انهار
انهار
مطالب خواندنی

دروغ در بیان حکم مدّ در مثل «ولا الضآلین؟ مرجع تقلید: حضرت آیةالله العظمی سیستانی (مدّظلّه)

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال در استفتائات آقای سیستانی مدّ لین را واجب نوشتید ولی در استفتاء از دفتر ایشان مد را واجب نمی دانند
پاسخ دفتر به شرح ذیل هست
بسمه تعالى
مهم خواندن به عربی صحیح است و مد لازم نیست بلکه کافی است که تمام حروف درست تلفظ شوند
موفق باشید
www.sistani.org
دفتر مرجع عالیقدر آقای سید علی سيستانى - بخش استفتائات
وقتی تمام مراجع سایت دارند و ارسال پرسش و استفتاء موجود است چه لزومی دارد از پایگاه شما {یعنی سایت انهار} بپرسند؟
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی سیستانی(مدظله)

جواب: سلام علیکم؛ 

اولاً: جناب آقای محترم {....}؛ سعی کنید آرامش داشته باشید و به اعصابتان مسلط باشید و خشمگین نشوید (زیرا خشم و عصبانیت زیبنده عاقل و انسانهای شریف نیست). آقا رسول اکرم (صلى الله عليه و آله و سلّم) میفرماید: إنّ الغضب من الشّيطان و إنّ الشّيطان خلق من النّار...
خشم از شيطان و شيطان از آتش آفريده شده است...
ثانیاً: سلام کردن نشانه ادب هست (زیرا ادب سلام کردن موجب خیر و برکت و البته از علائم انسانهای شریف است).
انس بن مالك ‎گويد: روزي بر دست مبارك پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلّم) آب مي‎ريختم ، حضرت فرمود : اي انس {آیا} تو را سه خصلت تعليم كنم تا از آن نفع گيري؟ گفتم بلي يا رسول الله ، حضرت فرمودند :
(1) هر كه از اُمتم را ديدي بر او سلام كُن تا عمرت زياد شود .
(2) و چون در خانة خود وارد مي‎شوي ، بر اهل خانه‎ات سلام كُن تا خير خانه‎ات بسيار شود.
(3) و نماز شب بخوان كه آن شعار اخيار و ابرار است.
شما تا کنون دو بار به بنده پیام داده اید که در آن بدون سلام (و این بار با نسبت دروغ دادن به حقیر) مطالبی نوشته اید و البته بنده در دفعه قبل پاسخی کوتاه خدمت شما ارسال کردم ولی این بار از باب تکلیف قدری نصیحت میکنم هرچند خودم هم به نصیحت محتاجم.
در حدیث آمده: قَالَ لَهُ (الْحُسَيْنُ) (عليه السلام) رَجُلٌ اِبتِداءً: كَيْفَ اَنْتَ عافاكَ اللّهُ؟ فَقالَ عليه السلام لَهُ: اَلسَّلامُ قَبْلَ الكَلامِ عافاكَ اللّهُ، ثُمَّ قالَ عليه السلام : لاتَأذَنُوا لِأحَدٍ حتّى يُسَلِّمَ.
مردى به آن حضرت (یعنی امام حسين) عليه السلام گفت: چطوريد؟ خدا بشما عافيت دهد. امام فرمود: اوّل سلام بعد سخن، خدايت عافيت دهد، سپس فرمود: تا كسى سلام نكند اجازه ورود (يا سخن) ندهيد.
ثالثاً: ما استفتائات را از سایت مراجع معظم کپی میکنیم و البته ممکن هست مراجع معظم نظرشان پس از آن تغییر کند. (بنابراین نسبت دروغ دادن تهمتی هست که گناه آن نابخشودی هست مگر اینکه کسی که به او تهمت زده اید ببخشد).
رابعاً: اگر شما خیر خواه باشید وظیفه شما از نظر اخلاقی این هست که لینک اشتباه حقیر و نیز لینک صحیح از سایت مرجع معظم را با هم ارسال فرمائید تا هم اشتباه ما اصلاح شود و هم خدمتی به مؤمنین شده باشد.
خامساً: جهت استحضار حضرتعالی مسأله را از سایت حضرت آیةالله العظمی سیستانی (حفظه الله تعالی) خدمت شما ارسال میکنم. در رساله معظم له مسأله 989 آمده است: علمای تجوید گفته‌اند اگر در کلمه‌ای واو باشد و حرف قبل از واو در آن کلمه پیش داشته باشد و حرف بعد از واو در آن کلمه همزه باشد، مثل کلمه «سوء» باید آن واو را مدّ بدهد یعنی آن را بکشد. و همچنین اگر در کلمه‌ای «الف» باشد و حرف قبل از الف در آن کلمه زبر داشته باشد، و حرف بعد از الف در آن کلمه همزه باشد، مثل «جآء» باید الف آن را بکشد. و نیز اگر در کلمه‌ای «ی» باشد، و حرف پیش از «ی» در آن کلمه زیر داشته باشد، و حرف بعد از «ی» در آن کلمه همزه باشد، مثل «جیء» باید «ی» را با مدّ بخواند. و اگر بعد از این حروف «واو و الف و یا» بجای همزه حرفی باشد که ساکن است، یعنی زیر و زبر و پیش ندارد، باز هم باید این سه حرف را با مدّ بخواند، ولی ظاهراً صحت قرائت در این‌چنین موارد توقف بر مدّ ندارد، پس چنانچه به دستوری که گفته شد رفتار نکند، باز هم نماز صحیح است، ولی در مثل «ولا الضآلین» که تحفّظ بر تشدید، و الف توقف بر مقداری مدّ دارد، باید به همان مقدار الف را مدّ دهد. یاحقّ.



  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -