دیگران قرار می‌دهد پس دلیلی برای فاصله گرفتن از دیگران وجود ندارد.
اما هجرت
و اینکه نوشته اید آیا هجرت کنم پاسخ آین است که:
هجرت در چند جا توصیه شده است:
{۱} برای فراگیری دانش
قرآن می‌فرماید: وَما کانَ الْمُؤمِنُون لِیَنْفِرُوا کافَّةً فَلَوْلا نَفَر مِنْ کُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهُوا فی الدّین...
شایسته نیست مؤمنان همگی (به سوی میدان جهاد) کوچ کنند؛ چرا از هر گروهی از آنان طایفه‌ای کوچ (و هجرت) نمی‌کند تا در دین (و معارف و احکام اسلام ) آگاهی یابند و به هنگام بازگشت به سوی قوم خود، آنها را بیم دهند؟»
در روایات به مسلمانان دستور داده‌اند که برای فراگیری علم اگر لازم باشد تا نقطه‌های دور دست همچون چین مسافرت و مهاجرت کنند.
آقا رسول اکرم (صلی ‌الله ‌علیه ‌و ‌آله و سلّم) فرمودند: اُطْلُبُوا الْعِلْمَ وَلَوْ بِالصّینِ
علم کسب کنید اگر چه در چین باشد.
در این هجرت خداپسندانه هزاران ملک طالب علم را مشایعت می‌کنند، چنان که پیامبر اکرم (صلی ‌الله ‌علیه ‌و ‌آله و سلّم) فرمودند: مَنْ خَرَجَ مِنْ بَیْتِهِ یَطْلُبُ عِلْما شَیّعَهُ سَبْعُونَ اَلْفَ مَلَکٍ یَسْتَغْفِرُونَ لَهُ.
کسی که از خانه‌اش برای کسب علم خارج می‌شود، هفتاد هزار ملک او را بدرقه می‌کنند و برای او استغفار می‌نمایند.
{۲} برای حفظ دین
آقا رسول اکرم (صلی ‌الله ‌علیه ‌و ‌آله و سلّم) فرمودند: مَنْ فَرَّ بِدینِهِ مِنْ اَرْضٍ اِلیَ اَرْضٍ وَاِنْ کانَ شِبْرا مِنَ الاْرْضِ اِسْتَوْجَبَ الْجَنَّةَ.
کسی که برای حفظ دین و آئین خود از سرزمینی به سرزمین دیگر هجرت کند، استحقاق بهشت می‌یابد.
{۳} از دست ظلم
قرآن می‌فرماید: وَالَّذینَ هاجَرُوا فِی اللّه‌ِ مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا لَنُبَوِّءَنَّهُمْ فِی الدُّنْیا حَسَنَةً.
آنها که مورد ستم واقع شدند، و به دنبال آن در راه خدا مهاجرت اختیار کردند، جایگاه پاکیزه‌ای در دنیا به آنها خواهیم داد.
{۴} از گناه
اصولاً روح هجرت مقدس همان فرار از «ظلمت» به «نور» و از کفر به ایمان، از گناه و نافرمانی به اطاعت خدا است، و لذا در احادیث می‌خوانیم، مهاجرانی که جسمشان هجرت کرده اما در درون و روح خود هجرتی نداشته‌اند، در صف مهاجران نیستند، و به عکس آنها که نیازی به هجرت مکانی نداشته‌اند، اما دست به هجرت درونی زده‌اند، در زمره مهاجرانند.
آقا أمیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: وَیَقُولُ الرَّجُلُ هاجَرْتُ وَلَمْ یُهاجِرْ اِنَّمَا الْمُهاجِرُونَ الَّذینَ یَهْجُرُونَ السَّیِّئاتِ وَلَمْ یَأْتُوا بِها.
کسی می‌گوید مهاجرت کردم در حالی که مهاجرت واقعی نکرده است، مهاجران (واقعی) آنها هستند که از گناهان هجرت کنند و مرتکب آن نشوند.
{۵} به سوی خدا
در قرآن کریم از زبان حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) و بنا بر قولی از زبان لوط (علیه‌السلام) می‌خوانیم: وَقالَ اِنّی مُهاجرٌ اِلی رَبّی اِنّهُ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ.
و (ابراهیم )گفت: من به سوی پروردگارم هجرت می‌کنم که او عزیز و حکیم است.
بزرگوار
اما هجرتی که شما که از آن گفتگو کردید هیچ یک از این موارد نیست و بهترین کار برای شما ایمان قوی پیدا کردن و عمل صالح انجام دادن و اعتقاد به بخشندگی خداوند متعال است. یاحقّ.

---