انهار
انهار
مطالب خواندنی

(۷) سه ویژگی مهمِ دوران امام کاظم (علیه السلام)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بسم الله الرحمن الرحیم
سه ویژگی مهمِ دوران امام کاظم (علیه السلام)
    
آقا امام کاظم (علیه السلام) پس از پدر بزرگوارشان در سن ۲۰ سالگی به امامت رسیدند و مدت ۳۵ سال امامت شیعه را بر عهده داشتند و سرانجام در سال ۱۸۳ هجری قمری به شهادت رسیدند.
رفتار امام کاظم (علیه السلام) در مقابل رفتار نادرست دشمنان بسیار صبورانه و اخلاقی بود و به همین جهت ملقب به «کاظم» {کسی که خشم خود را فرو می برد} شدند.
    
سه ویژگی مهمِ دوران امام کاظم (علیه السلام):
(۱) وجود روایات متعددی از آن امام عزیز نقل شده که در مُسند امام بیش از سه هزار روایت بیان شده و از جمله آنها می توان به مناجات زیبای آن حضرت در سجده یا قنوت نماز اشاره کرد.
قالَ إِبْنُ شَهْر آشُوب: وَكانَ يَدْعُو كَثيرا فَيَقُولُ (عليه السلام): «اَللّهُمَّ إِنّى أَسْأَلُكَ الرّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسابِ». وَ يُكَرِّرُ ذلِكَ.
بيشتر اوقات امام هفتم (عليه السلام) اين دعا را مى خواند: «بار الها! راحت و آسانى هنگام مرگ، و بخشايش هنگام حساب از تو مى خواهم». و اين دعا را تكرار مى نمود.
مناقب ابن شهر آشوب ج ۴، ص ۳۱۸.
(۲) تربیت شاگردان مهمی همچون «علی بن یقطین» است که به دستور امام (علیه السلام) در وزارت خلافت عباسیان ماند تا امورات شیعیان را حل و فصل کند.
(۳) چون دوران آقا امام کاظم (علیه السلام) معاصر با ۴ نفر از خلفای عباسی بود، مشروعیت زدایی از خلافت عباسیان در قالب مناظره های دینی از جمله فعالیت های برجسته دینی این امام بزرگوار است.
این فعالیت ها به جایی رسید که هارون الرشید حضور آقا امام کاظم (علیه السلام) را تاب نیاورد و ایشان را در ۲۵ رجب سال ۱۸۳ به شهادت رساند.
    
مهمترین درس زندگی آقا امام کاظم (علیه السلام) در بُعد فردی، و عرصه های اجتماعی.
اخلاق
عبادت:
تاریخ و حتی مخالفان شهادت داده اند که: آقا موسی بن جعفر (علیهما السلام)، بخش مهمی از ساعات زندگی خویش را به عبادت و دعا و نیایش و مناجات گذراند و ارزشمندترین لحظات آن حضرت زمانی بود که با خدای خویش خلوت داشت.
او با تمام وجود و احساس و عاطفه اش متوجه خداوند بود.
هرگاه در حال نماز یا مناجات در پیشگاه خدای بزرگ قرار می گرفت، اشکش چون باران جاری بود و از خوف عظمت خداوند مضطرب بود:
رُوِىَ أنَّهُ [اَبُوالْحَسَنِ مُوسى عليه السلام] كانَ يُصَلّى نَوافِلَ اللَّيْلِ، وَيَصِلُها بِصَلاةِ الصُّبْحِ، ثُمَّ يُعَقِّبُ حَتّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ وَ يَخِرُّ اللّه َ ساجِداً فَلايَرْفَعُ رَأسَهُ مِنَ السُّجُودِ وَ التَّحْميدِ حَتّى يَقْرُبَ زَوالُ الشَّمْسِ.
نقل شده كه امام هفتم (عليه السلام) برنامه اش چنين بود: نافله هاى شب را مى خواند و آنها را به نماز صبح متّصل مى كرد، سپس مشغول تعقيبات مى شد تا خورشيد طلوع كند، بعد براى خدا به سجده مى رفت و سر از سجده و حمد و ثناى الهى بر نمى داشت تا اينكه نزديك ظهر مى شد. (احتمالاً اين برنامه زمان زندان امام عليه السلامبوده است).
بحارالانوار، ج ۴۸ ص ۱۰۱، ح ۵.
رُويَ أنَّهُ (الكاظم عليه السلام ) كانَ يَدعو كَثيرا فَيَقولُ : اللّهمَّ إنّي أسألُكَ الرّاحَةَ عِندَ المَوتِ وَ العَفوَ عِندَ الحِسابِ . وَ يُكَرِّرُ ذلك . وَ كانَ مِن دُعائِهِ عليه السلام : عَظُمَ الذَّنبُ مِن عَبدِكَ فَليَحسُنِ العَفوُ مِن عِندِكَ . وَ كانَ يَبكي مِن خَشيَةِ اللّه ِ حَتَّى تَخضَلُّ لِحيَتُهُ بِالدُّموعِ.
وَ كانَ أوصَلُ النّاسِ لأهلِهِ و رَحِمِه وَ كانَ يَفتَقِدُ فُقَراءَ المَدينَةِ في اللَّيلِ فَيَحمِلُ إليهِم (الزَّنبيلَ) فيهِ العَينُ وَ الوَرَقُ وَ الأدِقَّةُ وَ التُّمورِ فَيوصِلُ إلَيهِم ذلك وَ لا يَعلَمونَ مِن أيِّ جَهَةٍ هُوَ.
روايت شده است كه حضرت كاظم (عليه السلام) زياد دعا مى خواند ،و عرضه مى داشت:
بار خدايا! راحتى در هنگام مردن، و عفو و بخشش در هنگام حسابرسى را از تو مسئلت مى كنم. و اين جمله را تكرار مى كرد. يكى از دعاهاى آن حضرت اين بود: گناه بنده تو بزرگ است و عفو و گذشت از جانب تو نيكوست. آن حضرت از خشيت خدا چندان مى گريست كه محاسن او از اشك تر مى شد. هيچ كس به اندازه ايشان به خانواده و خويشاوندانش رسيدگى نمى كرد. شب هنگام به فقراى مدينه سركشى مى كرد و زنبيلى پر از درهم و دينار و آرد و خرما با خود مى برد و بر درِ خانه هاى آنان مى گذاشت و آنها نمى فهميدند كه اين پول و اجناس از طرف چه كسى آمده است.
الإرشاد ج ۲ ، ص ۲۳۱.
صبر در برابر مصیبت ها و سختی ها
مردم داری
امر به معروف و نهی از منکر.
نتیجه ترک امر به معروف و نهی از منکر بنا به فرمایش آقا امام کاظم (علیه السلام):
(۱) برداشته شدن رحمت و برکت از جامعه،
(۲) فراموش شدن تعالیم دین،
(۳) مستحق عذاب الهی گشتن،
(۴) مسلط شدن شرورترین افراد بر مردم.
مبازرات سیاسی
کوتاه نیامدن در برار ظلم
دفاع از اسلام ناب در قالب مناظره های دینی.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -