انهار
انهار
مطالب خواندنی

حکم لزوم پوشاندن موها از نامحرم مرجع تقلید آیةالله العظمی اراکی

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال سلام آقا من یک دخترم و به گناه کردن خیلی حساسم و البته چادری نیستم لذا زیاد چادر نمی پوشم دوست دارم بپوشم ولی مادرم نمیزاره و من مثل بقیه دخترایی که موهاشون رو بیرون از شال میریزند هم نیستم یکم از مو هام بیرونه آیا این گناهه؟
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی اراکی(قدّس سرّه)
 
جواب: بسم الله الرحمن الرحیم.
و السلام علی عبادالله الصالحین و علیکم و رحمةالله و برکاته.
با تشکر از اعتمادتان به «سایت انهار».
با عرض تسلیت به مناسبت شهادت حضرت زهرای مرضیه (سلام الله علیها).
دخترم پوشیدن مو از نامحرم واجب است حتی اگر اگر مقدار کمی هم از موها بیرون باشد که نامحرم مشاهده کند شرعاً مرتکب گناه شده‌اید.
ــــــــــــــ
در این که آیا لزوم پوشش موها برای بانوان، صریحاً در روایتی بیان شده یا نه، احادیثی که نشان می دهد بر زنان واجب است موهای خود را از نامحرم بپوشانند برایتان نقل می کنم.
(1) آقا امام صادق (علیه السلام) در جواب کسی که پرسید: زن چه مقدار از زینتش را می‌تواند آشکار کند، فرمود: «فقط صورت و دو کف دست».[1] از این جهت که موی سر، جزء صورت به شمار نمی‌رود، لذا پوشیدن آن واجب است.
(2) یکی از امامان (علیهم السلام) در جواب سؤال مکتوبی که از ایشان پرسیده شده بود: کدام گروه از زنان می‌توانند پوشش سر و دستان خود تا آرنج را کنار بگذارند، چنین نوشتند: «زنانی که از سن و سال ازدواج گذشته باشند».[2]
(3) آقا امام صادق (علیه السلام) فرمود: «جایز نیست که زن مسلمان، «خمار» و «درعی» بپوشد که به خوبی بدن را نپوشاند».[3] خمار به چیزی گفته می‌شود که زن‌ها با آن، سر خود را می‌پوشانند.[4] این روایت نه فقط پوشاندن را لازم می‌داند، بلکه بیانگر این است که پوشش زن نباید به گونه‌ای نازک باشد که رنگ بدن پیدا باشد.[5]
(4) از آقا امام کاظم (علیه السلام) پرسیدند: آیا مردی که اخته شده ... می‌تواند بر زنان وارد شده و آب برای وضو به آنها بدهد و به موی آنها نگاه کند؟ امام فرمود: «خیر».[6]
(5) آقا امام رضا (علیه السلام) در جواب شخصی که پرسید: آیا نگاه کردن به موهای خواهر زن جایز است؟ فرمود: «خیر».[7]
(6) آقا امام رضا (علیه السلام) فرمود: «لازم نیست که زن موهای خود را از کودکان، قبل از بلوغ بپوشاند».[8] این حدیث به صراحت اعلام می‌کند که پوشاندن موی سر از مردهایی که به بلوغ رسیده‌اند واجب است.
(7) آقا رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) در حدیث معراجی خود، در توصیف خود از زنانی که دچار عذاب بودند، به آقا أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام) و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) چنین فرمود: «...آن زنانی که با موهایشان آویزان شده بودند، کسانی بودند که موهای خود را از نامحرم نمی‌پوشاندند».[9] عذاب شدن افراد به خاطر انجام کاری، نشان دهنده حرام بودن آن عمل است.

[1]. «سُئِلَ عَمَّا تُظْهِرُ الْمَرْأَةُ مِنْ زِینَتِهَا قَالَ الْوَجْهَ وَ الْکَفَّیْن‏»؛ وسائل الشیعة، ج 20، ص 202، مؤسسه آل البیت(ع).
[2]. «ذَکَرَ الْحُسَیْنُ أَنَّهُ کَتَبَ إِلَیْهِ یَسْأَلُهُ عَنْ حَدِّ الْقَوَاعِدِ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِی إِذَا بَلَغَتْ جَازَ لَهَا أَنْ تَکْشِفَ رَأْسَهَا وَ ذِرَاعَهَا فَکَتَبَ ع مَنْ قَعَدْنَ عَنِ النِّکَاح‏»؛ تهذیب الاحکام، ج 7، ص 467.
[3]. «لَا یَصْلُحُ لِلْمَرْأَةِ الْمُسْلِمَةِ أَنْ تَلْبَسَ مِنَ الْخُمُرِ وَ الدُّرُوعِ مَا لَا یُوَارِی شَیْئا»؛ الکافی، ج ‏3، ص 396.
[4]. ر.ک: حجاب زنان مسن و سالمند 21459.
[5]. مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، ج ‏15، ص 306.
[6]. «قُلْتُ یَکُونُ لِلرَّجُلِ الْخَصِیُّ یَدْخُلُ عَلَى نِسَائِهِ فَیُنَاوِلُهُنَّ الْوَضُوءَ فَیَرَى شُعُورَهُنَّ قَالَ لا»؛ الکافی، ج 5، ص 532.
[7]. «سَأَلْتُهُ عَنِ الرَّجُلِ أَ یَحِلُّ لَهُ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى شَعْرِ أُخْتِ امْرَأَتِهِ؟ فَقَالَ لَا»؛ قرب الإسناد، ص 363، قم، مؤسسه آل البیت(ع).
[8]. «الْغُلَامُ ... لَا تُغَطِّی الْمَرْأَةُ شَعْرَهَا مِنْهُ حَتَّى یَحْتَلِم‏»؛ من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 436، دفتر انتشارات اسلامی.
[9]. «أَمَّا الْمُعَلَّقَةُ بِشَعْرِهَا فَإِنَّهَا کَانَتْ لَا تُغَطِّی شَعْرَهَا مِنَ الرِّجَال‏»؛ عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 11.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -