انهار
انهار
مطالب خواندنی

حکم قسم به قرآن از روی عصبانیت مرجع تقلید آیةالله العظمی امام خامنه ای (مدظله)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال همسر به من گیر میداد در مورد طریقه درس دادن به پسرم من هم عصبانی شدم و قرآن رو نشون دادم و قسم خوردم که اگه اینطوری کنه دیگه به پسرم درس یاد نمیدم ولی الان خیلی خیلی پشیمونم چیکار کنم ؟لطفا راهنماییم کنید
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی خامنه ای(مدظله)

جواب:بسم الله الرحمن الرحیم
والسلام علی عبادالله الصالحین
والسلام علی من اتبع الهدی
با تشکر از اعتماد شما به «سایت انهار»
بزرگوار.
اولاً: سعی کنید هر زمانی با کسی روبرو می شوید یا اگر به کسی نامه می نویسید یا پیام می دهید یا تلفنی صحبت می‌کنید اول سلام کنید زیرا سلام نشانه ادب و موجب خیر و برکت است.
ثانیاً: سعی کنید از مقدسات استفاده نکنید و حرمت مقدسات را ضایع نکنید و قسم نخورید زیرا قسم؛ اگر دروغ باشد حرام و اگر راست باشد کراهت دارد.
ثالثاً: قسم از روی عصبانیت معتبر نیست.
رابعاً: قسم به قرآن کفّاره ندارد {البته قدری به فقیر صدقه دهید}.
خامساً: استغفار کنید و از عملتان توبه کنید. یاحقّ.
در پایان احادیثی در ارتباط با قسم جهت آگاهی ارائه می شود هر چند قسم شما به قرآن است و این احادیث قسم به خدا هست.
هدف از ارائه این احادیث اهمیت ترک قسم و عوارض قسم خوردن است.
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): يا عليُّ ، لا تَحْلِفْ باللّه ِ كاذِبا و لا صادِقا مِن غَيرِ ضَرورَةٍ ، و لا تَجْعَلِ اللّه َ عُرْضَةً ليَمينِكَ ؛ فإنّ اللّه َ لا يَرحَمُ و لا يَرعى مَن حَلفَ باسمِهِ كاذِبا .
اى على! چنانچه ضرورتى در ميان نباشد، نه به راست و نه به دروغ، به خدا سوگند مخور و خدا را دستاويز سوگند خود قرار مده ؛ زيرا خداوند به كسى كه سوگند دروغ به نام او ياد كند، رحم نمى كند و از او مراقبت نمى نمايد .
بحار الأنوار، ج77، ص67، ح6.
قالَ الحَوارِيّونَ لعيسى بنِ مريمَ: أوْصِنا، فقالَ: قالَ موسى عليه السلام لقَومِهِ: لا تَحْلِفوا باللّه ِ كاذِبينَ ، و أنا آمُرُكُم أنْ لا تَحْلِفوا باللّه ِ صادِقينَ و لا كاذِبينَ .
حواريان، به عيسى بن مريم عرض كردند: ما را سفارشى كن . فرمود : موسى عليه السلام به قوم خود فرمود: به خدا، سوگندِ دروغ مخوريد . و من به شما دستور مى دهم كه نه راست و نه دروغ، به خدا، سوگند مخوريد .
بحار الأنوار، ج104، ص212، ح1.
قال الصادق (عليه السلام): لا تَحْلِفوا باللّه ِ صادِقينَ و لا كاذِبينَ ؛ فإنّهُ عزّ و جلّ يقولُ : «و لا تَجْعَلوا اللّه َ عُرْضَةً لأيْمانِكُم» .
راست يا دروغ، به خدا سوگند مخوريد ؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد : «و خدا را دستاويز سوگندهاى خود قرار مدهيد» .
الکافی، ج7، ص434، ح1.
قال الحکیم: لا اُنيلُ رَحْمَتي مَن تَعرَّضَ للأيمانِ الكاذِبَةِ .
من رحمت خود را شامل حال كسى كه سوگند دروغ بخورد، نمى گردانم .
ثواب الأعمال.
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): كيفَ يَسْلَمُ مِن عَذابِ اللّه ِ المُتَسَرِّعُ إلى اليمينِ الفاجِرَةِ ؟!
چگونه از عذاب خدا در امان مانَد، كسى كه بى محابا سوگند دروغ مى خورد؟!
غرر الحكم: ۶۹۸۸.
قال الصادق (عليه السلام): مَن حَلفَ على يَمينٍ و هُو يَعلمُ أنّهُ كاذِبٌ فقَد بارَزَ اللّه َ عزّ و جلّ .
هركه سوگندى خورد و بداند كه دروغ مى گويد به جنگ خدا رفته است .
ثواب الأعمال.
قال الصادق (عليه السلام): مَن حَلفَ باللّه ِ فلْيَصْدُقْ ، و مَن لَم يَصْدُقْ فلَيس مِن اللّه ِ عزّ و جلّ في شيءٍ .
هر كس به خدا، سوگند مى خورد، بايد راست بگويد و اگر راست نگويد، نزد خداوند عزّ و جلّ هيچ جايگاه و ارزشى ندارد .
بحار الأنوار، ج104، ص211، ح27.
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): إيّاكُم و اليَمينَ الفاجِرَةَ ؛ فإنَّها تَدَعُ الدِّيارَ بَلاقِعَ مِن أهلِها .
از سوگند دروغ بپرهيزيد، كه آن، خانه ها را از ساكنانش خالى مى كند .
ثواب الأعمال.
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): اليَمينُ الصَّبْرُ الفاجِرَةُ تَدَعُ الدِّيارَ بَلاقِعَ .
سوگندِ اجبارىِ دروغ، خانه ها را تهى [از سكنه] مى سازد .
ثواب الأعمال.
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): اليَمينُ الكاذِبَةُ مَنْفَقَةٌ للسِّلْعَةِ مَمْحَقَةٌ للكَسْبِ .
سوگند دروغ، كالا را رونق مى دهد امّا بركت را از كسب مى برد .
كنز العمّال : ۴۶۳۸۱.
قال الصادق (عليه السلام): اليَمينُ الصَّبرُ الكاذِبَةُ تُورِثُ العَقِبَ الفَقْرَ .
سوگند اجبارى دروغ، براى بازماندگان فقر به بار مى آورد .
بحار الأنوار، ج104، ص209، ح19.
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): لا يَمينَ في قَطيعةِ رَحِمٍ .
قسم خوردن براى بريدن پيوند خويشاوندى ، صحيح و قابل اعتنا نيست .
الكافي، ج7، ص440، ح4.
قال الصادق (عليه السلام): لا حِنْثَ و لا كَفّارَةَ على مَن حَلَفَ تَقيّةً يَدفَعُ بذلكَ ظُلما عَن نَفْسِهِ .
كسى كه براى دور كردن ستمى از خود و از روى تقيّه، سوگند ياد كند، در شكستن آن مرتكب گناه نشده و كفّاره اى به عهده اش نيست .
الخصال.
قال الصادق (عليه السلام): لا يَجوزُ يَمينٌ في تَحْليلِ حَرامٍ ، و لا تَحْريمِ حَلالٍ ، و لا قَطيعَةِ رَحِمٍ .
قسم ياد كردن براى حلال كردن حرامى يا حرام كردن حلالى و براى قطع پيوند خويشاوندى ، جايز و معتبر نيست .
الكافي، ج7، ص439، ح2.
قال الصادق (عليه السلام): لا يَمينَ في مَعْصيَةِ اللّه ِ .
سوگند خوردن براى انجام گناه، ارزش و اعتبارى ندارد .
وسائل الشيعة، ج16، ص132، ح13.
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «خدا را دستاويز سوگندهاى خود قرار مدهيد»ـ فرمود : .يَعني الرّجُلَ يَحلِفُ أنْ لا يُكلِّمَ أخاهُ و ما أشْبَهَ ذلكَ، أو لا يُكلِّمَ اُمَّهُ .
