بسم الله الرحمن الحیم
برخی از احکام شک در وضو
کسی که در کارهای وضو خیلی شک کند:
(۱) وظیفه {کثیرالشک} که در کارهای وضو و شرائط آن مثل پاک بودن آب، وجود مانع بر اعضای وضو و غصبی نبودن آب و... خیلی شک کند.
آیات عظام: امام خمینی، گلپایگانی، اراکی، بهجت، فاضل لنکرانی، امام خامنه ای، سیستانی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی، مکارم شیرازی، مظاهری، سبحانی: باید به شک خود اعتنا نکند.
آیات عظام: خوئی، تبریزی، شبیری زنجانی، وحید خراسانی: چنانچه به حدّ وسوسه برسد باید به شک خود اعتنا نکند.
آیةالله العظمی جوادی آملی: باید به شک خود اعتنا نکند و همانند افراد متعارف انجام دهد.
(۲) وظیفه کسی شک کند وضوئی که داشته باطل شده یا نه؟
آیات عظام: امام خمینی، گلپایگانی، خوئی، اراکی، تبریزی، بهجت، فاضل لنکرانی، امام خامنه ای، سیستانی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، وحید خراسانی، مکارم شیرازی، مظاهری، سبحانی، جوادی آملی: بنا می گذارد که وضوی او باقی است.
(۳) وظیفه مردی بعد از بول استبراء نکرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتی از او خارج شود که نداند بول است یا چیز دیگر؟
آیات عظام: امام خمینی، گلپایگانی، خوئی، اراکی، تبریزی، بهجت، فاضل لنکرانی، امام خامنه ای، سیستانی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، وحید خراسانی، مکارم شیرازی، مظاهری، سبحانی، جوادی آملی: بنا می گذارد که وضوی او باقی است.
(۴) وظیفه کسی که قبلاً وضو نداشته، شک کند که وضو گرفته یا نه؟
آیات عظام: امام خمینی، گلپایگانی، خوئی، اراکی، تبریزی، بهجت، فاضل لنکرانی، امام خامنه ای، سیستانی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، وحید خراسانی، مکارم شیرازی، مظاهری، سبحانی، جوادی آملی: باید وضو بگیرد.
(۵) وظیفه کسی که می داند وضو گرفته و حدثی هم از او سرزده ، مثلاً بول کرده، ولی نداند و شک دارد که کدام جلوتر بوده، { وضو یا حدث}؟
۱. اگر شک قبل از نماز باشد:
آیات عظام: امام خمینی، گلپایگانی، خوئی، تبریزی، بهجت، فاضل لنکرانی، امام خامنه ای، سیستانی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، وحید خراسانی، مکارم شیرازی، مظاهری، سبحانی، جوادی آملی: باید وضو بگیرد.
آیةالله العظمی اراکی: باید وضو بگیرد، مگر آن که تاریخ وضو را بداند، که باید بنا بر وضو داشتن بگذارد.
۲. اگر شک بین نماز باشد:
آیات عظام: امام خمینی، خوئی، تبریزی، بهجت، فاضل لنکرانی، امام خامنه ای، سیستانی، نوری همدانی، وحید خراسانی، جوادی آملی: باید نماز را بشکند و وضو بگیرد.
آیات عظام: گلپایگانی، صافی گلپایگانی، سبحانی: احتیاط آن است که نماز را تمام کند و با وضوی دیگر اعاده کند.
آیةالله العظمی اراکی: باید نماز را بشکند و وضو بگیرد، مگر آن که تاریخ وضو را بداند.
آیةالله العظمی شبیری زنجانی: نمی تواند به نماز خود اکتفا کند، بلکه باید وضو بگیرد و نماز خود را اعاده کند، و احتیاط مستحب آن است که نماز را رجاءً تمام کرده، پس از آن وضو بگیرد و نماز را اعاده کند.
آیةالله العظمی مظاهری: لازم نیست نمازی را که خوانده دوباره بخواند ولی باید برای نمازهای بعد وضو بگیرد.
آیةالله العظمی مکارم شیرازی در رساله خود، به این فرع اشاره ای نفرموده اند.
۳. اگر شک بعد از نماز باشد:
آیات عظام: امام خمینی، فاضل لنکرانی، امام خامنه ای: باید وضو بگیرد و نمازی را که خوانده دوباره بخواند.
آیات عظام: اراکی، سبحانی: باید وضو بگیرد و بنابراحتیاط واجب نمازی را که خوانده دوباره بخواند.
آیات عظام: خوئی، تبریزی: نمازی که خوانده صحیح است در صورتی که احتمال التفات در حال شروع به نماز را بدهد و برای نمازهای بعد باید وضو بگیرد.
آیات عظام: گلپایگانی، بهجت، صافی گلپایگانی، سیستانی: نمازی که خوانده صحیح است و برای نمازهای بعد باید وضو بگیرد.
آیةالله العظمی وحیدخراسانی: نمازی که خوانده صحیح است در صورتی که علم نداشته باشد که در حال شروع به نماز غافل بوده، ولی برای نمازهای بعد باید وضو بگیرد.
آیةالله العظمی جوادی آملی: در صورت توجه در حال شروع به نماز، نمازی را که گذارده صحیح است و باید برای نماز بعدی اش وضو بگیرد.
آیةالله العظمی نوری همدانی: بنابر احتیاط واجب نمازی را که خوانده دوباره بخواند.
آیةالله العظمی مظاهری: لازم نیست نمازی را که خوانده دوباره بخواند ولی باید برای نمازهای بعد وضو بگیرد.
آیةالله العظمی شبیری زنجانی: در صورتی که احتمال بدهد در حال شروع به نماز متوجه بوده است، نمازی که خوانده صحیح است، ولی بنابر احتیاط برای نمازهای بعد باید وضو بگیرد. و اگر زمان وضو معلوم باشد و زمان سر زدن حدث از او مجهول باشد، در همه صورتها نماز او صحیح است و حکم به وضو دار بودن او می شود؛ بنابراین اگر مثلاً می داند که در هنگام ظهر وضو گرفته و نمی داند که آیا قبل از آن حدثی از او سرزده یا بعد از آن، نماز او صحیح است و می تواند تمام احکام وضو را بار کند.
آیةالله العظمی مکارم شیرازی در رساله خود، به این فرع اشاره ای نفرموده اند.