يعنى انسان سوگند بخورد با برادرش حرف نزند (و يا از اين قبيل) ، يا با مادرش سخن نگويد .
تفسير العيّاشي، ج1، ص112 و 339 و وسائل الشيعة، ج16، ص129، باب۱۱.
قال الصادق (عليه السلام): لا يَمينَ في غَضبٍ ، و لا في قَطيعَةِ رَحِمٍ ، و لا في إجبَارٍ ، و لا في إكْراهٍ .
سوگند در حال خشم ، يا براى قطع ارتباط با خويشان ، يا از روى اجبار و يا اكراه، اعتبار ندارد .
الكافي، ج7، ص442، ح17.
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «خدا شما را به سبب سوگندهاى لغوتان باز خواست نمى كند»ـ فرمود : اللَّغْوُ قَولُ الرّجُلِ : «لا و اللّه ِ» و «بلى و اللّه ِ» ، و لا يَعْقِدُ على شيءٍ .
لغو، اين است كه انسان بگويد : «نه، به خدا» ، «آرى، به خدا» و قصد سوگند خوردن نداشته باشد .
الكافي، ج7، ص443، ح1.
بحار الأنوار ـ به نقل از ابو بكر حضرمى ـ : قلت للإمامِ الصَّادقِ عليه السلام : نَحلِفُ لصاحِبِ العَشّارِ نُجيزُ بذلكَ مالَنا ؟ قالَ: نَعَم. و في الرّجُلِ يَحْلِفُ تَقيَّةً ، قالَ : إنْ خشِيتَ على دَمِكَ و مالِكَ فاحْلِفْ تَرُدَّهُ عنكَ بيَمينِكَ ، و إنْ رأيتَ أنّ يَمينَكَ لا يَرُدُّ عنكَ شَيئا فلا تَحْلِفْ لَهُم .
به امام صادق عليه السلام عرض كردم: آيا اجازه داريم براى رد كردن مال خود، در برابر باجگير سوگند بخوريم؟ حضرت فرمود: آرى؛ انسان مى تواند از روى تقيّه قسم بخورد . فرمود : اگر بر جان و مال خود ترسيدى ، براى دفع شرّ او از خودت، سوگند بخور . ولى اگر ديدى سوگند تو هيچ تأثيرى در دفع او ندارد، سوگند ياد مكن .
بحار الأنوار، ج75، ص411، ح59. وسائل الشيعة، ج،۱۶، ص۱۳۴، باب ۱۲.
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام): أحْلِفوا الظّالِمَ إذا أرَدْتُم يَمينَهُ بأنّهُ بَريءٌ مِن حَولِ اللّه ِ و قُوَّتِهِ ، فإنَّهُ إذا حَلفَ بها كاذِبا عُوجِلَ العُقوبةَ ، و إذا حَلفَ باللّه ِ الّذي لا إلهَ إلاّ هُو لَم يُعاجَلْ ؛ لأنّهُ قد وَحّدَ اللّه َ تعالى .
هرگاه خواستيد ستمگر را سوگند دهيد، چنين سوگندش دهيد كه بگويد: از حول و قوّه خدا بدور باشم . زيرا اگر به دروغ چنين سوگندى ياد كند بى درنگ سزايش را خواهد چشيد . اما اگر بگويد : سوگند به خدايى كه جز او خدايى نيست . در كيفر او درنگ خواهد شد ؛ زيرا خداوند متعال را به يگانگى ستوده است .
نهج البلاغة : الحكمة ۲۵۳.
قال الصادق (عليه السلام): إذا قالَ العبدُ : عَلِمَ اللّه ُ ، و كان كاذِبا قالَ اللّه ُ عزّ و جلّ : أ ما وَجَدْتَ أحَدا تَكذِبُ علَيهِ غَيري؟! .
هرگاه بنده به دروغ بگويد: «خدا مى داند [كه اين حرف من راست است]» خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد : آيا كسى غير از من نيافتى كه به او دروغ بندى؟!
الكافي، ج7، ص437، ح2. الأمالي للصدوق.



  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -